Αλίκη Γεωργούλη

Η Αλίκη Γεωργούλη ήταν ελληνίδα ηθοποιός, με σημαντική καριέρα στο θέατρο και επιλεγμένες εμφανίσεις

στον κινηματογράφο. Υπήρξε η τρίτη σύζυγος του Αλέκου Αλεξανδράκη και η κινητήρια δύναμη πίσω από την ταινία του «Συνοικία το Όνειρο», που αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα με τη λογοκρισία, τη διανομή και την προβολή της, στις αρχές της δεκαετίας του ‘60.

Η Αλίκη Γεωργούλη γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1931 στην Αθήνα. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο δίπλα στον Μάνο Κατράκη στο έργο του Τζορτζ Μπέρναρ Σο «Ο άνθρωπος του Διαβόλου».

Έπαιξε πολλά χρόνια με τον Κατράκη και ύστερα με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, με τον οποίο υπήρξαν ζευγάρι και στη ζωή από το 1956 έως το 1960. Κατόπιν συνεργάστηκε με την Κατίνα Παξινού και τον Αλέξη Μινωτή, την Ξένια Καλογεροπούλου και τον Γιάννη Φέρτη, και ύστερα από μία δεκαετία αποχής από το θέατρο, το 1981, δημιούργησε το θέατρο «Αποθήκη» στου Ψυρρή, που στέγασε τα θεατρικά της όνειρα.

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1953 στο μελόδραμα της Μαρίας Πλυτά «Εύα» και στα επόμενα χρόνια δεν έπαιξε σε παραπάνω από 15 ταινίες, αλλά η σημαντικότητα κάποιων από αυτές, όπως και οι ερμηνείες της, την κατατάσσουν οπωσδήποτε στις σημαντικές ελληνίδες ηθοποιούς.

Είναι η απλοϊκή υπηρετριούλα που παίζονται παιχνίδια στην πλάτη της στην κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου «Ο Ηλίας του 16ου» (1958), είναι η υποβλητική παρουσία της στο αστυνομικό δράμα του Ντίνου Κατσουρίδη «Έγκλημα στα παρασκήνια», στο ιστορικό δράμα του ίδιου σκηνοθέτη «Είμαι αθώος» (1960), βασισμένο στην υπόθεση Ντρέιφους, στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Ο θίασος» (1975), «Οι κυνηγοί» (1977) και «Τοπίο στην ομίχλη» (1988), και βέβαια είναι όχι μόνο η ερμηνεία της ως ηθοποιού στη «Συνοικία Το Όνειρο» του Αλέκου Αλεξανδράκη (1961), αλλά και το γεγονός ότι στην ουσία εκείνη εμπνεύστηκε και έκανε τα πάντα για να γίνει πραγματικότητα αυτή η ταινία που αποτύπωσε μια εποχή και έγραψε ιστορία.

Η Αλίκη Γεωργούλη πέθανε στην Αθήνα στις 25 Ιουλίου 1995, νικημένη από τον καρκίνο.