Mermaid Inn: Το πανδοχείο του 12ου αιώνα που είναι "στοιχειωμένο" από πειρατές και γκάνγκστερ

 

Το Mermaid Inn έχει φιλοξενήσει πειρατές, γκάνγκστερ, μέχρι και την βασίλισσα Ελισάβετ Α'. Κάποιοι λένε ότι, μέχρι και σήμερα, μερικοί από τους επισκέπτες του βρίσκονται ακόμα εκεί, αν και με τη μορφή φαντασμάτων.

 

 

 

Αν οι 600 χρόνων τοίχοι του Mermaid Inn μπορούσαν να μιλήσουν, θα είχαν αμέτρητες ιστορίες να πουν. Ωστόσο, οι περισσότερες από αυτές τις ιστορίες παραμένουν κλειδωμένες πίσω από μυστικούς θαλάμους ή μυστικά περάσματα στους τοίχους.

Κάποτε, αυτό το αγγλικό ξενοδοχείο διεύθυναν λαθρέμποροι και πειρατές με πολλά μυστικά. Αυτό όμως που είναι πιο ανατριχιαστικό είναι ότι, το υποτιθέμενο στοιχειωμένο πανδοχείο, λέγεται ότι εξακολουθεί να φιλοξενεί πολλούς από αυτούς τους παράνομους, ως φαντάσματα πλέον.

Η ιστορία του Mermaid Inn

 

Ακριβώς έξω από το Rye Harbour στο Ανατολικό Σάσεξ βρίσκεται το γραφικό πανδοχείο Mermaid Inn, ένα μέρος που, στα χρόνια του Μεσαίωνα, ήταν μια δημοφιλής υπαίθρια αγορά για τους ναυτικούς.

Το Mermaid Inn χτίστηκε κάποια στιγμή τον 12ο ή 13ο αιώνα. Η χρονολόγηση ποικίλλει, αλλά μια δημοφιλής ιδέα λέει ότι το πέτρινο κελάρι του χρονολογείται από το 1156. Το πανδοχείο ήταν γνωστό στην εποχή της ακμής του για την κατά παραγγελία μπίρα του και το φθηνό κατάλυμα.

Το 1377 όμως, οι Γάλλοι έκαψαν σχεδόν ολόκληρο το Rye. Οι ελάχιστοι κάτοικοι της πόλης ξεκίνησαν την ανοικοδόμησή της και, μεταξύ άλλων, το 1420, και το Mermaid Inn. Τον 16ο αιώνα, προς τιμήν του πανδοχείου, η γειτονιά στην οποία βρισκόταν μετονομάστηκε σε Mermaid Street.

Το 1770, το πανδοχείο σταμάτησε να λειτουργεί. Το 1993 όμως, όταν το αγόρασε ο σημερινός ιδιοκτήτης του, άνοιξε ξανά τις πόρτες του και σήμερα είναι όπως ήταν τότε.

 

Οι λαθρέμποροι

 

Η διαβόητη συμμορία λαθρεμπόρων Hawkhurst θάβει ζωντανό τον τελωνειακό William Galley στο Chichester της Αγγλίας, 1748. Αυτή η ομάδα λέγεται ότι στοιχειώνει το πανδοχείο.

 

Το Rye, ως πόλη-λιμάνι, έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην υπηρεσία του βασιλιά όταν εκείνος επέστρεψε στην Αγγλία από τη Γαλλία το 1247. Σχεδόν περικυκλωμένες από νερό, τέτοιες παράκτιες πόλεις σχημάτισαν μια συνομοσπονδία για τους στρατιωτικούς και εμπορικούς σκοπούς του Στέμματος. Η κύρια υποχρέωση λιμανιών όπως το Rye ήταν να παρέχουν πλοία στην υπηρεσία του βασιλιά και, σε αντάλλαγμα, έλαβαν το προνόμιο να απαλλάσσονται από φόρους, οπότε, στην ουσία, είχαν ελευθέρας στις κακές συμπεριφορές.

Έτσι, το Rye έγινε εστία λαθρεμπορίου. Τον 18ο αιώνα, οι λαθρέμποροι εισήγαγαν λαθραία τσάι, καπνό, μετάξι και οινοπνευματώδη ποτά και οι αξιωματούχοι, αν και συγκλονισμένοι από τον τεράστιο αριθμό τους, όποτε μπορούσαν, έκαναν κατασχέσεις.

Μια διαβόητη συμμορία λαθρέμπορων, γνωστή ως Hawkhurst Gang, επέλεξε το Mermaid Inn για να γίνει ένα από τα κύρια λημέρια της. Τα μέλη της συμμορίας τρομοκρατούσαν τη νοτιοανατολική Αγγλία από το 1735 έως το 1749 με την περιβόητη βία τους και εκφόβιζαν τους επισκέπτες του πανδοχείου πίνοντας με τα γεμάτα όπλα τους πάνω στο τραπέζι.

Σύμφωνα με το μύθο, οι αξιωματούχοι κατάσχεσαν τσάι από το πλοίο της συμμορίας, το οποίο η συμμορία είχε κλέψει από το τελωνείο του βασιλιά στο Poole.

 

Η συμμορία Hawkhurst στην επιδρομή στο Poole το 1747

 

Πολλοί κατέληξαν νεκροί στα χέρια των κακοποιών. Μια ιστορία λέει ότι , οι Hawkhurst έθαψαν ζωντανό έναν ηλικιωμένο αξιωματούχο όταν εκείνος προσπάθησε να εξοντώσει ένα μέλος της γνωστό ως "Diamond", ενώ, ένας υποδηματοποιός, που είχε στην κατοχή του λαθραία εμπορεύματα της συμμορίας και ο οποίος είχε κληθεί ως μάρτυρας εναντίον της, δολοφονήθηκε άγρια.

Αυτές οι φρικαλεότητες οφείλονταν -εν μέρει- στον Jeremiah Curtis, ένα από τα πιο βάναυσα μέλη. Υπάρχουν ιστορίες ότι κάποτε, ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου έναν εργάτη φάρμας που ήταν ύποπτος ότι είχε κλέψει δύο φακελάκια με το τσάι της συμμορίας και ότι, αργότερα, βρήκαν τον άτυχο αγρότη στη λιμνούλα του κτήματος ενός πολιτικού, γεμάτο με πέτρες.

Οι άλλοι αρχηγοί της συμμορίας, ο Arthur Gray και ο Thomas Kingsmill, εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους το 1748 και το 1749, αντίστοιχα. Ένα από τα φαντάσματα του πανδοχείου, λένε ότι είναι αυτό του Kingsmill.

Τα στοιχειώματα του Mermaid Inn

 

Κάποτε, οι καμαριέρες έμπαινα ανά δύο στο δωμάτιο Νο5 του Mermaid Inn, και αυτό γιατί, εκεί, είχε δολοφονηθεί μια συνάδελφός τους από έναν λαθρέμπορο επειδή μίλησε για τα κατορθώματά του. Ο Kingsmill φέρεται να στοιχειώνει μια κουνιστή καρέκλα στο δωμάτιο Νο17 -περιέργως, κανείς δε θυμάται καλά τι συνέβη στη γυναίκα του.

Εκτός από τη νεκρή καμαριέρα στο δωμάτιο Νο5 και την κουνιστή πολυθρόνα στο δωμάτιο Νο17, οι θαμώνες του ξενοδοχείου έχουν αναφέρει ότι έχουν δει μια μυστηριώδη "γυναίκα με λευκά" να περνάει μέσα από τις πόρτες του ξενοδοχείου και να σταματάει μπροστά στα κρεβάτια τους. Μερικές φορές, η μορφή κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα στο τζάκι του ξενοδοχείου.

Όλα αυτά τα χρόνια, έχουν αναφερθεί θεάσεις πολλών ανδρών να περνάνε μέσα από τοίχους, μερικοί έχοντας γυναίκες και παιδιά μαζί τους.

 

Το δωμάτιο ονομάζεται "Dr. Syn's Bedchamber" από τον φανταστικό Dr. Syn του συγγραφέα Russell Thorndike, έναν χαρακτήρα που βασίζεται στους κακοποιούς της συμμορίας Hawkhurst. Μέσα σε αυτό το δωμάτιο, πίσω από μια βιβλιοθήκη, μπορεί κανείς να βρει ένα μυστικό πέρασμα που αποκαλύπτει ένα κρησφύγετο που ήταν ειδικά για καθολικούς ιερείς που αναζητούσαν καταφύγιο κατά τη διάρκεια της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης

 

Λέγεται ακόμη ότι υπάρχει ένα γυναικείο φάντασμα που αλλάζει θέση στα ρούχα. Επίσης, αρκετοί που μένουν στο "Δωμάτιο του Τζέιμς" ξυπνούν το πρωί για να βρουν τα ρούχα τους μούσκεμα -τα οποία έχουν αφήσει σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι.

Κάποτε, ένα ζευγάρι δήλωσε ότι, "Όταν η σύντροφός μου κάθισε στην καρέκλα για να τραβήξει μια φωτογραφία, ένιωσε κάτι να την σπρώχνει και ένιωσε κρύο. Όταν κοιτάξαμε την φωτογραφία, κατατρόμαξε". Η φωτογραφία περιείχε περίεργες, ανεξήγητες σφαίρες που αιωρούνταν στο δωμάτιο.

Όταν μια ομάδα της Sun Online είδε το Mermaid Inn σε ένα επεισόδιο του Most Haunted, έμεινε εκεί και έστησε μια κάμερα για να καταγράψει τη διάσημη πολυθρόνα που κουνιέται μόνη της κατά τη διάρκεια της νύχτας.

"Το πιο ανατριχιαστικό είναι ότι, η κάμερα που είχαμε ήταν νυχτερινής όρασης -που είχε ρυθμιστεί για να καταγράψει οποιαδήποτε φιγύρα-, στο τέλος της νύχτας, κατάφερε να πετάξει την κασέτα... Παρόλο που, για να γίνει αυτό, χρειαζόταν δυνατό πάτημα του κουμπιού, και η μπαταρία ήταν πλήρως φορτισμένη. Καθώς ξημέρωνε, προσπαθήσαμε να αναπαραγάγουμε το υλικό μας, αλλά η οθόνη έγραφε συνεχώς 'εισάγετε την κασέτα'", ανέφεραν μετά από την εμπειρία τους τα μέλη της.