Για σχεδόν 2.000 χρόνια, οι Γιαπωνέζες που ζούσαν σε ψαροχώρια έβγαζαν τα προς το ζην ψάχνοντας τον ωκεανό για στρείδια και "αυτιά της θάλασσας", ένα είδος θαλασσινού σάλιαγκα από το οποίο παράγονται οι πέρλες. Αυτές οι γυναίκες είναι γνωστές ως Ama. Γέμιζαν τα πνευμόνια τους με αέρα και βουτούσαν για μεγάλες περιόδους στον Ειρηνικό, μόνο με μια μάσκα και βατραχοπέδιλα (κάτι σαν τους δικούς μας Καλύμνιους σφουγγαράδες).
Στα μέσα του 20ου αιώνα, ο Iwase Yoshiyuki επέστρεψε στο ψαροχώρι απ' όπου καταγόταν και φωτογράφισε αυτές τις γυναίκες, ενώ το επάγγελμα τους ήταν ακόμα στο απόγειο του. Με μια μηχανή Kodak βρέθηκε ανάμεσα στις ama. Οι φωτογραφίες του θεωρούνται οι μοναδικές αποδείξεις ενός παραδοσιακού επαγγέλματος που θεωρείται σχεδόν εξαφανισμένο.
Νεαρές γυναίκες βουτούσαν σε σχεδόν παγωμένα νερά για 2 λεπτά και αναδύονταν για λίγα δευτερόλεπτα για να γεμίσουν πάλι με αέρα τα πνευμόνια τους. Αυτό το έκαναν μέχρι και 180 φορές την ημέρα. Πιστεύονταν ότι οι γυναίκες ήταν καλύτερα προσαρμοσμένες γι' αυτό το επάγγελμα, λόγω του επιπλέον λίπους στο σώμα τους, που τους επέτρεπε να κρατούν την αναπνοή τους περισσότερο από τους άνδρες. Με αυτό το πλεονέκτημα, μπορούσαν να βγάζουν περισσότερα χρήματα σε μια καταδυτική περίοδο από ό, τι οι περισσότεροι από τους άνδρες του χωριού μέσα σε ένα χρόνο!
Προφανώς θα προσέξατε ότι οι περισσότερες είναι γυμνές. Η μοντέρνα στολή των δυτών διαδόθηκε στα 1950 και οι βαμβακερές στολές ήταν άβολες και όταν βρέχονταν έκαναν τις γυναίκες να κρυώνουν περισσότερο έξω από το νερό. Οι περισσότερες Ama βουτούσαν μόνο με ένα κομμάτι ύφασμα και μια μάσκα.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο, καθώς ο τουρισμός στην Ιαπωνία αυξήθηκε, οι ξένοι άρχισαν να σχολιάζουν τη γύμνια τους και οι Ama τελικά αναγκάστηκαν να καλυφτούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου