«Η μητέρα του κινήματος των LGBTQ συμμάχων» -έτσι έχει μείνει στην ιστορία η Μάνφορντ, η οποία ως γνωστόν παρέλασε με τον γιο της στην παρέλαση υπερηφάνειας της Νέας Υόρκης το 1972, έχοντας εμπνεύσει αμέτρητες μητέρες από τότε που ίδρυσε την ομάδα για τα δικαιώματα των LGBTQ PFLAG πριν από τέσσερις δεκαετίες.
Πώς ξεκίνησαν όλα –κόντρα στις προκαταλήψεις
Το 1972, μια μικροκαμωμένη αλλά αποφασισμένη μητέρα από το Κουίνς της Νέας Υόρκης παρέλασε μαζί με τον ομοφυλόφιλο γιο της στην παρέλαση υπερηφάνειας της Νέας Υόρκης. Σήκωσε ένα αυτοσχέδιο πανό που έγραφε «Γονείς ομοφυλόφιλων: Ενωθείτε για να υποστηρίξετε τα παιδιά μας».
Μπροστά σε ένα βροντερό πλήθος, η Τζιν Μάνφορντ, δασκάλα δημοτικού σχολείου, έγινε η πρώτη μητέρα που υποστήριξε δημοσίως το γκέι παιδί της, σύμφωνα με τη Λιζ Όουεν, διευθύντρια επικοινωνίας της PFLAG, της πρώτης και μεγαλύτερης οργάνωσης της χώρας για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και τις οικογένειες και τους φίλους τους.
«Είναι πραγματικά η μητέρα του κινήματος συμμάχων LGBTQ», δήλωσε η Όουεν στο NBC News. «Είναι η μητέρα που είπε ότι είναι οκέι να αγαπάς το ΛΟΑΤΚΙ παιδί σου».
«Γονείς και Φίλοι Λεσβιών και Γκέι»
Το 1973, η Μάνφορντ συνέχισε να ιδρύει το PFLAG, το οποίο αρχικά σήμαινε «Γονείς και Φίλοι Λεσβιών και Γκέι» (Parents and Friends of Lesbians and Gays). Η πρώτη συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε στο υπόγειο μιας εκκλησίας της Νέας Υόρκης, φιλοξένησε 20 άτομα, σύμφωνα με την Όουεν. Η φήμη άρχισε να εξαπλώνεται, και γονείς των οποίων τα παιδιά τους «είχαν κάνει coming out έρχονταν στις συναντήσεις απελπισμένοι για υποστήριξη». Η οργάνωση θα αναπτυσσόταν τελικά σε πάνω από 400 παραρτήματα και 200.000 μέλη σε εθνικό επίπεδο.
Στην τηλεόραση, οι Αμερικανοί σύντομα έβλεπαν γονείς να παρελαύνουν μαζί με τα ομοφυλόφιλα παιδιά τους σε παρελάσεις υπερηφάνειας, πολλές από τις μητέρες να ανεμίζουν τις δικές τους πινακίδες και πανό, σύμφωνα με την ιστορικό Λίλιαν Φάντερμαν, συγγραφέα του βιβλίου «Η γκέι επανάσταση».
«Πήγε σε όλη τη χώρα, σε μικρές πόλεις» είπε η Φάντερμαν, «και οι γονείς κατάλαβαν ότι ήταν δική τους ευθύνη να ταχθούν φανερά υπέρ των γκέι παιδιών τους».
Photo: YouTube
Η ιστορία μιας άλλης μητέρας
Η Τζούντι Σέπαρντ, η οποία μαζί με την Τζιν Μάνφορντ είναι μία από τις πιο σεβαστές μητέρες στο κίνημα για την ισότητα των LGBTQ, χρειάστηκε να αγωνιστεί για τον γιο της μετά θάνατον.
Μετά τη δολοφονία του γιου της Μάθιου σε μια ομοφοβική επίθεση στα περίχωρα του Λάραμι, στο Γουαϊόμινγκ, το 1998, η Σέπαρντ και ο σύζυγός της, Ντένις, ίδρυσαν το Ίδρυμα Μάθιου Σέπαρντ, μια οργάνωση υπεράσπισης που άσκησε με επιτυχία πιέσεις για την ομοσπονδιακή νομοθεσία για τα εγκλήματα μίσους. Ο νόμος «Matthew Shepard and James Byrd, Jr. Hate Crimes Prevention Act», που υπογράφηκε από τον πρώην πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα το 2009, διεύρυνε τις εξουσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ να διερευνά και να διώκει εγκλήματα μίσους που είχαν ως στόχο τα θύματα με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους.
Η Σέπαρντ, η οποία μιλάει τακτικά σε εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, δήλωσε ότι οι ΛΟΑΤΚΙ άνθρωποι συχνά της λένε ότι ενέπνευσε τις δικές τους μητέρες να τους αποδεχτούν. Βέβαια, η Σέπαρντ διευκρίνησε ότι πολλοί εξακολουθούν να φοβούνται την απόρριψη της μητέρας τους.
«Ήταν η απογοήτευση και ο φόβος ότι αυτό που είναι δεν ήταν αυτό που η μαμά θα ενέκρινε ή θα αγαπούσε» δήλωσε η Σέπαρντ. «Νομίζω ότι είναι τόσο συντριπτικό όταν συμβαίνει αυτό».
Λαχτάρα για αποδοχή
Πολλοί ΛΟΑΤΚΙ νέοι εξακολουθούν να φοβούνται την απόρριψη από τους γονείς τους. Περίπου το 40 τοις εκατό των άστεγων νέων, στις ΗΠΑ, είναι ΛΟΑΤΚΙ, με την απόρριψη από την οικογένεια να είναι ο πιο συχνά αναφερόμενος λόγος για τον οποίο δεν έχουν σπίτι, σύμφωνα με την True Colors United, μια οργάνωση που υπερασπίζεται τους άστεγους ΛΟΑΤΚΙ νέους. Και ακόμη και οι ενήλικες ΛΟΑΤΚΙ αντιμετωπίζουν την απόρριψη.
Η Άμπερ Καντόρνα, 34 ετών, μια λεσβία που ζει στο Ντένβερ του Κολοράντο, δήλωσε ότι δεν έχει γιορτάσει τη Γιορτή της Μητέρας με τη μητέρα της εδώ και πέντε χρόνια. Είπε ότι η συντηρητική, χριστιανική οικογένειά της την αποκήρυξε αφού ανακοίνωσε τον αρραβώνα της με μια άλλη γυναίκα.
«Τα πάντα σχετικά με αυτό ήταν καταστροφικά, επειδή ήμουν πολύ κοντά στην οικογένειά μου μεγαλώνοντας» δήλωσε η Καντόρνα, η οποία κατέγραψε την εμπειρία της αποκάλυψής της στο βιβλίο της «Unashamed: A Coming Out Guide for LGBTQ Christians».
Δείτε το βίντεο
Η ψυχική υγεία των παιδιών
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση στο Journal of Adolescent Health, οι ΛΟΑΤΚΙ νέοι ηλικίας 12 έως 14 ετών έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αυτοκτονήσουν από ό,τι οι ετεροφυλόφιλοι συνομήλικοί τους. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι γονείς λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων, τρανσέξουαλ και queer παιδιών παίζουν μεγάλο ρόλο στην ψυχική υγεία των παιδιών τους. Οι νέοι ΛΟΑΤΚΙ, των οποίων οι οικογένειες αποδέχονται την ταυτότητα φύλου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους, έχουν σχεδόν 50 τοις εκατό λιγότερες πιθανότητες να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας σε σύγκριση με εκείνους των οποίων οι οικογένειες δεν τους υποστηρίζουν, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε το 2010 στο Journal of Child and Adolescent Psychiatric Nursing.
Ο Έιτζ Κίνκζμπουρι, 22 ετών, ο οποίος είναι μη δυαδικός (genderqueer) και χρησιμοποιεί τις αντωνυμίες «αυτοί», δήλωσε ότι η αποδοχή της μητέρας του τους βοήθησε να ξεπεράσουν τη σοβαρή κατάθλιψη.
«Για μένα το γεγονός ότι έχω και τους δύο γονείς, αλλά ειδικά τη μητέρα μου στο πλευρό μου, είναι σίγουρα ένα μεγάλο μέρος των λόγων για τους οποίους είμαι ζωντανός» δήλωσε ο Κίνκζμπουρι, του οποίου η μητέρα, η Σίνθια Ρόμπινσον, είναι ιέρεια στην New Ark United Church of Christ στο Newark του Delaware.
Ο Ντριού Άνταμς, ένας 18χρονος τρανσέξουαλ άνδρας στο Τζάκσονβιλ της Φλόριντα, δήλωσε ότι η μητέρα του, Έρικα Κάσπερ, αγωνίστηκε στο πλευρό του όταν οι υπάλληλοι του σχολείου του απαγόρευσαν να χρησιμοποιεί την τουαλέτα των αγοριών. Το ζεύγος μητέρας-γιου έφερε την υπόθεση σε ομοσπονδιακό δικαστήριο, το οποίο κέρδισαν τον Ιούλιο του 2018. Η σχολική περιφέρεια άσκησε έφεση κατά της απόφασης στο 11ο Εφετείο των ΗΠΑ.
«Πραγματικά δεν ξέρω πού θα ήμουν χωρίς τη μητέρα μου» δήλωσε ο Άνταμς στο NBC News. «Δεν ξέρω πόσο καλά θα ήμουν αν δεν είχα μια υποστηρικτική οικογένεια και αν η μαμά μου δεν ήταν ο μεγαλύτερος σύμμαχός μου».
Σε όλες τις ΗΠΑ, χιλιάδες μητέρες έχουν πάρει τη δάδα που άναψε η Μάνφορντ το 1972 – συνδεόμενες μέσω των κοινωνικών δικτύων, σχηματίζοντας συνασπισμούς και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, μιλώντας σε εκδηλώσεις, παρελαύνοντας σε παρελάσεις, παραβρισκόμενες σε γάμους και εμπλέκοντας τον εαυτό τους σε πολιτικό ακτιβισμό.
Η Λιζ Ντάιερ, μια διοικητική βοηθός που ζει στην περιοχή Dallas-Fort Worth, δήλωσε ότι αγωνίστηκε αφού ο γιος της, ο Νικ, αποκάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος το 2007. Ξεκίνησε ένα ιστολόγιο υποστήριξης και, τελικά, μια ομάδα στο Facebook για να συνδεθεί με άλλες μητέρες που επίσης χρειάζονταν υποστήριξη.
«Η ελπίδα μου ήταν ότι κάθε μητέρα θα έδειχνε ολόψυχη αποδοχή και θα μπορούσε να γιορτάσει το LGBTQ παιδί της», δήλωσε η Ντάιερ, η οποία ίδρυσε την ομάδα Mama Bears στο Facebook το 2014. «Έχει εξελιχθεί σε κάτι πολύ περισσότερο απ’ ό,τι φανταζόμουν».
Η ομάδα της Ντάιερ έχει συσπειρωθεί από 150 σε μια δύναμη 5.000 μαμάδων και έχει 50 περιφερειακές ομάδες σε όλες τις ΗΠΑ, σύμφωνα με την ίδια.
Η Γουέντι Βον Σόσεν, 48 ετών, μια μαμά που ανήκει στην Εκκλησία των Μορμόνων, στην περιοχή του San Francisco Bay Area, δήλωσε ότι και εκείνη δυσκολεύτηκε όταν ο γιος της Έρικ της είπε ότι ήταν ομοφυλόφιλος σε ηλικία 13 ετών.
Photo: YouTube
Η δράση των Mama Bears
«Πήγα στο μπάνιο μου και έκλαψα» θυμήθηκε η Βον Σόσεν, «γιατί επειδή μεγαλώσαμε ως Μορμόνοι, διδαχθήκαμε ότι το να είσαι γκέι ήταν αμαρτία και ότι ήταν επιλογή και ότι ήταν ένα πραγματικά τρομερό πράγμα, και έτσι δεν ήξερα πώς να το επεξεργαστώ ή τι να του πω ή πώς να γίνω γονιός ενός γκέι παιδιού».
Απελπισμένη για υποστήριξη, η Βον Σόσεν εντάχθηκε σε μια ομάδα μορμόνων μητέρων με ΛΟΑΤΚΙ παιδιά στο Facebook με την ονομασία Mama Dragons. Η ομάδα, που ιδρύθηκε το 2014 από μια γυναίκα που ονομάζεται Τζίνα Κριβέλο, έχει φτάσει τις 3.000 μητέρες και προσθέτει περίπου 25 έως 50 νέα μέλη κάθε εβδομάδα από όλες τις διαφορετικές θρησκείες, σύμφωνα με τη Βον Σόσεν.
«Νομίζω ότι προσελκύουμε πολλές μητέρες που είναι ήδη έτοιμες να προσφέρουν υποστήριξη και επιβεβαίωση και αυτό είναι υπέροχο γιατί βοηθάει τόσο τους γονείς όσο και τα παιδιά» δήλωσε η Βον Σόσεν, η οποία ανέλαβε φέτος το τιμόνι ως πρόεδρος, «αλλά στόχος μας είναι να προσεγγίσουμε εκείνες τις μητέρες που μπορεί να μην είναι τόσο έτοιμες και να μην είναι τόσο προστατευτικές όσο θα μπορούσαν να είναι για τα παιδιά τους».
Η Σάρα Κάνινγκαμ, 55 ετών, δήλωσε ότι καταστράφηκε όταν ο γιος της, ο Πάρκερ, της είπε ότι είναι ομοφυλόφιλος το 2014. Αλλά η μητέρα από την Οκλαχόμα Σίτι, η οποία προέρχεται από συντηρητικό χριστιανικό περιβάλλον, δήλωσε ότι η άποψή της σιγά σιγά εξελίχθηκε καθώς άρχισε να εκπαιδεύεται. Εκείνη τη χρονιά, ανακάλυψε τους Mama Bears στο Facebook.
«Απλώς έμεινα άναυδη από τις πηγές που υπήρχαν σε αυτή την ομάδα, την υποστήριξη και τελικά, απλά εκπαιδεύτηκα, βρήκα τη φωνή μου και ενδυναμώθηκα» θυμάται η Κάνινγκαμ, η οποία ίδρυσε τη δική της μη κερδοσκοπική οργάνωση, «Free Mom Hugs», το 2014. Η ομάδα, διάσημη για τις δωρεάν αγκαλιές που μοιράζει στις παρελάσεις υπερηφάνειας και για τη συμμετοχή της σε γάμους για ΛΟΑΤΚΙ ζευγάρια, έχει φτάσει να έχει 48 παραρτήματα σε εθνικό επίπεδο και 54.000 οπαδούς στο Facebook.
Photo: YouTube
«Ήταν η γέφυρα»
Το κίνημα των συμμάχων που πυροδότησε η Τζιν Μάνφορντ βοήθησε στην άσκηση πίεσης για τη νομοθεσία που προώθησε τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.
«Κάθε φορά που υπάρχει μια ψήφιση νομοθεσίας γύρω από την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ ή τα πολιτικά δικαιώματα, θα βρείτε έναν PFLAGer στο μίγμα» λέει η Όουεν.
Αυτό περιλάμβανε την ψήφιση του νόμου για την πρόληψη εγκλημάτων μίσους των Matthew Shepard και James Byrd, Jr., το 2009, την πτώση του «don’t ask, don’t tell» το 2011 («Μην ρωτάς, μη λες» ήταν η επίσημη πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών για τη στρατιωτική θητεία μη ετεροφυλόφιλων ατόμων, που θεσπίστηκε κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Κλίντον) και τη νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων σε όλες τις ΗΠΑ το 2015.
Στα χρόνια πριν από τον θάνατό της το 2013, η Μάνφορντ έγινε μάρτυρας μιας ευχάριστης έξαρσης των γονέων που αγκάλιαζαν τα ΛΟΑΤΚΙ παιδιά τους. Το 1985, σχεδόν το 90 τοις εκατό των Αμερικανών ενηλίκων δήλωναν ότι το να έχουν ένα ομοφυλόφιλο παιδί θα τους αναστάτωνε – μέχρι το 2015, ο αριθμός αυτός έπεσε κάτω από το 40 τοις εκατό, σύμφωνα με το Pew Research Center.
Το 1992, ο γιος της Μάνφορντ, ο Μόρτι, ένας δημοφιλής γκέι ακτιβιστής, πέθανε από επιπλοκές που σχετίζονταν με το AIDS σε ηλικία 41 ετών. Η αδελφή του, Σούζαν Σουάν, δήλωσε ότι η μητέρα της ήταν συντετριμμένη από τον θάνατό του, αλλά συνέχισε να διαδηλώνει και να υπερασπίζεται τον ίδιο, μέχρι που υπέστη ένα εξουθενωτικό εγκεφαλικό επεισόδιο λίγο πριν από τον θάνατό της.
Τον Ιανουάριο του 2013, η Σουάν κάθισε δίπλα στο κρεβάτι του νοσοκομείου της μητέρας της και της είπε ότι ο τότε πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα της είχε απονείμει το Προεδρικό Μετάλλιο του Πολίτη.
«Μου έσφιξε το χέρι» θυμάται η Σουάν, «και νομίζω ότι κατάλαβε».
Λίγες ημέρες αργότερα, στις 8 Ιανουαρίου 2013, η Μάνφορντ πέθανε. Η Σουάν παρέλαβε το βραβείο δύο μήνες αργότερα εκ μέρους της μητέρας της.
Η Σουάν, η οποία ζει στο Daly City της Καλιφόρνια, είπε ότι η μητέρα της κράτησε τις οικογένειες ενωμένες και αγωνίστηκε για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα σε μια εποχή που κανείς άλλος δεν το έκανε.
«Ήταν η γέφυρα» είπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου