Πίτερ Σέλερς

Ο άγγλος ηθοποιός Πίτερ Σέλερς υπήρξε ένας χαρισματικός κωμικός και σπουδαίος μίμος.

Με γερό υποκριτικό εξοπλισμό ερμήνευσε πλήθος διαφορετικών ρόλων, αποφεύγοντας την τυποποίηση που ήταν ο κανόνας για τους κωμικούς της εποχής του. Εξακολουθεί να σκορπά το γέλιο ως επιθεωρητής Κλουζό και σε νεώτερα κοινά μέσα από τις συχνές τηλεοπτικές επαναλήψεις των ταινιών του.

Ο Ρίτσαρντ Χένρι Σέλερς γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1925 στο Σάουθσι (προάστιο του Πόρτσμουθ), από γονείς θεατρίνους.

Οι γονείς του τόν φώναζαν Πίτερ, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να τιμήσουν την μνήμη του θνησιγενούς μεγάλου του αδελφού. Μακρινός του πρόγονος από την πλευρά της μητέρας του ήταν ο Ντάνιελ Μεντόζα, ένας θρύλος της αγγλικής πυγμαχίας, που ο Σέλερς τόν σεβόταν και είχε κρεμασμένη την φωτογραφία του στο γραφείο του.

Αρχικά ο νεαρός Σέλερς σκόπευε να γίνει μουσικός και περιόδευε ως ντράμερ με ένα συγκρότημα που ψυχαγωγούσε τους φαντάρους κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αποφάσισε να εγκαταλείψει τις μουσικές του φιλοδοξίες, όταν κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στην Πολεμική Αεροπορία ανακάλυψε το ταλέντο του στην μιμήσεις, ξεσηκώνοντας καθημερινά τους συναδέλφους του.

Το 1951, συνεργάστηκε με τους Σπάικ Μίλιγκαν και Χάρι Σίκομπ στην ραδιοφωνική σειρά του BBC «The Goon Show» («Το Χαζοπρόγραμμα»), που αποτελούνταν από κωμικά σκετς. Γρήγορα ξεχώρισε και έγινε το αστέρι της εκπομπής. Τα ραδιοφωνικά σκετς της κωμικής τριάδας πέρασαν και στην μεγάλη οθόνη στις ταινίες «Let’s Go Crazy» (1951) και «Down Among the Z Men» (1952).

Η κινηματογραφική του καριέρα μόλις είχε ξεκινήσει. Ύστερα από μια σειρά δεύτερων ρόλων, ξεχώρισε για τον ρόλο του αδέξιου απατεώνα στην μαύρη κωμωδία του Αλεξάντερ Μακέντρικ «Η Συμμορία των 5» («The Ladykillers»,1955). Ακολουθώντας τη συμβουλή του σπουδαίου άγγλου ηθοποιού Άλεκ Γκίνες, απέφυγε να παίξει τον ίδιο χαρακτήρα για δεύτερη φορά. Υποδύθηκε μεγαλύτερους του άνδρες στις ταινίες «Οι 3 συνωμότες» («The Smallest Show on Earth» ) και «Η Μάχη των Φύλων» (1959), ενώ ερμήνευσε πλειάδα ρόλων στην κωμωδία «Το ποντίκι που βρυχάται» («The Mouse That Roared», 1959). Το 1960 έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την κωμωδία «Τοπάζ ο κομπιναδόρος» («Mr Topaze»).

Την εποχή εκείνη ο Σέλερς δεν έχαιρε εκτίμησης στην πατρίδα του σε αντίθεση με τους Αμερικανούς που τόν θεωρούσαν μεγαλοφυία. Ένας τέτοιος Αμερικανός ήταν ο σπουδαίος σκηνοθέτης Στάνλεϊ Κιούμπρικ, που τού έδωσε τον ρόλο του δόλιου Κίλτι στην ταινία του «Λολίτα» («Lolita», 1962), μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, και τρεις ρόλους στην εκπληκτική πολιτική σάτιρα «S.O.S Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα» («Dr. Strangelove», 1964). Για την ερμηνεία του προτάθηκε για το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού.

Ο ρόλος που τόν απογείωσε και τόν ανέδειξε σε σουπερστάρ ήταν του επιθεωρητή Ζακ Κλουζό, ενός ατζαμή και χαοτικού γάλλου αστυνομικού, στις κωμωδίες του αμερικανού σκηνοθέτη Μπλέικ Έντουαρντς «Ο Ροζ Πάνθηρας» («The Pink Panther», 1963) και «Λαγωνικό 24 Καρατίων» («A Shot in the Dark», 1964). Οι δυό αυτές του επιτυχίες σκιάστηκαν από το σοβαρό καρδιακό επεισόδιο που υπέστη το 1964 και το οποίο παρ'ολίγο να του κοστίσει την ζωή, αν δεν υποβαλλόταν σε μια πρωτοποριακή για την εποχή της θεραπεία. Έκτοτε ζούσε με βηματοδότη.

Ο Σέλερς θα υποδυθεί τον επιθεωρητή Κλουζό σε τρεις ακόμη ταινίες την δεκαετία του 70, πάντα σε σκηνοθεσία του Μπλέικ Έντουαρντς, που θα σημειώσουν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και θα παγιώσουν την φήμη του: «Η Επιστροφή του Ροζ Πάνθηρα» («The Return of the Pink Panther», 1975), «Ο Ροζ Πάνθηρ Ξαναχτυπά» (« The Pink Panther Strikes Again», 1976) και «Η Εκδίκηση του Ροζ Πάνθηρα» ( The Revenge of the Pink Panther, 1978).

Όμως πάντα επιζητούσε ένα σοβαρό ρόλο που θα αναδείκνυε, όπως πίστευε το πολύπλευρο ταλέντο του. Και του τόν έδωσε ένας άλλος αμερικανός σκηνοθέτης ο Χαλ Άσμπι στην κομεντί «Να Είσαι Εκεί, Κύριε Τσανς» («Being There», 1979). Υποδύθηκε μοναδικά τον κύριο Τσανς έναν απλοϊκό κηπουρό και η ερμηνεία του αυτή τού χάρισε την δεύτερη υποψηφιότητά του για Όσκαρ. Η εκπληκτική του ερμηνεία δεν είχε συνέχεια, καθώς ακολούθησε ίσως η χειρότερη ταινία του, η κωμωδία «Τα σατανικά κόλπα του Φου Μαντσού» («The Fiendish Plot of Dr. Fu Manchu», 1980), που ήταν και το κύκνειο άσμα.

Η υγεία του είχε τρωθεί σημαντικά από τα καρδιακά προβλήματα που αντιμετώπιζε και ύστερα από ένα ακόμη έμφραγμα, τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 24ης Ιουλίου 1980, ο Πίτερ Σέλερς άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Λονδίνου.

Στην προσωπική του ζωή ο Πίτερ Σέλερς ήταν άνθρωπος τυλιγμένος οτη μοναξιά, ενώ ταυτόχρονα τή φοβόταν και τήν απεχθανόταν. Πάντα βρισκόταν σε ψυχική ένταση, ανήσυχος, πιστεύοντας πως κανείς δεν νοιάζεται γι' αυτόν και κανείς δεν τόν αγαπά. Η ανασφάλεια του αυτή εξηγεί εν πολλοίς και τους τέσσερις γάμους του (με την Αν Χάου, την Μπριτ Έκλαντ, την Μιράντα Κουόρι και την Λιν Φρέντερικ), αν και είναι αμφίβολο αν βρήκε έστω και σε μια από τις εντυπωσιακές καλλονές κατανόηση. Απέκτησε δύο παιδιά από την πρώτη σύζυγο και ένα από την δεύτερη.