Η επιστημονική βιβλιογραφία έχει επανειλημμένα καταδείξει χάσματα στην υγεία μεταξύ λεσβιών, ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων (ΛΟΑ) και ετεροφυλόφιλων ατόμων.
Το 2020, για παράδειγμα, η Στατιστική Υπηρεσία του Καναδά ανέφερε ότι τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑ είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία σε κάποια στιγμή της ζωής τους.
Τα άτομα ΛΟΑ ανέφεραν επίσης υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης, άγχους, αυτοκτονικού ιδεασμού και κατάχρησης ουσιών σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους ομολόγους τους. Ωστόσο, λίγες μελέτες μέχρι σήμερα έχουν εξετάσει τη θνησιμότητα -και συγκεκριμένα τους θανάτους με σχετικά προλήψιμες αιτίες- σε πληθυσμούς ΛΟΑ.
Τώρα, μια διεθνής ερευνητική ομάδα εξέτασε το θέμα συγκρίνοντας τις εκτιμήσεις για τη θνησιμότητα από αποτρέψιμες αιτίες για τις λεσβίες, τους ομοφυλόφιλους και τους αμφιφυλόφιλους ενήλικες στον Καναδά με εκείνες για τους ετεροφυλόφιλους ενήλικες. “Οι ερωτηθέντες από κοινότητες ΛΟΑ διέτρεχαν υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας από όλες τις αιτίες – συγκεκριμένα, οι κίνδυνοι ήταν υψηλότεροι για καρδιακές παθήσεις, ατυχήματα, HIV και αυτοκτονία”, δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Olivier Ferlatte, καθηγητής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ και ερευνητής του Ερευνητικού Κέντρου Δημόσιας Υγείας.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο τον Οκτώβριο στο επιστημονικό έντυπο SSM-Population Health, έγινε υπό την καθοδήγηση ερευνητών υγείας του Πανεπιστημίου Simon Fraser και του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας και περιελάμβανε επίσης συναδέλφους στο Βανκούβερ, το Τορόντο, τις ΗΠΑ και τη Σουηδία.
“Στρες μειονοτήτων” και περιορισμένη πρόσβαση Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, η υψηλότερη θνησιμότητα μεταξύ των ΛΟΑ μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από ένα φαινόμενο που ονομάζεται “στρες μειονοτήτων”. Η θεωρία αυτή περιγράφει πώς η συσσώρευση πραγματικών ή αντιληπτών εξωτερικών απειλών για τις σεξουαλικές μειονότητες (όπως η βία, οι διακρίσεις και ο κοινωνικός αποκλεισμός) συνδυάζεται με την εσωτερικευμένη ντροπή και την απόκρυψη της ταυτότητας φύλου και παράγει ψυχολογικές, φυσιολογικές και συμπεριφορικές αντιδράσεις. “Αυτό το άγχος κάνει πολλά ΛΟΑ άτομα να καθυστερούν ή να αποφεύγουν ιατρικές επισκέψεις, είτε επειδή αντιλαμβάνονται ή αναμένουν ότι οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης θα στιγματίσουν τον μειονοτικό σεξουαλικό προσανατολισμό τους είτε επειδή έχουν βιώσει διάκριση ή στιγματισμό από πρώτο χέρι”, εξήγησε η Ferlatte.
Μια άλλη πιθανή αιτία της υψηλότερης θνησιμότητας είναι το γεγονός ότι τα ΛΟΑ άτομα έχουν λιγότερη πρόσβαση τόσο σε κοινωνικές στηρίξεις (είναι λιγότερο πιθανό να αποτελούν μέρος ενός ζευγαριού, με αποτέλεσμα να έχουν μικρότερα οικογενειακά δίκτυα και δίκτυα υποστήριξης) όσο και σε υλικούς πόρους (λόγω χαμηλότερων εισοδημάτων).
Η Ferlatte πιστεύει ότι το χάσμα θνησιμότητας θα μπορούσε να καλυφθεί με την επέκταση της έγκαιρης και γενικής πρόσβασης σε πρωτοβάθμια και προληπτική υγειονομική περίθαλψη φιλική προς τους ΛΟΑ που χαρακτηρίζεται από “διαφάνεια, φροντίδα και αποδοχή”.
Ένα ζήτημα πέραν της σεξουαλικής υγείας
Θεωρεί την υγεία των ΛΟΑ ως ένα γενικότερο ζήτημα υγείας που υπερβαίνει κατά πολύ τη σεξουαλική υγεία. Επομένως, είναι κρίσιμο να επενδύσουμε περισσότερο στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, η οποία προωθεί την έγκαιρη διάγνωση μιας σειράς παθήσεων, συμπεριλαμβανομένων των καρδιαγγειακών παθήσεων, είπε.
Η Ferlatte επισημαίνει επίσης την ανεπαρκή χρηματοδότηση της ψυχικής υγείας στον Καναδά, σημειώνοντας ότι ο Καναδάς είναι μία από τις λίγες χώρες της G7 χωρίς εθνική στρατηγική πρόληψης των αυτοκτονιών. “Αυτό το πλαίσιο δημιουργεί σημαντικά εμπόδια στην πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας, για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι οι άνθρωποι αναγκάζονται να περιμένουν αρκετούς μήνες και να πληρώνουν υψηλές αμοιβές για να δουν έναν ψυχοθεραπευτή ή έναν ψυχολόγο”, είπε.
Χρειάζεται, επίσης, περισσότερη έρευνα με τις κοινότητες ΛΟΑ, κατά την άποψη της Ferlatte, για την καλύτερη κατανόηση των αναγκών και των ιδιαιτεροτήτων τους. “Είμαστε η πρώτη ερευνητική ομάδα που έχει περιγράψει την προληπτική θνησιμότητα στον πληθυσμό των ΛΟΑ”, σημείωσε. “Πρέπει να διερευνήσουμε αυτό το ζήτημα και στη συνέχεια να καθορίσουμε τι είδους παρεμβάσεις θα μπορούσαν να μειώσουν τα κενά στην υγεία των σεξουαλικών και έμφυλων μειονοτήτων”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου