Η πηγή σηματοδοτεί την περιοχή όπου εκατοντάδες γυναίκες κάηκαν στην πυρά κατηγορούμενες ως μάγισσες.
Κάθε χρόνο, πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι επισκέπτονται το Κάστρο του Εδιμβούργου. Πολλοί όμως δεν γνωρίζουν ότι περπατούν στο ίδιο έδαφος που κάποτε, εκατοντάδες γυναίκες κάηκαν στην πυρά κατηγορούμενες ως μάγισσες. Σε αυτές τις γυναίκες αρνήθηκαν την κατάλληλη ταφή και έτσι τα λείψανά τους αφέθηκαν εκεί που χάθηκαν.
Το Witches' Well (Πηγή των Μαγισσών), μια πηγή και μια πλάκα από χυτοσίδηρο, τιμά τις γυναίκες που κάηκαν στην πυρά μεταξύ του 15ου και του 18ου αιώνα, και την οποία εύκολα μπορεί κανείς να μη δει αν επικεντρωθεί στο κάστρο. Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, σε αυτό το μέρος, δολοφονήθηκαν περισσότερες γυναίκες -στις οποίες αρνήθηκαν μια σωστή δίκη- από από οπουδήποτε αλλού στη Σκωτία.
Ο βασιλιάς Ιάκωβος ΣΤ' της Σκωτίας -και Ιάκωβος Α' της Αγγλίας και της Ιρλανδίας- πίστευε ότι η μαγεία ήταν μια μορφή σατανισμού και ότι όποιος είχε αυτές τις ικανότητες μολυνόταν από τον διάβολο. Ως αποτέλεσμα, τον 17ο και τον 18ο αιώνα, θανατώθηκαν περισσότερες από 4.000 υποτιθέμενες μάγισσες -κυρίως γυναίκες. Μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα, αντί να κάψουν τις μάγισσες τις κρεμούσαν. Ο τελευταίος απαγχονισμός έλαβε χώρα το 1728.
Κατά τη διάρκεια αυτού του πανικού της εποχής, ο καθένας μπορούσε να κατηγορηθεί για χρήση μαύρης μαγείας. Συχνά, όσοι δολοφονήθηκαν ήταν απλοί βοτανολόγοι, ψυχικά άρρωστοι ή απλοί άνθρωποι που είχαν κάποιον που δεν τον χώνευε. Συχνά, οι ύποπτες για μαγεία γυναίκες δένονταν χεροπόδαρα και τις πετούσαν σε μια λίμνη για να διαπιστωθεί η αθωότητά τους (στην Ολλανδία, τις ζύγιζαν). Όσες πνιγόντουσαν καθαρίζονταν, ενώ όσες τα κατάφερναν να επιβιώσουν κατηγορούνταν για μαγεία και στέλνονταν στον πάσσαλο.
Το 1894, ο Sir Patrick Geddes, ένας φιλάνθρωπος γνωστός για την καινοτόμο σκέψη του στον πολεοδομικό σχεδιασμό και την κοινωνιολογία, ανέθεσε στον φίλο του John Duncan να σχεδιάσει αυτήν την πηγή στη δυτική πλευρά του Castlehill Reservoir δίπλα στο Ramsay Garden. Ο Duncan ήταν ένας διάσημος καλλιτέχνης επηρεασμένος από τον κέλτικο μύθο, κάτι που είναι εμφανές στο γλυπτό.
Η μικρή πλάκα, στην οποία εμφανίζονται ανάγλυφα κεφάλια μαγισσών μπλεγμένα με ένα φίδι, χρησιμοποιεί διπλή υπόσταση για να τονίσει την ισορροπία μεταξύ καλού και κακού και να δείξει ότι κάθε ιστορία έχει δύο όψεις. Επίσης, στο ανάγλυφο εμφανίζεται το φυτό δακτυλίτιδα, στο κέντρο του οποίου ένα κουλουριασμένο ένα φίδι που μπλέκεται γύρω από το κεφάλι του αρχαίου Έλληνα θεού της ιατρικής, Ασκληπιού, και της κόρης του Υγείας, της θεάς της υγείας. Το φυτό, αν και χρησιμοποιείται για ιατρική χρήση, μπορεί, ανάλογα με τη δοσολογία, να είναι δηλητηριώδες και η εικόνα του φιδιού εμποτισμένη με σοφία αναγνωρίζεται επίσης ως κακή.
Κάποτε, από μια τρύπα κάτω από το κεφάλι του φιδιού έβγαινε νερό, αλλά σήμερα είναι στεγνή. Στην επάνω αριστερή και κάτω δεξιά γωνία εμφανίζονται ρωμαϊκοί αριθμοί που ισοδυναμούν με το 1479 και το 1722, αντίστοιχα, την περίοδο της πιο διαδεδομένης δίωξης μαγισσών στη Σκωτία. Στην κάτω αριστερή γωνία εμφανίζεται το έτος ολοκλήρωσης του γλυπτού και τα αρχικά του γλύπτη: 18 (JD) 94. Τα δύο "μπουλόνια" στις επάνω γωνίες είναι σύμβολα τα σύμβολα για τον αέρα και το νερό της θρησκείας Wicca (Γουίκα), ένα παρακλάδι του παγανισμού, η οποία βασίζεται στην φύση και στη δύναμή της.
Σε τρεις πλευρές είναι σμιλευμένη μια ταΐστρα, η οποία εμφανίζει χλωρίδα με ρίζες κάτω από τη γη και κλαδιά από πάνω. Στο αριστερό πλαίσιο απεικονίζεται το Κακό Μάτι (Evil Eye) με συνοφρυωμένα μάτια και μύτη. Στην δεξιά πλευρά απεικονίζονται δύο χέρια χέρια που κρατούν ένα μπολ, που αντιπροσωπεύουν τα χέρια θεραπείας.
Το 1912 ανεγέρθηκε πάνω από την πηγή μια πλάκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου