Το ύπουλο σνακ που θεωρείται νούμερα ένα κίνδυνος για τον πνιγμό του παιδιού μας

Κι όμως, πρέπει να πάψουμε να το προσφέρουμε στα μικρά μας, όσο κι αν τους αρέσει.

 Όταν συζητάμε γύρω από τους κινδύνους πνιγμού που απειλούν τα παιδιά μας, συνήθως σκεφτόμαστε στρογγυλά αντικείμενα όπως τα σταφύλια ή τις μικροσκοπικές στρογγυλές μπαταρίες των παιχνδιών.

Πρόσφατα όμως αποδείχθηκε ότι ακόμα και το ποπ κορν βρίσκονται εξίσου ψηλά στη λίστα με τα τρόφιμα που είναι επικίνδυνα για πνιγμό, όπως εξηγεί μια μαμά στο Tik-tok.

Το να προσφέρουμε στα παιδιά μας ποπ κορν είναι ένας από τους πιο εύκολους τρόπους που μπορούν να μας οδηγήσουν στο να ψάχνουμε ασθενοφόρο.

Ο λόγος που τα ποπ-κορν είναι τόσο επικίνδυνα, οφείλεται στους μικρούς πυρήνες καλαμποκιού που κρύβονται μέσα σε αυτά. Αυτοί οι πυρήνες είναι τόσο ελαφροί που μπορούν «εύκολα» να τρυπώσουν πίσω στον οισοφάγο τους, με κίνδυνο τα παιδιά να πάθουν αναρρόφηση ή να πνιγούν.

Εν τω μεταξύ, το κακό μπορεί να προκύψει ακόμα και αν επιβλέπουμε τα παιδιά μας όσο τρώνε το ποπ κορν.

Το χειρότερο είναι ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν μπορούμε να βγάλουμε το ποπ κορν απ′ αυτό το σημείο. Τα ακανόνιστα σχήματα και η ξηρή υφή του το καθιστούν εξαιρετικά εύκολο να κολλήσει οπουδήποτε.

Στη Μεγάλη Βρετανία, περίπου 40 παιδιά κάτω των πέντε ετών μεταφέρονται εσπευσμένα στο νοσοκομείο κάθε μέρα, αφού πνιγούν ή αφού έχουν καταπιεί κάτι επικίνδυνο. Αυτό υποδηλώνει ότι τα παιδιά δεν καταφέρνουν να κατακτήσουν την τεχνική μάσησης και κατάποσης μέχρι να γίνουν περίπου πέντε ετών.

Άλλοι κίνδυνοι πνιγμού περιλαμβάνουν τα σταφύλια, τα ντοματίνια, τα βατόμουρα, τους ξηρούς καρπούς, το ωμό καρότο, το μήλο, τις τσίχλες, τα νομίσματα και τις μπαταρίες.

Η γενική σύσταση είναι ότι τα παιδιά μπορούν να αρχίσουν να τρώνε ποπ κορν μετά την ηλικία των τεσσάρων ετών.

Πώς θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο το παιδί μας να πνίγεται

Εάν το παιδί μας μπορεί να παράγει θόρυβο, αυτό σημαίνει ότι αναπνέει και πως πρόκειται για μερικό πνιγμό. Εάν είναι σιωπηλό, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πλήρης απόφραξη, ο αεραγωγός είναι αποκλεισμένος και η ώρα για δράση έφτασε

Βοηθάμε το παιδί μας να βήξει

Πρώτα από όλα ενθαρρύνουμε το παιδί μας να βήξει και αφαιρούμε κάθε εμφανές «εμπόδιο» από το στόμα του.

Αφαιρούμε αυτό που εμποδίζει το παιδί μας να αναπνεύσει

Κρατάμε το κεφάλι του παιδιού με το χέρι μας στη γραμμή του σαγονιού του. Ο κορμός του θα πρέπει να βρίσκεται σε θέση χαμηλότερη από τα πόδια. Εφόσον το φέρουμε σε αυτή τη θέση του δίνουμε πέντε δυνατά χτυπήματα στην πλάτη και συγκεκριμένα ανάμεσα στις ωμοπλάτες.

Μετά από κάθε χτύπημα στην πλάτη, ελέγχουμε το στόμα. Ωστόσο, δεν σκουπίζουμε το στόμα γιατί αυτό θα μπορούσε να σπρώξει το αντικείμενο πιο βαθιά στο λαιμό. Εάν τα χτυπήματα προς τα πίσω δεν λειτουργούν, για τα μεγαλύτερα παιδιά, πιέζουμε την κοιλιά τους στέκοντας πίσω τους και βάζοντας τα χέρια μας γύρω από τη μέση τους.

Στη συνέχεια τοποθετούμε το ένα χέρι σε σφιγμένη γροθιά ανάμεσα στον αφαλό και το κάτω μέρος του στήθους του. Φέρνουμε το άλλο χέρι κοντά σε αυτό και τραβάμε απότομα προς τα μέσα και προς τα πάνω έως και πέντε φορές.

Εάν το παιδί μας είναι μωρό ή πολύ μικρό, το αναποδογυρίζυομε στην αγκαλιά μας ώστε να είναι στραμμένο προς τα πάνω και χρησιμοποιούμε το χέρι μας για να στηρίξουμε το κεφάλι και τον λαιμό του. Με δύο δάχτυλα στο κέντρο του στήθους του, του δίνουμε έως και πέντε ωθήσεις στο στήθος, σαν να το μαχαιρώνουμε με τα δάχτυλά μσς.

Εάν το παιδί εξακολουθήσει να είναι σιωπηλό, καλούμε ένα ασθενοφόρο και επαναλάβουμε την όλη διαδικασία. Τη στιγμή που θα ακουστεί έστω και ένας θόρυβος, αυτό υποδηλώνει ότι το εμπόδιο έχει αφαιρεθεί, αλλά θα πρέπει οπωσδήποτε να το ελέγξει και ένας γιατρός μετά την εκτέλεση της παραπάνω τεχνικής.



Εάν το παιδί μας δεν ανταποκριθεί σε κανένα από τα ερεθίσματα, ίσως χρειαστεί να εφαρμόσουμε παιδική ΚΑΡΠΑ (Καρδιοαναπνευστική Ανάνηψη σε παιδιά). Δείτε ένα σχετικό βίνετο για το πώς γίνεται εδώ.