Πέθανε ο Ζακ Ντελόρ

Σε ηλικία 98 ετών έφυγε από την ζωή ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζακ Ντελόρ. Η πορεία του “πατέρα” του ευρώ
Πέθανε ο Ζακ Ντελόρ, ο Γάλλος πολιτικός που είχε διατελέσει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.



Την είδηση θανάτου του επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η κόρη του, σύμφωνα με την οποία, ο Ντελόρ πέθανε στο σπίτι του στο Παρίσι.

“Πέθανε στον ύπνο του σήμερα το πρωί (Τετάρτη) στο σπίτι του στο Παρίσι”, δήλωσε η Μαρτίν Ομπρί, δήμαρχος της πόλης Λιλ.

Ο Ζακ Ντελόρ εργάστηκε στην Τράπεζα της Γαλλίας, υπήρξε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και ευρωβουλευτής

Από το 1969 έως το 1972 ήταν Σύμβουλος του γκωλικού Γάλλου πρωθυπουργού Σαμπάν – Ντελμάς. Στη συνέχεια προσχώρησε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα.

Το 1981 έγινε Υπουργός Οικονομικών υπό τον Φρανσουά Μιτεράν. Ήταν ένας από τους πρωτεργάτες του σχεδίου της ευρωπαϊκής ενοποίησης ενώ υπήρξε αξιόλογος οικονομολόγος με εκμοντερνιστικές τάσεις. Εργαζόταν συνεχώς και είχε αποκτήσει μεγάλο κύρος, επιρροή και δύναμη. Από το 1985 μέχρι το 1995 διετέλεσε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Οι προειδοποιήσεις για το ευρώ και την ευρωζώνη

Ήταν το 2011 όταν ο Ζακ Ντελόρ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Daily Telegraph” είχε δηλώσει μεταξύ άλλων, ότι η έλλειψη κεντρικής εξουσίας που θα ήταν επιφορτισμένη με τον συντονισμό της οικονομικής πολιτικής, επέτρεψε σε ορισμένα μέλη να αναπτύξουν δυσβάσταχτα χρέη.

“Η κρίση του χρέους δεν απορρέει από την ίδια την ιδέα ενός ενιαίου νομίσματος, αλλά από ένα ελάττωμα στην εκτέλεση από τους πολιτικούς ηγέτες που επέβλεψαν το λανσάρισμά του”, είχε πει παραδεχόμενος ότι έκανε τα “στραβά μάτια” στις θεμελιώδεις αδυναμίες και τις αστάθειες των οικονομιών των κρατών-μελών.

“Οι υπουργοί Οικονομικών δεν ήθελαν να δουν τίποτα δυσάρεστο, το οποίο θα καλούνταν να αντιμετωπίσουν”, δήλωνε προσθέτοντας, ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έπρεπε να μοιραστούν το φταίξιμο για την κρίση χρέους, η οποία είχε οδηγήσει σε φόβους για τη βιωσιμότητα του ευρώ.

Αναφερόμενος στην αντίδραση των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στην οικονομική κρίση, είχε αναφέρει ότι έκαναν “πολύ λίγα, πολύ αργά”, ενώ μιλούσε για “συνδυασμό πείσματος στη γερμανική ιδέα του νομισματικού ελέγχου, και της απουσίας ενός σαφούς οράματος από όλες τις άλλες χώρες”.