Περιμέναμε πώς και πώς να έρθει η μέρα που θα έβγαινε στο περίπτερο το αγαπημένο μας βιβλιαράκι, το οποίο διαβάζαμε πρώτο και έπειτα τα μαθήματα του σχολείου μας. Πολλοί από μας κάναμε και συλλογές που τις προσέχαμε σαν τα μάτια μας. Αλήθεια πόσα από τα αγόρια που διάβαζαν τις ιστορίες του Γιώργου Θαλάσση (Μικρός Ηρως), του Τζιμ Ανταμς (Μικρός Σερίφης), του Μπλεκ, του Σπάιντερμαν, Σούπερμαν, δεν θέλανε να τους μοιάσουν ή και τα κορίτσια δεν ταυτίζονταν πολλές φορές με τη Μανίνα ή την Πάττυ!!! Ο λόγος της ύπαρξής τους και της μεγάλης επιτυχίας τους, εκτός από τα κόμικς που είχαν καθαρά ψυχαγωγικό χαρακτήρα με αστείες ιστορίες, ήταν η λαχτάρα του ανθρώπου, να “πληροφορείται” τις περιπέτειες άλλων ανθρώπων που διέθεταν κάτι παραπάνω από εκείνον -είτε αυτό ήταν σωματική δύναμη είτε μυαλό και άσχετα αν ήσαν καλοί (τιμωροί), ή κακοί (ληστές, εγκληματίες)…
Σύντομο ιστορικό
Τα πρώτα κόμικς που εμφανίστηκαν στην Ελλαδα ήταν η “Μάσκα”, το “Μυστήριον” και ο “Ζορρό” ήδη από το 1935. Ουσιαστικά, όμως, η Ελλάδα γνώρισε κάπως αργά τα κόμικς, εξαιτίας των πολεμικών και πολιτικών αναταραχών, ενώ η ακμή τους στον ελλαδικό χώρο χρονολογείται από το 1950
Tο 1953 εμφανίζεται το εξαιρετικά πετυχημένο και αγαπημένο περιοδικό “ο Μικρός Ήρως” ενώ την 1η Ιουλίου 1966 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος Μίκυ Μάους και ακολούθησαν οι Υπερήρωες όπως είναι ο “Σούπερμαν”, ο “Σπάιντερμαν” κ.ά. Στη συνέχεια λόγω της άνθησής τους και την αποδοχή που είχαν από τους νέους και όχι μόνο, οι εκδοτικές εταιρείες βγάζουν το ένα περιοδικό μετά το άλλο…
Δεκάδες είναι τα κόμικς που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς και πολλά από αυτά πλέον αποτελούν συλλεκτικά αντικείμενα. Στο αφιέρωμά μας όπως είναι φυσικό, δεν γινόταν να συμπεριληφθούν όλα. Επιλέξαμε μερικά από αυτά και τους πιο χαρακτηριστικούς ήρωες.
Ας τους ξαναθυμηθούμε λοιπόν, αν και όσοι έχουμε πιάσει στα χέρια μας τα αγαπημένα αυτά κόμικς, δεν προέκειται ποτέ να τα ξεχάσουμε…
“Ο Μικρός Ήρως”
Ο “Μικρός Ηρως” ήταν εβδομαδιαίο ανάγνωσμα που συνέγραφε ο Στέλιος Ανεμοδουράς και διάνθιζε με σκίτσα του ο Βύρων Απτόσογλου για μία ολόκληρη 16ετία, από το 1953 έως το 1968 όταν και διακόπηκε για λόγους που είχαν άμεση σχέση με την επιβολή λογοκρισίας που εφάρμοσε το τότε δικτατορικό καθεστώς. Πρόκειται για τις περιπέτειες τριών ηρωικών Ελληνόπουλων (του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του “Σπίθα”) κατά τη διάρκεια της κατοχής και του αγώνα τους απέναντι σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες. Το περιοδικό κυκλο- φορούσε υπό μορφή τριπλής έκδοσης, με δύο δηλαδή ανατυπώσεις εντός της ίδιας εβδομάδας και αγαπήθηκε πολύ από τις πρώτες μεταπολεμικές γενιές, σε μία προσπάθεια του δημιουργού του να αμβλύνει μέσω αυτού τις οδυνηρές συνέπειες του πολέμου, της κατοχής και του εμφυλίου σπαραγμού που είχαν μόλις προηγηθεί.
Καουμπόηδες και Ινδιάνοι
Οι ιστορίες των περιοδικών διαδραματίζονταν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής την εποχή του Φαρ Ουέστ. Κεντρικός ήρωας των ιστοριών ήταν ο δεκαοκτάχρονος Τζιμ Ανταμς ή Δημήτρης Αδαμόπουλος, γιος Ελλήνων μεταναστών. Ο Τζιμ Ανταμς με την ιδιότητα του σερίφη του Τέξας περιπλανιόταν στο Φαρ Ουέστ και εφάρμοζε τον νόμο μαζί με τους τρεις φίλους του, την Ντιάνα Μόρισον, το Μεξικανό Πεπίτο Γκονζάλες και το δωδεκάχρονο ινδιανάκι της φυλής των Κομάντσι τον Τσιπιρίπο.
“Μικρός Σερίφης”
Κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από το 1962 έως το 1991. Αποτελεί το μακροβιότερο γραμμένο από Ελληνες συγγραφείς, ελληνικό παιδικό περιοδικό. Το πρώτο τεύχος του περιοδικού κυκλοφόρησε την Τρίτη 13 Νοεμβρίου του 1962. Η συνεχής αύξηση των πωλήσεων οδήγησε τον αμέσως επόμενο χρόνο στην έκδοση ενός ακόμη περιοδικού με τους ίδιους ήρωες, του Μικρού Καουμπόυ, ενώ το 1973 κυκλοφόρησε και τρίτο περιοδικό, ο Μικρός Αρχηγός. Η θεματολογία των περιοδικών ήταν γουέστερν. Περιελάμβαναν στην πλειοψηφία τους αυτοτελείς ιστορίες. Ωστόσο δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς και ιστορίες σε συνέχειες, οι οποίες διαρκούσαν από δύο έως και δέκα τεύχη. Η έκδοση του Μικρού Σερίφη ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 1991 με το τεύχος 1468, ενώ είχε προηγηθεί δυόμισι χρόνια νωρίτερα η κυκλοφορία του τελευταίου τεύχους του Μικρού Καουμπόυ.
“Μικρός Καουμπόυ”
Ο Μικρός Καουμπόυ ξεκίνησε την κυκλοφορία του τον Φεβρουάριο του 1963. Αρχικά αποτελούσε μηνιαία έκδοση, στη συνέχεια όμως μετατράπηκε σε εβδομαδιαία. Κυκλοφόρησαν συνολικά 1218 τεύχη. Μέχρι και το 1971, και συγκεκριμένα μέχρι το 295ο τεύχος οι ιστορίες γράφονταν από τον Πότη Στρατίκη. Στη συνέχεια τη σκυτάλη ανέλαβε ο Γιώργος Μαρμαρίσης , μέχρι και το τεύχος 609, ενώ ενδιάμεσα δημοσιεύτηκαν ιστορίες και διαφόρων άλλων συγγραφέων. Ο συγγραφέας των ιστοριών των τευχών 610 έως και 799 είναι άγνωστος. Από το τεύχος 800 έως και το τέλος της κυκλοφορίας τού περιοδικού, υπήρξε ανα- δημοσίευση παλαιότερων ιστοριών. Το 2014 κυκλοφόρησε ένα ακόμη τεύχος του Μικρού Καουμπόυ με τίτλο “ο Νόμος απλώνει το δίχτυ” και αριθμό τεύχους 1219. Περιείχε την ομώνυμη περιπέτεια, γραμμένη από τον Γιώργο Μαρμαρίδη, σε εικονογράφηση Θέμου Ανδρεόπουλου και Κώστα Ραμπατζή, ένα 12σέλιδο κόμικ του Βαγγέλη Σαΐτη, με τον Πεπίτο Γκονζάλες, καθώς και διάφορα άρθρα και το κλασσικό “Ολε Πεπίτο”.
“Μικρός Αρχηγός”
Ο Μικρός Αρχηγός ξεκίνησε την κυκλοφορία του στις 26 Ιουνίου του 1973. Κυρίως περιελάμβανε αναδημοσίευση παλαιότερων ιστοριών του Μικρού Καουμπόυ. Συγκεκριμένα δημοσιεύτηκαν σε αυτό όλες σχεδόν οι ιστορίες που περιλαμβάνονταν στα τεύχη 1 έως και 404 του Μικρού Καουμπόυ. Δημοσιεύτηκαν ωστόσο και ορισμένες πρωτότυπες ιστορίες. Η κυκλοφορία του περιοδικού σταμάτησε στο τεύχος 838.
“Μπλεκ”
Το δημοφιλές περιοδικό κόμικ Μπλεκ εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στα περίπτερα της Ελλάδας τον Ιούνιο του 1969 προερχόμενο από τη γειτονική Ιταλία, καρπός των διάσημων δημιουργών Sartoris, Sinchetto και Guzzon (“ΕsseGesse”) οι οποίοι εμπνεύστηκαν το 1954 τη χαρακτηριστική φιγούρα του “ξανθού γίγαντα”, ενός κυνηγού που διακρίθηκε στον αγώνα για την Αμερικανική ανεξαρτησία από τους Βρετανούς αποικιοκράτες κατά τα τέλη του 18ου αιώνα. Ηταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς που αποφάσισε να εισαγάγει στην Ελλάδα τον χαρακτήρα, δημιουργώντας το ομώνυμο έντυπο, το οποίο πρωταγωνίστησε στις επιλογές του νεαρόκοσμου (υπό εβδομαδιαία συχνότητα) για μια ολόκληρη 25ετία, έως τον Ιούνιο του 1994 που διακόπηκε η έκδοσή του. Η κυκλοφορία του έφτασε πολλές φορές και τα 130.000 αντίτυπα. Στην πρώτη περίοδο του Μπλεκ (Ιούνιος 1969 – Δεκέμβριος 1975) το περιοδικό κυκλοφορούσε σε μικρή διάσταση. Περιελάμβανε εκτός της κύριας ιστορίας τις περιπέτειες του Ρίνγκο, του Τομ και το ανάγνωσμα Παιδί-Φάντασμα, ενώ τις επόμενες δύο δεκαετίες η θεματολο
γία πολλαπλασιάσθηκε.
γία πολλαπλασιάσθηκε.
“Μάσκα”
Περιπέτεια, δράση και σασπένς όλα σε ένα, από το αγαπημένο εβδομαδιαίο κόμικ περιοδικό Μάσκα. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1935, παράλληλα με το περιοδικό Μυστήριο. Δημοσίευε, δε, σε μετάφραση (και αργότερα σε μεταποίηση άλλων παρεμφερών περιπετειών και σε κατασκευή δήθεν “πρωτοτύπων” περιπετειών) τα αναγνώσματα εκείνα (με ήρωες τον Ντετέκτιβ Χ, τον Ανθρωπο Αράχνη, τον Πράκτορα 5 κ.λπ.), που γέμιζαν τις σελίδες των αφάνταστα πετυχημένων αμερικάνικων περιοδικών του είδους. H “Μάσκα” έκανε πάλι την εμφάνισή της μετά τον πόλεμο με θέματα εμπνευσμένα από τον πόλεμο των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, αλλά και των κλασικών ηρώων της, με τους πράκτορες του ναζισμού και του άξονα.
“Μικρός Ζορρό”
Ηταν ιστορίες του μικρού Ζορρό, του μασκοφόρου Μεξικανού εκδικητή, που απονέμει δικαιοσύνη στα σύνορα της Αγριας Δύσης με εκείνα της πατρίδας του. Ο Δον Ντιέγκο ντε λα Βέγκα και τα κατορθώματα του, ήταν ένας χαρακτήρας πολύ αγαπητός, με πολλούς φίλους και με μια γεμάτη σταδιοδρομία, σε περιοδικά, τηλεόραση και κινηματογράφο.
“Ομπραξ”
Ηταν εβδομαδιαίο περιοδικό κόμικς, που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα στα μέσα του 1971 και η έκδοσή του διακόπηκε 4,5 χρόνια αργότερα. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ, κοντά στα μεξικανικά σύνορα, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Κεντρικός χαρακτήρας του κόμικ ο λοχαγός Μαρκ, ένας δυναμικός κοκκινομάλης πιστολέρο, ο οποίος βρίσκεται σε συνεχείς μυστικές αποστολές εναντίον κάθε είδους εγκληματιών. Χρησιμοποιεί εκπληκτικές μεταμφιέσεις, οι οποίες ξεγελούν εχθρούς και φίλους. Στο πλευρό του έχει δύο πιστούς συντρόφους, έναν αριστοκράτη χαρτοπαίκτη που ονομάζεται “Βαρώνος” και τον αιωνίως πεινασμένο και άξεστο “Φαγάνα”.
“Ζαγκόρ”
Το “Ζαγκόρ” ήταν εβδομαδιαίο περιοδικό κόμικ που κυκλοφόρησε 260 τεύχη στην Ελλάδα από τον Δεκέμβριο του 1970 έως τον Δεκέμβριο του 1975. Αποτελούσε αναπαραγωγή του ομώνυμου μηνιαίου ιταλικού περιοδικού, που εξακολουθεί να εκδίδεται στη γειτονική χώρα έως και σήμερα. Ο ήρωας με το όνομα Ζαγκόρ δημιουργήθηκε από τον εκδότη και συγγραφέα Σέρτζιο Μπονέλι το 1961 σε σχέδιο αρχικά του Γκαλένο Φέρι. Το ελληνικό περιοδικό περιείχε βέβαια και πλήθος άλλων ιστοριών εκτός από αυτές του βασικού ήρωα του τίτλου, όπως τις περιπέτειες του “Κάπτεν Μίκυ” του “Roy of the Rovers” κ.ά.
“Γκολ”
To περιοδικό “Γκολ” κυκλοφόρησε με ποδοσφαιρικά κόμικς (όπως και ο Φίλαθλος), προερχόμενα από Αγγλους δημιουργούς, κυρίως. Σημείο αναφοράς του περιοδικού ήταν τα οπισθόφυλλά του, όπου κυριάρχησαν τα σήματα των Ελληνικών και Αγγλικών ποδοσφαιρικών ομάδων. Ομάδες, που δεν έχουν πια εκείνη την αίγλη και την αναγνώριση των αντιπάλων και της φίλαθλης κοινής παραδοχής. Χάθηκαν από το προσκήνιο. Οπότε, οι “παλιοί” που θα βλέπουν αυτά τα σήματα, θα κουνούν σίγουρα το κεφάλι με νόημα… Εκτός των ποδοσφαιρικών σημάτων όμως, υπήρχαν και χαρτοκοπτικές, αλλά και φάσεις από ποδοσφαιρικούς αγώνες (θα τους συναντήσουμε και στα “Κράνος” – “Τανκς” – “Ταρζάν”).
“Κλασσικά Εικονογραφημένα”
Τα “Κλασσικά Εικονογραφημένα” ήταν σειρά κόμικς, που διασκεύαζαν γνωστά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η σειρά κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1951 από τις εκδόσεις Πεχλιβανίδη. Χαρακτηριστικό της ελληνικής έκδοσης ήταν ο εμπλουτισμός της με θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος, για την απόδοση των οποίων δούλεψαν γνωστοί Ελληνες εικαστικοί και λογοτέχνες. Τα “Κλασσικά Εικονογραφημένα” αποτέλεσαν μέρος της πολιτιστικής ζωής της χώρας για περίπου δυο δεκαετίες, και σύντροφο της παιδικής και νεανικής ηλικίας χιλιάδων Ελλήνων. Σήμερα οι πρώτες εκδόσεις αποτελούν συλλεκτικά αντικείμενα.
“Μίκυ Μάους”
Το “Μίκυ Μάους” κυκλοφόρησε στη Ελλάδα την 1η Ιουλίου 1966. Επί 47 χρόνια εκδιδόταν από τις εκδόσεις Τερζόπουλου, οι οποίες σταμάτησαν την έκδοση τού περιοδικού στις 7 Σεπτεμβρίου του 2013. Στην Ελλάδα, περιπέτειες των ηρώων του Ντίσνεϋ είχαν εκδοθεί τη δεκαετία του ’50 μέσω του περιοδικού “Γέλιο και Χαρά” των εκδόσεων Πεχλιβανίδη, όμως η δημοσίευσή τους διακόπηκε άδοξα όταν ο Ελληνας εκδότης έκανε το λάθος να χρησιμοποιήσει τον τίτλο “Μίκυ”. Αυτό προκάλεσε τη δικαστική παρέμβαση της αμερικανικής εταιρείας που κατείχε και τα πνευματικά δικαιώματα. Στις αρχές του 1966 ο εκδότης του περιοδικού Ευάγγελος Τερζόπουλος, εξασφάλισε την άδεια να φέρει ξανά τον Μίκυ Μάους στην Ελλάδα, αλλά και γενικά να δημοσιεύει κόμικς με τους ήρωες του Ντίσνεϋ. Τον σχεδιασμό του περιοδικού ανέλαβε ο μεγάλος του γιος Χρήστος. Το πρώτο ελληνικό τεύχος εμφανίσθηκε στα περίπτερα την Παρασκευή 1η Ιουλίου του 1966, είχε τίτλο “Στις πηγές των Μογγόλων”. Στο εξώφυλλο υπήρχε σχέδιο του Πωλ Μάρρυ που παρίστανε τον Μίκυ να κουβαλά με το αριστερό του χέρι μια βαλίτσα και με το δεξί το σκύλο του Πλούτο. Κόστιζε 3 δρχ. και αριθμούσε 52 σελίδες.
“Τιραμόλα”
Πρωτοσχεδιάστηκε το 1953 σε σενάριο του Ρομπέρτο Ρέντσι και σχέδιο του Τζόρτζιο Ρεμπούφι. Το βασικό χαρακτηριστικό του ήρωα ήταν ότι το σώμα του ήταν φτιαγμένο από καουτσούκ, κι έτσι είχε τη δυνατότητα να εκτείνει τα μέλη του για πολλά μέτρα έως και χιλιόμετρα. Ο χαρακτήρας ήταν ένα απλό σχέδιο, με μαύρες γραμμές για σώμα, οβάλ πρόσωπο, έναν κύλινδρο για μύτη και ημίψηλο καπέλο. Τα κόμικς του Τιραμόλα κυκλοφόρησαν στην Ιταλία για αρκετά χρόνια, και υπήρχαν στην αγορά μέχρι τη δεκαετία του ’80. Στη δεκαετία του ’90 το κόμικ έγινε ξανά της μόδας και κυκλοφόρησε από άλλες εκδόσεις, με νέες ιστορίες και μοντέρνο σχέδιο, χωρίς όμως επιτυχία. Στην Ελλάδα το περιοδικό πρωτοκυκλοφόρησε το ’70, από τον εκδοτικό οίκο Καμπανά. Στο περιοδικό εμφανίζονταν εκτός από τον Τιραμόλα και άλλοι ήρωες, όπως οι Πέπο και Κάρλο, ο λύκος Πουγκατσώφ, ο ινδιάνος Καριμπού και ο υπερήρωας Μίστερ Ματζέστικ.
“Αστερίξ”
Οι Περιπέτειες του Αστερίξ είναι μια σειρά από γαλλικά κόμικς που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο γαλλο-βελγικό περιοδικό-κόμικ Pilote στις 29 Οκτωβρίου 1959. Η σειρά ακολουθεί τα κατορθώματα ενός χωριού ανυπότακτων Γαλατών που αντιστέκονται στη Ρωμαϊκή κατοχή. Μπορούν να το πράξουν με τη βοήθεια του ενός μαγικού φίλτρου, που παράγεται από τον Δρυίδη τους, τον Πανοραμίξ, χρησιμοποιώντας το μαγικό χρυσό δρεπάνι του, το φίλτρο δίνει στον παραλήπτη υπεράνθρωπη δύναμη. Ο πρωταγωνιστής, ο τιμητικός χαρακτήρας Αστερίξ, μαζί με τον φίλο του τον Οβελίξ έχουν διάφορες περιπέτειες. Το τέλος και των δύο ονομάτων σε “ίξ” (όπως και όλα τα άλλα ψευδο-γαλατικά ονόματα που τελειώνουν σε “ίξ” στη σειρά) εννοεί την κατάληξη “ρίξ” (που σημαίνει “βασιλιάς”) που υπάρχει στα ονόματα πολλών αληθινών γαλατικών οπλαρχηγών όπως ο Vercingetorix, ο Orgetorix, και ο Dumnorix. Στην Ελλάδα ο Αστερίξ πρωτοκυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας το ’60 από τις εκδόσεις Σπανός.
“Λούκυ Λουκ”
Ο Λούκυ Λουκ γνώρισε την περίοδο της μεγαλύτερης ακμής του κατά την εποχή που σεναριογράφος του ήταν ο Ρενέ Γκοσινί. Η ιστορία τοποθετείται στη Δύση των ΗΠΑ κατά την περίοδο του 19ου αιώνα, αμέσως μετά την λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου με πρωταγωνιστή τον Λούκυ Λουκ, ένα “φτωχό και μόνο καουμπόυ”. Η πρώτη κυκλοφορία του μοναχικού καουμπόυ στην Ελλάδα έγινε το 1968 από τον εκδότη Θ. Ανδρεόπουλο και τις εκδόσεις Στρατίκη. Εκδόθηκαν συνολικά 48 τεύχη.
“Τεντέν”
Οι περιπέτειες του Τεντέν άρχισαν να δημοσιεύονται στις 10 ιανουαρίου του 1929 στο παιδικό ένθετο Le Petit Vingtième της εφημερίδας “Ο 20ός αιώνας” και συνέχισε εκεί μέχρι τις 11 Μαΐου του 1930. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Π.Π. οι περιπέτειές του μεταφέρθηκαν στη Βελγική εφημερίδα Le Soir (πρώτη εμφάνιση στις 17 Οκτωβρίου 1940), ενώ από τις 26 Σεπτεμβρίου 1946 άρχισε στο Βέλγιο η έκδοση του εβδομαδιαίου περιοδικού “Τεντέν” η οποία συνέχισε μέχρι το 1993. Ο Τεντέν είναι ένας Βέλγος δημοσιογράφος, ο οποίος συνέχεια εμπλέκεται σε περίεργες και παράξενες περιπέτειες. Οι φίλοι και οι συνεργάτες του είναι οι ντετέκτιβς Ντυπόν και Ντιπόν, ο καπετάνιος Χάντοκ, ο καθηγητής Τρύφων Τουρνεζόλ και ο πιστός του σκύλος Μιλού. Σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα κόμικ παγκοσμίως, με περισσότερες από διακόσια εκατομμύρια πωλήσεις, ενώ έχει μεταφραστεί σε 58 γλώσσες. Εχουν κυκλοφορήσει συνολικά 24 τεύχη, το τελευταίο από τα οποία κυκλοφόρησε το 1983. Επίσης, έχουν γυριστεί τέσσερις κινηματογραφικές ταινίες.
“Σεραφίνο”
Ο Σεραφίνο είναι ένας φτωχός αλλά καλόκαρδος αλητάκος με χαρακτηριστικά ανθρωπόμορφου σκύλου. Γνώρισε τεράστια επιτυχία τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα όπου πρωτοκυκλοφόρησε το 1969 από τον εκδοτικό οίκο Καμπανά. Η απήχησή του ήταν πολύ μεγάλη και έφτασε τη δεκαετία του ’70 να πουλά δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα κάθε εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 η κυκλοφορία του μειωνόταν ώσπου σταμάτησε να εκδίδεται στην Ελλάδα το 1992. Παρόμοια ήταν η πορεία του και στην ιταλική αγορά, όπου επίσης διακόπηκε η έκδοσή του μετά τον θάνατο του δημιουργού του. Στα τεύχη του Σεραφίνο εκδίδονταν και οι ιστορίες του Ινδιάνου Καριμπού, του δημοσιογράφου Τέντυ και πολλών άλλων ηρώων.
“Tζων Γκρηκ”
Εβδομαδιαίο φυλλάδιο αστυνομικών περιπετειών στον χώρο της παιδικής λαϊκής λογοτεχνίας που κυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 (α’ εποχή) και στα τέλη του 1964 (β’ εποχή). Πρωταγωνιστικός χαρακτήρας του ο Τζων Γκρηκ (Τζον Γκρικ, σύμφωνα με τη σύγχρονη ορθογραφία), ένας fictional (αποκύημα φαντασίας) Ελληνοαμερικανός ιδιωτικός αστυνομικός στη Νέα Υόρκη.
“Μικρός Φαντομάς”
Στον “Μικρό Φαντομά” βασικοί ήρωες ήταν ένα ελληνόπουλο ο Αρης, που αυτός ήταν ο “Μικρός Φαντομάς”, η όμορφη φίλη του, η Δανάη και ο αστείος φίλος του Φεντεκέξ. Ζουν και δρουν στο Σικάγο καταπολεμώντας την εγκληματικότητα και τους κακοποιούς και αναπτύσσοντας τη δράση τους ανεξάρτητα και πολλές φορές αντίθετα με την αστυνομία.
“Γκρέκο”
Ηταν παιδικό λαϊκό ανάγνωσμα ποδοσφαιρικών περιπετειών. Εκδόθηκε σε 72 τεύχη από 7 Μαΐου 1959 έως 2 Σεπτεμβρίου του 1960. Η δράση του αφηγήματος τοποθετείται στη Βραζιλία και μέσα από τις σελίδες του περιοδικού περνάνε αρκετά πραγματικά στοιχεία για τη δομή και τις γνωστές ομάδες του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Την εποχή που κυκλοφορούσε ο “Γκρέκο”, το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο ήταν το συνώνυμο της θεαματικής ποδοσφαιρικής δεξιοτεχνίας, χάρη στην εθνική Βραζιλίας η οποία είχε κατακτήσει το 1958 το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, οδηγούμενη από το 17χρονο αστέρι της Σάντος του Σάο Πάολο, τον Πελέ.
“Ιζνογκούντ”
Η σειρά κόμικ “Ιζνογκούντ” γεννήθηκε από το σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί και τον σχεδιαστή Ζαν Ταμπαρί. Ο Ιζνογκουντ είναι ο Μεγάλος Βεζίρης του χαλιφάτου και έχει βάλει ως μοναδικό στόχο στη ζωή του να εκθρονίσει τον Χαρούν Ελ Πασάχ, ο οποίος είναι ο Χαλίφης. Είναι αρκετά γνωστή η συνεχώς επαναλαμβανόμενη φράση του Ιζνογκουντ «Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη».
“Σπάιντερμαν”
Τη δεκαετία του ’60 που άρχισαν να δημοσιεύονται οι ιστορίες του Σπάιντερμαν, τα κόμικς υπερηρώων επιφύλασσαν μόνο δευτερεύοντες ρόλους για τους έφηβους χαρακτήρες. Ο Σπάιντερμαν ανέτρεψε την ως άνω πρακτική, παρουσιάζοντας έναν έφηβο ήρωα «με προσωπικές ανασφάλειες, φόβο απόρριψης και αίσθηση μοναχικότητας, με τον οποίο μπορούσαν να ταυτισθούν οι νεαροί αναγνώστες».
“Μάχη”
Από τα πιο αγαπημένα πολεμικά κόμικ. Κυκλοφόρησε στις 20 Σεπτεμβρίου του 1969. Οι ιστορίες ήταν αυτοτελείς, βρετανικής προέλευσης, από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντίστοιχα κόμικ πολεμικού περιεχομένου ήταν ο “Πόλεμος”, η “Δράσις”, η “Εφοδος”, το “Τανκ” και ο “Κομάντο”.
“Μανίνα”
Το εβδομαδιαίο περιοδικό “Μανίνα” εμφανίσθηκε στα μέσα του 1972 και η έκδοσή του διακόπηκε στα τέλη του 1992. Απευθυνόταν κυρίως σε κορίτσια ηλικίας 8-15 ετών και αρχικά περιελάμβανε πολλές εικονογραφημένες ιστορίες από ξένους εκδοτικούς οίκους, όπως φυσικά η πλειονότητα των περιοδικών που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, αφού σπάνιζαν οι εγχώριοι τίτλοι. Με την πάροδο του χρόνου προστέθηκαν στην ύλη του διάφορα ένθετα αφιερώματα αλλά και πολλές προσφορές (ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του 1980) προκειμένου να παραμείνει ανταγωνιστικό σε σχέση με τα υπόλοιπα έντυπα που υπήρχαν στην αγορά. Το περιοδικό γνώρισε μεγάλη επιτυχία επιτυγχάνοντας στην κορύφωσή της, τον αριθμό των 140.000 τευχών κάθε εβδομάδα.
Ορισμός των κόμικς
Tα κόμικς αποτελούν την 9η τέχνη. Η λέξη “κόμικ” προέρχεται ετυμολογικά από τη λέξη “κωμικός” κι αυτό γιατί οι πρώτες ιστορίες ήταν κωμικού περιεχομένου. Σύμφωνα με τον ορισμό, “κόμικς” είναι η τέχνη της αφήγησης ιστοριών με διαδοχή σχεδιασμένων εικόνων στην τυπογραφική επιφάνεια, που αφηγούνται πάντα ιστορίες οποιουδήποτε περιεχομένου. Για να υπάρξει κόμικ, πρέπει να υπάρχουν διαδοχικές εικόνες, όπου η μία συνεχίζει το νόημα της άλλης. Μία ιστορία κόμικ, είναι πάντα τυπωμένη σε χαρτί. Οσον αφορά στη δομή των κόμικς, αποτελούνται από τουλάχιστον δύο εικόνες, και στη περίπτωση που υπάρχει κείμενο, αυτό δεν λειτουργεί ποτέ εις βάρος των εικόνων. Η διαφορά ανάμεσα στην “εικονογραφήγηση” και στην “εικονογράφηση” είναι ότι στην τελευταία οι εικόνες λειτουργούν διακοσμητικά ενώ στην πρώτη αποτελούν το βασικό στοιχείο για την αφήγηση των ιστοριών. Συνεπώς, ο όρος “εικονογραφήγηση” είναι καταλληλότερος, γιατί περικλείει όλα τα χαρακτηριστικά των ιστοριών κόμικς. Πρόγονοι των εικονογραφηγημάτων, μπορούν να θεωρηθούν παραστάσεις σε πρωτόγονα σπήλαια ή σε αρχαιοελληνικούς αμφορείς, όπως επίσης και αναπαραστάσεις της ζωής του Χριστού και των αγίων σε χειρόγραφα ή εκκλησίες, καθώς από πολύ παλιά ο άνθρωπος προσπάθησε να αναπαραστήσει την κίνηση.
socomic.gr
monopoli.gr
omicstrades.me
greekcomics.gr
haniotika-nea.gr
kinoumenasxedia.wikispaces.com
monopoli.gr
omicstrades.me
greekcomics.gr
haniotika-nea.gr
kinoumenasxedia.wikispaces.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου