Κι εχθές “γελούσαμε”…
και σήμερα “γελάμε”… μ’ εκείνο το γέλιο το πικρό… που δεν φτάνει στα μάτια…
Μικρές ανθρώπινες τραγωδίες, που μένουν κλεισμένες στους τοίχους των σπιτιών μας…
Πόσο δύσκολο είναι να πούμε… “πεινάω”… “πονάω”, σ’ έναν κόσμο που μεταβλήθηκε σε αγέλη λύκων…
Βρέξε Θεέ μου, ΑΝΘΡΩΠΙΑ…
Καλλιόπη Σουφλή
Υ.Γ. Το άρθρο, γράφτηκε το 2013… σήμερα, ζούμε ακόμα χειρότερες καταστάσεις… το αύριο μοιάζει εφιαλτικό…
ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΛΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΣ ΧΕΡΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ.
Παλιό, επίκαιρο.... ανθρώπινο... πικρές αλήθειες...
Ξερω..Ειναι δυσκολο και σκοτεινο…Απαισιο και θλιβερο…
Κι οταν υπαρχουνε και παιδια..Ειναι ακομα χειροτερο…
Οταν ξεκινας με ελπιδες και ονειρα..
Και εχεις και το ζευγαρι σου, και τον ερωτα…
Και ανοιγεις τα φτερα σου..Και κοιτας ΠΕΡΑ…Και λες επιτελους…
ΥΠΑΡΧΩ….!!
Και φουσκωνουν τα πνεμονια σου και γεμιζουν αγερα καθαρο…
Και δακρυζεις απο συγκινηση…
Και ριγας απο το παθος, για το ζευγαρι σου…
Και λες…
Επιτελους υπαρχω…!!
Οτι και να γινει..Οπως και να παει..Εσυ το βλεπεις αισιοδοξα..Και δυνατα…
Και τα χειροτερα,λες,πως θα τα νικησεις…
Κι αισθανεσαι δυνατος προστατευμενος,σιγουρος..Πληρης,τελειος…Μονο επειδη αγαπας…
Και λες…Επιτελους υπαρχω…!!
Και κινας,καθε πρωινο,με δυναμη,για τη δουλεια..Οσο δυσκολη και ταπεινωτικη και να ειναι…Οσο και να ποναει το σωμα..Οσο και να σε πληγωνουνε συμπεριφορες, και βρισιματα…
Εσυ τιποτα δεν αισθανεσαι..Αναισθητη στα χτυπηματα..Αναισθητη στην κουραση..ΑΝΑΙΣΘΗΤΗ…
Σ ολα εκεινα που εχασες, φευγοντας…
Στις ΔΟΤΕΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ευθυνες, και ..Δηθεν”Προοπτικες”,καρριερες και συμβουλες…
Εσυ ΓΕΛΑΣ δυνατα…!!..Και λες…
Επιτελους υπαρχω…!!
Εφτιασα τα ΔΙΚΑ μου πιατα..Το τραπεζι..Τα πηρουνια..Τα κουταλια…
Αγορασα και ποτηρια..Πηρα και κρεββατια,κι εστησα το δικο μου το σπιτι…
Καλυβα,παραπηγμα..Μπαζει απο παντου..Και το βραδυ το κρυο ΠΕΡΟΝΙΑΖΕΙ…
Αλλα λες…Επιτελους υπαρχω…!!
Και πιο πολυ πεισμωνεις…
Κι οποιος σου λει τα αντιθετα..Τον “κοβεις” μαχαιρι,απο φιλο..Απο συγγενη,απο γνωστο..Ουτε και στο μαγαζι του θα ξαναπατησεις πια…
Τιποτα δε θες..Κανεναν δεν ακους…Ολους τους βλεπεις…
ΤΟΣΟΔΟΥΛΗΔΕΣ…
Μικρους ανυπαρκτους..
Λερωμενους..Ενα τιποτα…!!
Γιατι εσυ..Υπαρχεις…!!!
Και μονο αυτο σε φτανει…!!
Και το μεροκαματο σταματαει…..Γινεται…”που και που”…Δεν υπαρχουνε λεφτα…Με λειψο μεροκαματο..Αρχιζεις να στενευεσαι…Αρχιζεις να αναθεωρεις…Αρχιζουνε πραμματα…Αλλοτε που ηταν σημαντικα…Να μη χρειαζονται πια..Αρχιζουν οι θυσιες…!!!!
Αυτα που ειχες..ΑΚΟΥΣΕΙ…
Αλλα δεν ειχες νοιωσει…
Κι ολο αραιωνουν τα μεροκαματα..!!..Κι ΕΚΕΙΝΟΣ,δεν δουλευει πια…
Δεν θελω παπουτσια..Δεν θελω ρουχα…Δεν τρωω το πρωι…Δεν εχω κινητο…Δεν θελω τηλεοραση…
Δεν εχω θερμοσιφωνα…Δεν εχω μαξιλαρι..Δεν εχω φαγητο το μεσημερι…
Λιγο ψωμι μονο…
Λιγο πελτε…
Μισο πακεττο μακαρονια…Ενα ποτηρι λαδι…
Λες..Οτι βρηκες κατι λεφτα σε ενα παλιο μπουφαν…
ΔΕ ΛΕΣ σ εκεινον..Οτι στα εδωσε η γειτόνισσα..!!!
Κι εκεινος..Πιο ανημπορος…Πιο βλακας…ΔΕΝ ΡΩΤΑΕΙ…!!!
Και τα μεροκαματα..Τα κυνηγατε με το ντουφεκι…Ειναι και πολλοι ανεργοι, γαμοτο…!!
Και γυριζεις σαν την τρελλη…Αναμαλλιασμενη..Πανικοβλητη..Αφραγκη..Και πηγαινεις,σ ολες τις δουλειες,σ ολα τα σπιτια..Σ ολα τα γραφεια..Παντου πηγες…Και ξαναπηγες, πολλες φορες,ξαναπηγες…
Και στο τελος..Καποιος,”συναδερφος”..Σου βαλε ενα ΚΟΣΑΡΙ στη φουχτα στα γρηγορα στο διαδρομο..Και σου ειπε στ αυτι,ψυθυριστα…
-Μην ξαναρθεις…Σε λιγο θα “φυγουμε” κι εμεις…
Αλλα εσυ αντεχεις…!!
Καθε μερα περπατας..Οσο δεν ειχες περπατησει ΠΟΤΕ…!!
Καθε μερα παρακαλας..οσο δεν ειχες παρακαλεσει ΠΟΤΕ…!!
Καθε μερα ΠΟΥΛΑΣ…Οτι δεν ειχες πουλησει ΠΟΤΕ…!!
ΚΑΙ ΛΕς..αντεχω…!!!
ΚΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ,ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ…ναι θα το κανω…!!
Και χωρις παλτο να μεινω..Δεν πειραζει…
Και τα πεταμενα παπουτσα,που βρηκες, στον καδο…Δεν πειραζει…
Και τα μακαρονια,που ηταν “ληγμενα”..ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ…!!….Ναι δεν πειραζει,αληθεια…!!
Δεν παθαινεις τιποτα…!!..ΤΥΠΙΚΑ ειναι αυτα…!!!
Να τα βρασω στο γκαζακι,γιατι δεν εχω ρευμα…!!!!!!!!
Να “πεταχτω” απεναντι, να κλεψω λιγο..ΝΕΡΟ,με το μπουκαλι…
Να παρω ενα βιταμ, απο το Σουπερ..Να το βαλω στο μπουφαν, οταν δε με βλεπουνε…
Μια μαρμελαδα…
Ενα κουτι μπισκοτα…Απο το “καρροτσι για τους απορους”…
Για τα παιδια…!!
Εγω αντεχω…!!..Αυτος αντεχει…Τα παιδια;;…!!
Δεν μιλανε…!!..Πηγαινουνε στο σχολειο,χωρις τιποτα..Ουτε λεφτα..Ουτε σαντουιτς..Ουτε τιποτα…
Τα παιδια…!!
Που δεν φωναζουνε..Δεν διαμαρτυρονται…Δεν πονανε…Μονο τα ματια τους γινονται..Ολο και πιο μεγαλα..Ολο και πιο θλιμμενα…Ολο και πιο υγρα…
Και φωναζουν ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ…!!..Φωναζουν και κλαινε…!!..Χωρις να ακουγεται κανενας ηχος…Σιωπηλα…Κοιτουνε κατω ανεκφραστα…Και φωναζουνε…μεσα σου,φωναζουνε…!!!
Και λες…
Αντεχω;;;…
Και ΠΟΣΟ να αντεξω ακομα…Χωρις ΜΙΑ…;;;
Κι..Ουτε θυμασαι πια…Ποσες μερες εχεις να φας..Ποσες να κοιμηθεις…
ΠΟΤΕ γελασες,για τελευταια φορα…;;
ΠΟΤΕ μιλησες;;;
ΠΟΣΟ ταπεινωθηκες…Σε ποσους;;;…ΧΑΧΑ…Δεν σε πληγωνει πια τιποτε…!!
Δεν πεινας..Δεν μιλας…Δεν νοιωθεις…ΜΟΝΟ τα παιδια….
Συνομωσια…!!
Να κανουν αυτα..Οτι δεν καταλαβαινουνε…Να κανεις εσυ..Οτι ολα καλα…!!
Ολα ομορφα..Ολα αστεια…
ΧΑΧΑΧΑ..Να ειχαμε τωρα….
Τι να ειχαμε…;;;
Να ειχαμε….Το αυτοκινητο μας..Που το πουλησαμε…
Να ειχαμε…
Τι να ειχαμε…;;;
Το παλτο μας..Που το πουλησαμε….
Τα παπουτσα μας..Που σχιστηκανε…
Μια καινουργια τσαντα, για το σχολειο να ειχαμε;;;
Τι θελατε να ειχαμε…;;;..Το λες και γελας,καθως σε φωτιζει η φλογα απο τα ξυλα…
Μια κουκλα να ειχαμε;; Ενα παιχνιδι απο τα ΤΖΑΜΠΟ να ειχαμε…
Τι να ειχαμε;;;;;
Και πετιεται ο μικρος…Και σου λεει…
-Μια μακαροναδα να ειχαμε..Μαμα…!!..Μια μακαροναδα…με κιμα…!!!
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα……
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα…
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα…ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ…!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ….!!!!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ……
attikanea.info
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου