Τα φρικιαστικά εγκλήματα του πιο απεχθούς Ναζί εγκληματία πολέμου - Πώς ξέφυγε και ακόμα διδάσκει φοιτητές Ιατρικής

Ήταν ο πιο διαβόητος καταζητούμενος Ναζί στον κόσμο. Ολόκληρος ο μηχανισμός εντοπισμού εγκληματιών πολέμου τον αναζητούσε επί χρόνια· όταν τον βρήκαν ήταν πλέον «οστά γεγυμνωμένα». Ο Άγγελος του Θανάτου είχε ταξιδέψει στην Κόλαση!
 Τον έλεγαν Γιόζεφ Ρούντολφ Μένγκελε, αλλά όλοι τον γνώριζαν με το ειδεχθές προσωνύμιό του: Άγγελος του Θανάτου του Άουσβιτς!

Ο Μένγκελε δεν λογοδότησε ποτέ για τα εγκλήματά του παρά μόνο στις Ερινύες.

Ο ναρκισσισμός και η φιλαυτία του, του είχαν υπαγορεύσει να μην κάνει το τατουάζ - σήμα των SS στο κορμί του κι αυτό τον έσωσε από τα χέρια των Συμμάχων· δυο φορές συνελήφθη από στρατιωτικά μπλόκα που αναζητούσαν SS κι όσο κι αν τον εξέτασαν δεν βρήκαν στοιχείο που να συνηγορεί ότι ήταν από «εκείνους».

Ο Μένγκελε έμεινε στην ερειπωμένη Γερμανία επί χρόνια και διέφυγε στην Αργεντινή· συναναστρεφόταν τον Άντολφ Άιχμαν στο Μπουένος Άιρες, αλλά όταν ο τελευταίος έπεσε στα χέρια των Ισραηλινών, ο Άγγελος του Θανάτου ένοιωσε τη «ρομφαία» στον λαιμό του και δεν στάθηκε στιγμή: εξαφανίστηκε από προσώπου γης! Ο Μένγκελε κυκλοφορούσε πάντα μεταμφιεσμένος, με ένα παχύ μουστάκι που έκρυβε την ευδιάκριτη οδοντοστοιχία του με το ευρύ χώρισμα ανάμεσα στους κοπτήρες…

Ο Μένγκελε άφησε την στερνή, λερή ανάσα του, τον Φεβρουάριο του 1979 στη Βερτιόγκα του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ενώ απολάμβανε το κολύμπι του· τον χτύπησε εγκεφαλικό επεισόδιο και πνίγηκε στη θάλασσα των εγκλημάτων του. Το 1985 Γερμανοί, Αμερικανοί και Ισραηλινοί ερευνητές ανακάλυψαν τον τάφο με τα λείψανά του. Διακριβώθηκε άμεσα η ταυτότητα των οστών και έπειτα από εξέταση DNA, το 1992, δεν έμεινε η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Μένγκελε δεν ήταν πια παρά ένα ρυπαρό απομεινάρι της Ιστορίας.



Ποιος ήταν και τι έπραξε ο Μένγκελε όσο ζούσε. Από πού ν’ αρχίσουμε;

Ο Μένγκελε χαμογελάει ανάμεσα στους Ρίχαρντ Μπάερ και Ρούντολφ Ες


Ο πιο διεστραμμένος από τους ψυχοπαθείς



Από όλους τους διαταραγμένους ψυχοπαθείς της ιεραρχίας του Ναζιστικού Κόμματος στη Γερμανία, ουδείς ήταν πιο διαβόητος και απεχθής από τον Άγγελο του Θανάτου.
Χρησιμοποιώντας ανθρώπους ως πειραματόζωα, ο Μένγκελε εφάρμοσε ό,τι πιο ειδεχθές μπορεί να βάλει ο (πιο διεστραμμένος) ανθρώπινος νους. Το κακό που προκάλεσε ξεπερνά τα σενάρια των πιο σκληρών φιλμ τρόμου. Ήταν τόσο μισητός και σιχαμερός, που όμοιός του δεν απαντάται στην παγκόσμια μυθοπλασία· η πραγματικότητά του- αν εξεταστεί λεπτομερώς- προκαλεί αποστροφή!

Ο Μένγκελε ήταν παιδί κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και σπούδασε τόσο στη Γερμανία του Κάιζερ όσο, και αργότερα, στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης· ήταν φοιτητής Ανθρωπολογίας και Ιατρικής και έκανε διδακτορικό και για τους δύο κλάδους στο διάσημο Πανεπιστήμιο του Μονάχου· άρχισε ως πρωτοπόρος ερευνητής στον τομέα της γενετικής με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα δίδυμα και άλλες πολύδυμες κυήσεις.



Ο Μένγκελε έγραψε επιστημονικά συγγράμματα σχετικά με τις επιδράσεις της γενετικής σε κληρονομικά συμπτώματα και ανωμαλίες και το έργο του έτυχε μεγάλης εκτίμησης από επιστήμονες-μελετητές εντός και εκτός της Γερμανίας. Και το Ναζιστικό Κόμμα κάποια χρονιά σκαρφαλώνει στην εξουσία. Ο Μένγκελε εντάχθηκε στο Κόμμα το 1937, έχοντας ήδη δεσμούς με την Κυβέρνηση· εκπαιδεύτηκε και υπηρέτησε για τα Waffen SS (τη διαβόητη στρατιωτική μονάδα που λειτουργούσε παράλληλα με τη Wehrmacht αλλά υπάκουε στον Χίμλερ), με την ιατρική του ιδιότητα και μέχρι το 1941 υπηρετούσε στην Ουκρανία, όπου οι ναζιστικές διώξεις κατά Εβραίων και Σλάβων ήταν ήδη σε εξέλιξη.

Με ποδήλατο προς την Κόλαση...

Ο Μένγκελε τραυματίστηκε και παρασημοφορήθηκε, αλλά κρίθηκε ότι δεν ήταν πλέον κατάλληλος για ενεργό υπηρεσία· και τότε άνοιξαν οι Πύλες της Κόλασης για χιλιάδες ανθρώπους.

Σφυρίζοντας χαρούμενους σκοπούς!

Ο Άγγελος του Θανάτου επέστρεψε για λίγο στον ακαδημαϊκό χώρο προτού προσφερθεί εθελοντικά να μετατεθεί στα ήδη αναπτυσσόμενα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Πολωνία και την Ανατολική ΕΣΣΔ. Ο Μένγκελε άδραξε την ευκαιρία να μελετήσει τους κρατούμενους ως πειραματόζωα· τοποθετήθηκε στο Στρατόπεδο της Οικογένειας των Ρομά, ένα ξεχωριστό τμήμα του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Ο Μένγκελε ήταν αυτός που «ξεσκαρτάριζε» τους κρατούμενους, όταν κατέφταναν με τρένα στο Άουσβιτς, τα τρία τέταρτα από τους οποίους έστελνε αμέσως στους θαλάμους αερίων.

Το προσωπικό του στρατοπέδου κατέθεσε στις δίκες εγκληματιών πολέμου ότι ο Μένγκελε είχε ασυγκράτητο ενθουσιασμό για τη δουλειά του, παρουσιαζόταν με εξαιρετική διάθεση και κέφι πάντα, συχνά σφυρίζοντας εύθυμους σκοπούς, καθώς έστελνε χιλιάδες ανθρώπους στον θάνατο.

Ως ανώτερος γιατρός, δεν ήταν ο ρόλος του Μένγκελε να θεραπεύει τους άρρωστους κρατούμενους, αλλά να επιβλέπει το προσωπικό που υπηρετούσε στο νοσοκομείο, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Εβραίοι, συμπεριλαμβανομένων πολλών διακεκριμένων γιατρών. Ο Μένγκελε είχε εκδώσει διαταγή με την οποίαα οποιοσδήποτε νοσηλευόμενος κρατούμενος που δεν ανάρρωνε σε δύο εβδομάδες να στέλνεται στους θαλάμους αερίων.

Όταν μια επιδημία βακτηριακής λοίμωξης έπληξε το στρατόπεδο, το 1943, ο Μένγκελε το είδε ως ευκαιρία για να αναπτύξει αντιβακτηριακά φάρμακα. Η έρευνά του περιελάμβανε τη θανάτωση παιδιών που είχαν πληγεί από την ασθένεια και τη διατήρηση των εσωτερικών τους οργάνων για μελέτη. Περισσότεροι από 3.000 κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους στο πλαίσιο εκείνης της έρευνας. Το ίδιο συνέβη και με άλλες επιδημίες που ενέσκηψαν εντός στρατοπέδου.

Τα παιδιά του Μένγκελε...

Ο Μένγκελε διέσωζε δίδυμα και άλλα παιδιά από τους θαλάμους αερίων και τα μετέτρεπε σε πειραματόζωα. Εκτός από τα δίδυμα, ο Μένγκελε ενδιαφερόταν για παιδιά με μάτια διαφορετικών χρωμάτων, άτομα που έπασχαν από σχιστία υπερώας (διαχωρισμός της οροφής του στόματος) ή άλλες σωματικές παραμορφώσεις, αλλά και για τους νάνους

Σε όλα τα πειράματα του Μένγκελε , υποστηρίχθηκε από ένα επιτελείο διάσημων Εβραίων γιατρών και ερευνητών που ήταν φυλακισμένοι στο στρατόπεδο·επιστήμονες που αρνήθηκαν να συνεργαστούν εκτελέστηκαν αμέσως.

Τα πειραματόζωα του Μένγκελε κρατούνταν χωριστά από το κύριο στρατόπεδο και ζούσαν με όλες τις ανέσεις της εποχής ενώ απολάμβαναν παιδική χαρά και νηπιαγωγείο. Ο Μένγκελε υποχρέωνε τα παιδιά να τον αποκαλούν «θείο» και τους έφερνε συχνά γλυκά και κέικ.

Το ίδιο τέλος για όλα τα παιδιά: φρικτό

Σχεδόν όλα εκείνα τα παιδιά πέθαναν με φρικτό τρόπο. Ο Μένγκελε, όπως έχει κατατεθεί, διέπραξε προσωπικά πολλές από τις δολοφονίες ως μέρος των πειραμάτων του. Εάν ένα παιδί δίδυμο πέθαινε από φυσικά αίτια ή σκοτωνόταν από τον Μένγκελε, θα σκότωνε αμέσως το άλλο για να κάνει συγκριτικές νεκροψίες.

Ο Μένγκελε προσπάθησε επίσης να δημιουργήσει σιαμαία ράβοντας μαζί τα ζωντανά σώματα των παιδιών! Όταν πέθαιναν (συνήθως από γάγγραινα) τους παρακολουθούσε στενά για να καθορίσει πώς ο θάνατος του πρώτου επηρέαζε το άλλο.

Ο Μένγκελε διεξήγαγε πειράματα για να αλλάξει το χρώμα των ματιών με την έγχυση χρωστικών στα μάτια των πειραματόζωών του.

Η μαρτυρία αυτοπτών μαρτύρων μετά την απελευθέρωση του Άουσβιτς περιελάμβανε και άλλες ιστορίες φρίκης. Κάποιος περιέγραψε ότι ο Μένγκελε σκότωσε ένα βρέφος πετώντας το από την οροφή ενός κτιρίου του στρατοπέδου. Τα πειραματόζωα που αρνούνταν να υποκύψουν στις απαιτήσεις του να βυθιστούν σε βραστό νερό πυροβολούνταν.

Ο Μένγκελε χρησιμοποίησε κρατούμενους για να δοκιμάσει την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων κατά των εγκαυμάτων προκαλώντας πρώτα εγκαύματα φωσφόρου στο σώμα τους. Σε πολλούς κρατούμενους δεν τους δινόταν νερό μέχρι να πεθάνουν από τη δίψα ή τους παρείχαν θαλασσινό νερό, υπό το πρόσχημα της εξέτασης συμπεριφοράς των ναυαγών· ο θάνατος τους ήταν επώδυνος.

Και κάποτε ήρθαν οι Σύμμαχοι

Στα τέλη του 1944, ο Κόκκινος Στρατός είχε πλησιάσει επικίνδυνα κοντά στο σύμπλεγμα στρατοπέδων Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Ο Μένγκελε και πολλοί από τους συνεργάτες διέφυγαν.
Τον Ιανουάριο του 1945 ο Μένγκελε εγκαταστάθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Σιλεσία, παίρνοντας μαζί του τα λίγα σωζόμενα αρχεία του. Κι έπειτα αρχίζει η αγωνία. Ο Άγγελος του Θανάτου συνελήφθη από τους Αμερικανούς, αλλά… Από σύγχυση και έλλειψη συντονισμού μεταξύ των Συμμάχων δεν καταχωρήθηκε άμεσα στη λίστα υπόπτων εγκληματιών πολέμου. Τα περισσότερα από τα έγγραφα που ενοχοποιούσαν τον Μένγκελε για τα εγκλήματα στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου δεν είχαν ακόμη βγει στο φως και θεωρήθηκε από τους Αμερικανούς ως απλός αιχμάλωτος πολέμου· απελευθερώθηκε το 1945 και με πλαστά έγγραφα ταυτότητας χρησιμοποίησε το όνομα Φριτς Χόλμαν. Με αυτό το όνομα, περιπλανήθηκε σε όλη τη μεταπολεμική Ευρώπη, χωρίς να μένει ποτέ πολύ σε ένα μέρος και πάντα επιφυλακτικός να μην τον αναγνωρίσουν. Μέχρι τότε οι ιστορίες των εγκλημάτων του έπαιρναν διαστάσεις τρομακτικές.



Ο Μένγκελε κρύφτηκε προσωρινά σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα κοντά στο Ρόζενχαϊμ μέχρι την άνοιξη του 1949. Καθώς η διεθνής καταδίωξη εγκληματιών πολέμου εντάθηκε, ο Μένγκελε επικοινώνησε με πρώην μέλη των SS που είχαν δημιουργήσει μυστικές οδούς διαφυγής από την Ευρώπη και ταξίδεψε στην Αργεντινή, όπου εργάστηκε ως πωλητής αγροτικών εργαλείων.
Το 1954 ο Μένγκελε είχε δυτικογερμανικό διαβατήριο με το πραγματικό του όνομα και ταξίδεψε στην Ελβετία για διακοπές για σκι.

Πλαστό δίπλωμα οδήγησης με φωτογραφία με παχύ μουστάκι για να μην φαίνονται τα δόντια τουΠαρά τις προσπάθειες της αστυνομίας της Δυτικής Γερμανίας και της Μοσάντ, ο Μένγκελε επέστρεψε ανενόχλητος στην Αργεντινή, με το πραγματικό του όνομα, προστατευμένος από το διεθνές δίκαιο που απαγόρευε την έκδοση του· επένδυσε σε φαρμακευτική εταιρεία, αγόρασε ακίνητα και σύμφωνα με στοιχεία που αποκαλύφθηκαν τη δεκαετία του 1990, συνέχισε την έρευνα του πάνω σε δίδυμα!


Κατά τη διάρκεια της Δίκης της Νυρεμβέργης, το όνομα του Μένγκελε και οι δραστηριότητές του ήταν το κοινό θέμα καταθέσεων από κατηγορούμενους Ναζί και επιζώντες κρατούμενους, γεγονός που οδήγησε τους Δυτικογερμανούς να προσπαθήσουν με νομικές ενέργειες για την έκδοσή του στην Ευρώπη. Όταν έφθασαν στην Αργεντινή τα έγγραφα έκδοσης, απορρίφθηκαν. Όταν ο Περόν εκδιώχθηκε, στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η επιρροή του Μένγκελε άρχισε να μειώνεται και κατέφυγε στην Παραγουάη, κοντά στα σύνορα με την Αργεντινή. Ο Μένγκελε, νοιώθοντας κυνηγημένος πια, χρησιμοποιώντας διαφορετικά ψευδώνυμα και ταυτότητες, κρυβόταν μεταξύ Παραγουάης και Βραζιλίας, με συχνές παραμονές στην Ουρουγουάη και την Αργεντινή.



Ο γιος του Μένγκελε, Ρολφ τον επισκέφτηκε το 1977 στην Αργεντινή και χρόνια μετά «ομολόγησε» ότι ο πατέρας του δεν είχε μετανιώσει για ό,τι είχε κάνει, εκτός από το ότι κατάστρεψε τα αρχεία του! Ο Μένγκελε μέχρι τον θάνατό του έτρεμε να μην πέσει στα χέρια των διωκτών του, αν και χρόνια μετά έγινε γνωστό ότι οι Ισραηλινοί είχαν αναστείλει τις προσπάθειες σύλληψης του από το 1962.
Στα μέσα της δεκαετίας του '70 η υγεία του Μένγκελε είχε πια κλονιστεί· υπέφερε από υψηλή αρτηριακή πίεση. Το 1977 επισκέφτηκε φίλους στο θέρετρο Bertioga της Βραζιλίας· ενώ κολυμπούσε υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να πεθάνει από πνιγμό. Ο Γιόσεφ Μένγκελε κρυβόταν επί 34 χρόνια!

 

 Εξακολουθεί να... διδάσκει τρόμο Το 1979, ο Γκρέγκορι Πεκ προτάθηκε για Όσκαρ για την ερμηνεία του στον ρόλο του σαδιστή εγκληματία των Ναζί, αν και δεν κέρδισε το Βραβείο, η ταινία «The Boys from Brazil» προκάλεσε αίσθηση και θύμισε τη δράση του Μένγκελε, που είχε πεθάνει μόλις δυο μήνες πριν από την απονομή των Όσκαρ! Διαβάζοντας σήμερα τα αδιανόητα εγκλήματά του Μένγκελε, για τα οποία ποτέ δεν μετάνιωσε, συνειδητοποιείς το έρεβος της διαστροφής όπου μπορεί να βυθιστεί ένας άνθρωπος. Και μια ειρωνεία της ιστορίας του Αγγέλου του Θανάτου: τα οστά του Μένγκελε βρίσκονται στην κατοχή της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο, και έχουν χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση φοιτητών της Ιατρικής στο μάθημα της Εγκληματολογίας. Φάνηκε και κάπου χρήσιμος...