Απάνθρωπα, εξοντωτικά και εξευτελιστικά βασανιστήρια υποστηρίζει ότι έζησε στα χέρια Ρώσων στρατιωτών ο Olexiy, ένας Ουκρανός που αιχμαλωτίστηκε τον Αύγουστο του 2022, έξι μήνες μετά τη ρωσική εισβολή στη χώρα του.
Στις 24 Αυγούστου 2022, ο Olexiy και ο φίλος του, Roman, κρεμούσαν ουκρανικές σημαίες κατά μήκους του δρόμου έξω από τα σπίτια του στη Χερσώνα, για να γιορτάσουν την Ημέρα Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας και σαν πράξη αντίδρασης απέναντι στους Ρώσους που επέλαυναν εδώ και έξι μήνες.
Την επόμενη μέρα, Ρώσοι στρατιώτες μπούκαραν στα σπίτια τους, τους άρπαξαν και επί μήνες τους υπέβαλαν σε βασανιστήρια.
Όπως αναφέρει η Daily Mail, o Olexiy και ο Roman ξυλοκοπούνταν σε βαθμό που κινδύνευσαν να πεθάνουν, τους υπέβαλαν σε ηλεκτροσόκ στα αυτιά και τα γεννητικά τους όργανα, τους έπνιγαν σε νερό και τους έβαζαν όπλο στον κρόταφο απειλώντας να τους εκτελέσουν αλλά χωρίς να το πραγματοποιούν.
Οι δύο άνδρες θέλουν να δείξουν σε όλο τον κόσμο ότι τα «εγκλήματα πολέμου» που όχι απλά είδαν αλλά υπέμειναν επί μήνες είναι πέρα για πέρα αληθινά παρά τη φρικαλεότητά τους.
«Με έβαλαν στο αυτοκίνητο και μου έσπασαν τα πλευρά από το ξύλο»
Ο Roman που υπέμεινε βασανιστήρια
Ο πρώτος που συνελήφθη ήταν ο Roman. Όπως λέει, οπλισμένοι Ρώσοι μπήκαν στο σπίτι του, όπου ζούσαν η γυναίκα, η 10χρονη κόρη του, η ηλικιωμένη μητέρα του και η αδερφή του, έσπαγαν τζάμια και έπιπλα και στη συνέχεια βρήκαν το τηλέφωνο του Roman, στο οποίο υπήρχαν φωτογραφίες του ίδιου και του Olexiy δίπλα από τις ουκρανικές σημαίες που είχαν κρεμάσει.
«Βρήκαν τις φωτογραφίες και ένα μήνυμα που είχα στείλει στην αδελφή μου και αποκαλούσα τους Ρώσους στρατιώτες “ορκ”» λέει ο Ουκρανός, μιλώντας στο βρετανικό μέσο.
Θυμάται ότι οι Ρώσοι στρατιώτες τον πήραν σηκωτό ενώ η κόρη του έκλαιγε, τον έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο, του έδεσαν τα μάτια και του έσπασαν τα πλευρά από το ξύλο.
«Ήξερα για τον θάλαμο βασανιστηρίων στη Χερσώνα και το πώς οι άνθρωποι ούρλιαζαν εκεί» συγκλονίζει.
Το γυάλινο δωμάτιο, το ηλεκτροσόκ και ο πνιγμός…
Με το αίμα στο πρόσωπό του να τρέχει ποτάμι, τον έσυραν σε ένα κτήριο και μετά σε ένα δωμάτιο που οι Ουκρανοί κρατούμενοι αποκαλούσαν «γυάλινο δωμάτιο» λόγω των μεγάλων παραθύρων στη μία άκρη του, μέσα από τα οποία έβλεπαν τους συμπατριώτες τους να βασανίζονται και να ουρλιάζουν από τον πόνο.
Εκεί, στο δωμάτιο αυτό με την κίτρινη καρέκλα, ο Roman βασανίστηκε επί τρεις ημέρες.
«Την πρώτη ημέρα, μου έκαναν ηλεκτροσόκ στα αυτιά. Η ισχύς του ηλεκτρικού ρεύματος ήταν τόσο ισχυρή που με πέταξε από την καρέκλα» εξομολογείται και λέει πως άλλοι κρατούμενοι έσπασαν τα πόδια τους, πέφτοντας από την καρέκλα.
«Τη δεύτερη μέρα μου έκαναν ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα» θυμάται και μορφάζει. «Δεν μπορώ καν να περιγράψω τον πόνο. Δεν έχω ξανανιώσει κάτι παρόμοιο» λέει. «Οι Ρώσοι μας έλεγαν ότι το να μας βασανίζουν με ηλεκτροσόκ ήταν “ανθρωπιστικό” επειδή δεν άφηνε σημάδια στο σώμα».
Την τρίτη μέρα τον ρώτησαν ποιο είναι το αγαπημένο του βασανιστήριο, ο Roman ειρωνεύτηκε λέγοντάς τους ότι «δεν ξέρει ποιο να διαλέξει επειδή όλα είναι τόσο απολαυστικά» και έπειτα ήρθε ο πνιγμός με νερό.
«Την ώρα που με έπνιγαν, ένας στρατιώτης με μαχαίρωνε στο πόδι. Έχασα την αίσθηση του χρόνου» θυμάται ενώ κρατά το πρόσωπό του.
«Ταυτόχρονα με απειλούσαν ότι θα υποβάλλουν σε βασανιστήρια την οικογένειά μου» συγκλονίζει ενώ τα χέρια του τρέμουν. «Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να επιζήσω και να γυρίσω πίσω στις 4 γυναίκες που με περίμεναν».
Έπειτα από τρεις μέρες βασανιστηρίων, τον πήγαν σε ένα δωμάτιο μαζί με άλλους εννιά ανθρώπους, όπου κοιμόταν σε ένα χαρτοκιβώτιο με ένα μπουκάλι για μαξιλάρι.
«Άκουγα τις κραυγές εκείνων που βασανίζονταν κάθε μέρα. Ήταν ο πιο φρικτός ήχος. Για δύο μήνες άκουγα τις κραυγές άλλων ανθρώπων» λέει.
«Όταν άκουσα τις κραυγές του Roman ένιωσα ότι πέθανα»
Ο Olexiy άκουσε τα ουρλιαχτά του φίλου του όταν τον έσυραν στον θάλαμο των βασανιστηρίων.
«Άκουγα τις κραυγές πέντε ανθρώπων. Στην αρχή δεν αναγνώριζα κάτι. Μέχρι που άκουσα τον φίλο μου τον Roman να ουρλιάζει και τότε ένιωσα ότι πέθανα» λέει από την πλευρά του ο Olexiy.
«Παίζαμε με τον θάνατο, ο πόνος ήταν απερίγραπτος»
Ο Olexiy και η σύζυγός του
Ο Olexiy βασανίστηκε επί τέσσερις ημέρες από τους Ρώσους στρατιώτες. «Με χτυπούσαν σε όλο μου το σώμα με μπουνιές, κλωτσιές και ξύλα. Με σημάδευαν συνεχώς με όπλα στο κεφάλι λέγοντας ότι θα με πυροβολήσουν».
«Και μετά μου έκαναν ηλεκτροσόκ στα αυτιά και τα γεννητικά μου όργανα. Ο πόνος ήταν απερίγραπτος» συγκλονίζει, λέγοντας ότι το βασανιστήριο συνεχιζόταν επί μία ώρα με διαλείμματα μόνο 30 δευτερολέπτων.
«Τα βασανιστήρια ήταν σαν να παίζεις με τον θάνατο» λέει ο Olexiy. «Αν ήξεραν την αλήθεια για το πώς είχα βοηθήσει τον ουκρανικό στρατό, δεν θα καθόμουν τώρα εδώ».
Μετά από τέσσερις ημέρες, πήγε κι εκείνος σε ένα δωμάτιο με άλλους οκτώ κρατούμενους.
Τόσο ο Roman όσο και ο Olexiy λένε ότι οι στρατιώτες υποχρέωναν τους κρατούμενους να μάθουν τους στίχους του ρωσικού εθνικού ύμνου και να τον τραγουδούν κάθε φορά που χτυπούσαν τις πόρτες των κελιών τους.
«Αν κάποιος δεν ήξερε τους στίχους, τον έκαναν ηλεκτροσόκ και τον βασάνιζαν» λέει ο Roman.
Οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια ήταν τόσο φρικτά που ένας από τους συγκρατούμενους του Roman, ένας άνδρας γύρω στα 50, ονόματι Ihor, πέθανε. «Δεν ξύπνησε. Δεν τον είχαν αφήσει να κοιμηθεί τις τρεις πρώτες ημέρες και τον βασάνιζαν. Όλοι πιστεύαμε ότι θα καταλήγαμε έτσι» συγκλονίζει.
Η επιστροφή στο σπίτι – «Ένιωσα ευτυχία όταν κράτησα τη γυναίκα μου στην αγκαλιά μου»
Ο Roman δραπέτευσε μετά από δύο μήνες και τον Olexiy τον άφησαν μήνες αργότερα.
«Ένιωσα ευτυχία όταν κράτησα τη γυναίκα μου στην αγκαλιά μου και ξανάκουσα τη φωνή της» λέει ο Olexiy για την επιστροφή του στο σπίτι του.
Έπειτα έκανε το πρώτο του μπάνιο, κουρεύτηκε για πρώτη φορά μετά από μήνες και έκαψαν επίσης τα ματωμένα ρούχα του.
Και οι δύο λένε ότι τίποτα δεν μπορεί να σβήσει όσα πέρασαν στα χέρια των Ρώσων στρατιωτών.
Οι δύο Ουκρανοί που βασανίστηκαν
«Με άλλαξε εντελώς. Είμαι συνέχεια σε ένταση και φοβάμαι. Βλέπω εφιάλτες για όσα μου έκαναν» λέει ο Roman.
Τόσο ο Roman όσο και ο Olexiy τονίζουν ότι υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι Ουκρανοί σαν κι αυτούς που δεν κατάφεραν ποτέ να ξεφύγουν από τους Ρώσους και τους θαλάμους βασανιστηρίων τους.
Όπως λένε, ήθελαν να μοιραστούν την ιστορία τους για να δείξουν στον κόσμο τι αντιμετωπίζουν καθημερινά όσοι βρίσκονται σε αιχμαλωσία στα χέρια των Ρώσων στρατιωτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου