Μπορεί ο Χάρισον Φορντ να επέστρεψε 15 χρόνια μετά από το «Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου», με τον «Δίσκο του Πεπρωμένου», αλλά όπως αναφέρει ο κριτικός κινημαγράφου Nicholas Barber, μέχρι στιγμής, το κοινό δεν έχει επιστρέψει μαζί του: Ο τέταρτος, κατά σειρά, Ιντιάνα Τζόουνς δεν κατάφερε να γεμίσει τους κινηματογράφους.
Mε αφορμή την ανάμικτη αίσθηση που άφησαν οι πρώτες προβολές του αγαπημένου Ίντι, ο Nicholas Barber μέσα από τη στήλη του στο BBC προϊδεάζει για τις άσχημες μέρες που φαίνται να χτύπησαν την πόρτα του Χόλυγουντ.
Ο «Δίσκος του Πεπρωμένου» κέρδισε 130 εκατ. δολ. στο παγκόσμιο box office το Σαββατοκύριακο της πρεμιέρας, «κάτι που μπορεί να ακούγεται εντυπωσιακό, αλλά στην πραγματικότητα είναι «υποχρεωτικό», έγραψε η Ρεμπέκα Ρούμπιν στο Variety.
Πρόκειται για «μια από τις πιο ακριβές ταινίες που έγιναν ποτέ, [κόστισε] 295 εκατ. δολ. πριν από το μάρκετινγκ», επομένως είναι απίθανο να έχει κέρδος στους κινηματογράφους. Για τον Anthony D’Alessandro ήταν ένα «καταστροφικό αποτέλεσμα».
«Το λυπηρό γεγονός είναι ότι ο «Δίσκος του Πεπρωμένου» δεν άξιζε κάτι καλύτερο: η ταινία είναι μια θλιβερή, θλιβερή και σε μεγάλο βαθμό άσκοπη επανάληψη των άλλων αποδράσεων του Ίντι» τονίζει ο Barber
Μπαράζ πανάκριβων αποτυχιών
Ωστόσο, όπως αναφέρει ο Βρετανός κριτικός κινηματογράφου, ο δόκτωρ Τζόουνς, δεν ήταν η μοναδική αποτυχία ήρωα. Τα «The Flash» της Warner Bros. Pictures, η «Ρούμπι: Ένα Κράκεν στην Εφηβεία» της Universal και το «Στο Στοιχείο Τους» της Pixar Animation, δεν τα πήγαν καθόλου καλά. θεί στα πρότυπα της Pixar». Στην κριτική του για το «Στο Στοιχείο Τους» στον Guardian, ο Peter Bradshaw αναρωτήθηκε εάν η χρυσή εποχή της Pixar έχει περάσει.
Mε ανάρτησή του στο τουίτερ, ο συγγραφέας του «Pictures at a Revolution», Mark Harris, σημείωσε ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα στη βιομηχανία του κινηματογράφου, θυμίζει τρομακτικά αυτό που συνέβη λίγο πριν την αναβίωση του Νέου Χόλυγουντ στα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Η απόγνωση που βίωσαν τότε τα μεγάλα στούντιο στη διάρκεια εκείνης της περιόδου οικονομικής ύφεσης και μετά τις απώλειες από τις αποτυχίες πανάκριβων ταινιών, οδήγησε στην καινοτομία και στην ανάληψη κινδύνων, επιτρέποντας μεγαλύτερο έλεγχο από νεότερους σκηνοθέτες και παραγωγούς.
«Δεν νομίζω ότι καμία στιγμή από των τελευταίων 20 χρόνων δεν μοιάζει με την «προεπαναστατική» κρίση. Μεγαλύτερες, μακρύτερες, πιο φουσκωμένες [οικονομικά] ταινίες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι μικρότερες εκδοχές αυτού που λειτούργησε πριν από 20 χρόνια, ένας πανικός για τη μείωση της επιρροής των αστέρων του κινηματογράφου, μια τρομακτική κατανόηση ότι οι παλιές προσεγγίσεις μάρκετινγκ απλώς αποτυγχάνουν να φτάσουν ή ενθουσιάσουν ομάδες θεατών του κινηματογράφου, ένας τρόμος ότι οι καλύτερες δημιουργικές μέρες του Χόλυγουντ είναι παρελθόν… Σκοτεινές εποχές!».
Το Streaming κερδίζει έδαφος
Αναζητώντας τους λόγους αυτής της παρακμής, ο Nicholas Barber, αναφέρει το streaming ως έναν βασικό παράγοντα.
Για παράδειγμα, οι τέσσερις προηγούμενες ταινίες Indiana Jones είναι προς το παρόν διαθέσιμες στο Disney+ με το πάτημα ενός κουμπιού, «οπότε γιατί να αγοράσετε εισιτήρια για να δείτε μια κατώτερη έκδοση»;
Εξάλλου, τόσα πολλά χρήματα και ταλέντο στριμώχνονται σε τηλεοπτικές σειρές υψηλού επιπέδου, και τόσοι πολλοί πρωτοκλασάτοι αστέρες υπογράφουν για να εμφανιστούν σε αυτές. Την ίδια στιγμή ο κινηματογράφος καταντάει φτωχός συγγενής.
Είναι σημαντικό, λέει ο Barber, ότι το μεγαλύτερο κινηματογραφικό περιοδικό της Βρετανίας, το Empire, έχει τοποθετήσει στα εξώφυλλά του τέτοιες τηλεοπτικές εκπομπές της Disney+ όπως The Mandalorian, Ahsoka και Secret Invasion τους τελευταίους μήνες, αντί για πραγματικές κινηματογραφικές κυκλοφορίες.
Οι ακριβότερες παραγωγές όλων των εποχών
Πέρα από την τηλεόραση, η απεργία των συγγραφέων της WGA έχει σταματήσει πολλές παραγωγές, συμπεριλαμβανομένων των Marvel’s Blade και Thunderbolts.
Οι δε προϋπολογισμοί για τις ταινίες που γυρίζονται έχουν εκτοξευθεί, κυρίως λόγω των τεράστιων ποσών που δαπανώνται για οπτικά εφέ.
Όπως σημείωσε ο Robbie Collin στη The Telegraph, το Fast X κόστισε 10 φορές περισσότερο από το αρχικό «The Fast and The Furious» και ο «Δίσκος του Πεπρωμένου» κοστίζει περισσότερο από τα προηγούμενα τέσσερα μαζί!
«Δεν είναι περίεργο που αυτές οι ταινίες δυσκολεύονται να βγάλουν τα λεφτά τους» επισημαίνει ο βρετανός κριτικός.
«Μέχρι το τέλος αυτού του καλοκαιριού», είπε ο Robbie Collin, «τους προηγούμενους 12 μήνες θα έχουμε δει τέσσερις από τις 10 πιο ακριβές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ».
Ο ρόλος της πανδημίας
Η πανδημία του κορονοϊού και άλλα παγκόσμια γεγονότα είναι επίσης παράγοντες, λέει στο BBC Culture ο Charles Gant, συντάκτης του box office του Screen International.
«Η ανάκαμψη των κινηματογράφων από το 2020 που έχει πληγεί από την πανδημία διαρκεί περισσότερο από όσο περίμεναν όλοι», λέει ο Gant, «και είναι ανησυχητικό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, η ανάκαμψη ουσιαστικά έχει σταματήσει, με τα εισιτήρια για το 2023 μέχρι στιγμής να είναι ίδια με την ίδια περίοδο. του 2022. Η Κίνα είναι επίσης μια ανησυχία – οι περισσότεροι τίτλοι του Χόλυγουντ δεν έχουν ισχυρή απόδοση εκεί – και φυσικά λείπει η Ρωσία».
Ας περιμένουμε
Ωστόσο, λέει ο Gant, δεν πρέπει να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα από το σαββατοκύριακο του Idiana Jones. «Δεν νομίζω ότι το Χόλιγουντ βρίσκεται σε κρίση επειδή η αναβίωση ενός franchise δεν τα πήγε τόσο καλά όσο η τελευταία αναβίωση του εν λόγω franchise. Ας δούμε τι θα συμβεί με το νέο «Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση» και το «Barbie vs Oppenheimer», τότε θα έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα».
Θα μπορούσαν αυτές οι τρεις ταινίες να είναι οι σωτήρες του κινηματογράφου αυτό το καλοκαίρι;
«Θέλω να πετύχουν και οι τρεις αυτές ταινίες, γιατί σίγουρα βρισκόμαστε στη φάση της κρίσης «που η παλίρροια σηκώνει όλες τις βάρκες» και αυτό είναι κρίση», είπε ανήρτησε ο Mark Harris στο Twitter. «Αλλά το θέμα είναι ότι καμία από αυτές τις τρεις ταινίες δεν πρόκειται να μπαλώσει τις τρύπες που έχουν ανοίξει [στη βιομηχανία]».
Όσο καλά κι αν τα πάνε, αξίζει να σημειωθεί ότι το «Mission: Impossible» είναι η 7η δόση ενός franchise που βασίστηκε σε μια τηλεοπτική εκπομπή του 1966 και το «Barbie vs Oppenheimer» βασίζεται σε μια μάρκα κούκλας που κυκλοφόρησε το 1959. «Κανείς από τους δύο δεν προτείνει ότι το Χόλυγουντ πλημμυρίζει από δημιουργικότητα και ορμή» σχολίάζει ο Barber.
Ίσως όλα αυτά να σημαίνουν ότι η βιομηχανία πρόκειται να έχει μια αναζωπύρωση σε στυλ Νέου Χόλυγουντ, όπως συνέβη στη δεκαετία του 1960, αλλά δεν υπάρχει ακόμα τέτοιο σημάδι, όπως γράφει ο κριτικός κινηματογράφου στο BBC, και όπως είπε ο Mark Harris, «η δουλειά δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι επ’ αόριστον».
«Παλιά θεωρούσαμε τον κινηματογράφο σαν ένα ονειρεμένο παλάτι. Αυτή τη στιγμή μοιάζει περισσότερο με ναό της καταστροφής».
Αναζητώντας τους λόγους αυτής της παρακμής, ο Nicholas Barber, αναφέρει το streaming ως έναν βασικό παράγοντα.
Για παράδειγμα, οι τέσσερις προηγούμενες ταινίες Indiana Jones είναι προς το παρόν διαθέσιμες στο Disney+ με το πάτημα ενός κουμπιού, «οπότε γιατί να αγοράσετε εισιτήρια για να δείτε μια κατώτερη έκδοση»;
Εξάλλου, τόσα πολλά χρήματα και ταλέντο στριμώχνονται σε τηλεοπτικές σειρές υψηλού επιπέδου, και τόσοι πολλοί πρωτοκλασάτοι αστέρες υπογράφουν για να εμφανιστούν σε αυτές. Την ίδια στιγμή ο κινηματογράφος καταντάει φτωχός συγγενής.
Είναι σημαντικό, λέει ο Barber, ότι το μεγαλύτερο κινηματογραφικό περιοδικό της Βρετανίας, το Empire, έχει τοποθετήσει στα εξώφυλλά του τέτοιες τηλεοπτικές εκπομπές της Disney+ όπως The Mandalorian, Ahsoka και Secret Invasion τους τελευταίους μήνες, αντί για πραγματικές κινηματογραφικές κυκλοφορίες.
Οι ακριβότερες παραγωγές όλων των εποχών
Πέρα από την τηλεόραση, η απεργία των συγγραφέων της WGA έχει σταματήσει πολλές παραγωγές, συμπεριλαμβανομένων των Marvel’s Blade και Thunderbolts.
Οι δε προϋπολογισμοί για τις ταινίες που γυρίζονται έχουν εκτοξευθεί, κυρίως λόγω των τεράστιων ποσών που δαπανώνται για οπτικά εφέ.
Όπως σημείωσε ο Robbie Collin στη The Telegraph, το Fast X κόστισε 10 φορές περισσότερο από το αρχικό «The Fast and The Furious» και ο «Δίσκος του Πεπρωμένου» κοστίζει περισσότερο από τα προηγούμενα τέσσερα μαζί!
«Δεν είναι περίεργο που αυτές οι ταινίες δυσκολεύονται να βγάλουν τα λεφτά τους» επισημαίνει ο βρετανός κριτικός.
«Μέχρι το τέλος αυτού του καλοκαιριού», είπε ο Robbie Collin, «τους προηγούμενους 12 μήνες θα έχουμε δει τέσσερις από τις 10 πιο ακριβές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ».
Ο ρόλος της πανδημίας
Η πανδημία του κορονοϊού και άλλα παγκόσμια γεγονότα είναι επίσης παράγοντες, λέει στο BBC Culture ο Charles Gant, συντάκτης του box office του Screen International.
«Η ανάκαμψη των κινηματογράφων από το 2020 που έχει πληγεί από την πανδημία διαρκεί περισσότερο από όσο περίμεναν όλοι», λέει ο Gant, «και είναι ανησυχητικό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, η ανάκαμψη ουσιαστικά έχει σταματήσει, με τα εισιτήρια για το 2023 μέχρι στιγμής να είναι ίδια με την ίδια περίοδο. του 2022. Η Κίνα είναι επίσης μια ανησυχία – οι περισσότεροι τίτλοι του Χόλυγουντ δεν έχουν ισχυρή απόδοση εκεί – και φυσικά λείπει η Ρωσία».
Ας περιμένουμε
Ωστόσο, λέει ο Gant, δεν πρέπει να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα από το σαββατοκύριακο του Idiana Jones. «Δεν νομίζω ότι το Χόλιγουντ βρίσκεται σε κρίση επειδή η αναβίωση ενός franchise δεν τα πήγε τόσο καλά όσο η τελευταία αναβίωση του εν λόγω franchise. Ας δούμε τι θα συμβεί με το νέο «Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση» και το «Barbie vs Oppenheimer», τότε θα έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα».
Θα μπορούσαν αυτές οι τρεις ταινίες να είναι οι σωτήρες του κινηματογράφου αυτό το καλοκαίρι;
«Θέλω να πετύχουν και οι τρεις αυτές ταινίες, γιατί σίγουρα βρισκόμαστε στη φάση της κρίσης «που η παλίρροια σηκώνει όλες τις βάρκες» και αυτό είναι κρίση», είπε ανήρτησε ο Mark Harris στο Twitter. «Αλλά το θέμα είναι ότι καμία από αυτές τις τρεις ταινίες δεν πρόκειται να μπαλώσει τις τρύπες που έχουν ανοίξει [στη βιομηχανία]».
Όσο καλά κι αν τα πάνε, αξίζει να σημειωθεί ότι το «Mission: Impossible» είναι η 7η δόση ενός franchise που βασίστηκε σε μια τηλεοπτική εκπομπή του 1966 και το «Barbie vs Oppenheimer» βασίζεται σε μια μάρκα κούκλας που κυκλοφόρησε το 1959. «Κανείς από τους δύο δεν προτείνει ότι το Χόλυγουντ πλημμυρίζει από δημιουργικότητα και ορμή» σχολίάζει ο Barber.
Ίσως όλα αυτά να σημαίνουν ότι η βιομηχανία πρόκειται να έχει μια αναζωπύρωση σε στυλ Νέου Χόλυγουντ, όπως συνέβη στη δεκαετία του 1960, αλλά δεν υπάρχει ακόμα τέτοιο σημάδι, όπως γράφει ο κριτικός κινηματογράφου στο BBC, και όπως είπε ο Mark Harris, «η δουλειά δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι επ’ αόριστον».
«Παλιά θεωρούσαμε τον κινηματογράφο σαν ένα ονειρεμένο παλάτι. Αυτή τη στιγμή μοιάζει περισσότερο με ναό της καταστροφής».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου