Είναι το σκίρτημα που άξαφνα γροικάς,
πως κάλεσμα θα γίνει και σου γνέφει
γι' ακόμα ένα ξεκίνημα,
σε μέρη κι ανερμήνευτα βιώματα…
Ηλιοβασίλεμα Δεκέμβρη στην Ουρανούπολη…
Η «Αγία Άννα» επιστρέφει από τη Δάφνη, με τους τελευταίους προσκυνητές της μέρας.
Οι ναυτεργάτες ετοιμάζουν το πλοίο για το επόμενο πρωινό κι ο νυχτοφύλακας από νωρίς στο πόστο του.
Στο χειμωνιάτικο χάραμα, δεκάδες πιστοί περιμένουν να παραλάβουν το Διαμονητήριο, την άδεια επίσκεψης για το Άγιο Όρος.
Στην προβλήτα η «Αγία Άννα», είναι έτοιμη για το πρώτο ταξίδι.
Αγουροξυπνημένοι αλλά χαμογελαστοί, στο παγωμένο αεράκι οι ταξιδιώτες επιβιβάζονται στο πλοίο, μαζί τους κι εμείς... και το νέο μας οδοιπορικό στο Περιβόλι της Παναγίας αρχίζει.
Στη μαγεία του αγιορείτικου πρωινού υποκύπτεις κι όποιος κι αν είναι ο σταυρός που κουβαλάς, στα πρώτα χρώματα της μέρας ο Άθως σε σαγηνεύει.
Για μας ήταν χρέος, υπόσχεση και τιμή στους χιλιάδες θεατές και αναγνώστες του Euronews, που είδαν το πρώτο μας οδοιπορικό, στα μονοπάτια του Αγίου Όρους.
Πρώτος σταθμός αποβίβασης ο Αρσανάς Ζωγράφου.
Η Μονή Ζωγράφου, βρίσκεται πέντε χιλιόμετρα μακριά, πάνω στους λόφους, όπου εγκαταβιούν μοναχοί βουλγαρικής καταγωγής.
Συνεχίζουμε για το **Δοχειάριο,**το πρώτο μοναστήρι που συναντούν οι επισκέπτες με το καράβι.
Η Μονή Δοχειαρίου, ιδρύθηκε από τον Όσιο Ευθύμιο, τον 11ο αιώνα. Ειναι αφιερωμένη στους αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ και προστάτιδα της είναι, η Παναγία Γοργοϋπήκοος.
Στον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, είναι αφιερωμένη η επόμενη Μονή που συναντάμε: η Μονή Ξενοφώντος.
Στα τέλη του 10ου αιωνα μεταφέρθηκε εκεί η εικόνα του Αγίου και κτίστηκε το παλαιό καθολικό της Μονής, από τον πρώτο ηγούμενο Ξενοφώντα, απ´όπου πήρε και τ' όνομα της.
Ο ήλιος ξεπροβάλλει πίσω απο τον ´Αθωνα κι εμείς περναμε ανοιχτά από το προπύργιο της Ρωσικής Ορθοδοξίας, τη Μονη Παντελεήμονος.
Οι συνέπειες του πολεμου στην Ουκρανία ορατές: Δεκάδες ήταν οι καθημερινές επισκέψεις πριν, ενώ αυτη την περίοδο, είναι σχεδόν μηδενικές.
Απο ψηλά μας αγναντεύει η Μονή Ξηροποτάμου, λίγο πριν φτάσουμε στο λιμάνι της Δάφνης, το κεντρικό λιμάνι εισόδου στο Άγιο Όρος.
Προσκυνητές και μοναχοί μεταφέρονται, με μικρά λεωφορεία και άλλα μεταφορικά μέσα στις διάσπαρτες Μονές, τις Σκήτες και τα κελιά της μοναστικής κοινότητας.
Σημείο αναφοράς στη νεότερη ιστορία του Όρους η Δάφνη, καθώς στις 2 Νοεμβρίου 1912, υψώθηκε η ελληνική σημαία, μετά απο 488 χρόνια οθωμανικού ζυγού.
Φτάνουμε στις Καρυές, τη διοικητική πρωτεύουσα της Αθωνικής Πολιτείας, από τον 10ο αιώνα έως σήμερα.
Είναι ο μεγαλύτερος μοναστικός οικισμός κι εκεί…στο ναό του Πρωτάτου, δεσπόζει το Άξιον Εστίν, η πιο σημαντική εικόνα του Αγίου Όρους.
Η θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας, η Εφέστιος και Προστάτιδα όλων των Μονών του Όρους, φυλάσσεται στο ιερό βήμα του ναού.
Εκατοντάδες πιστοί συρρέουν καθημερινά, από κάθε γωνιά της Ορθοδοξίας και όχι μόνον, με την ελπίδα για την Παναγία που παρηγορεί, που νουθετεί, που εμπνέει, που γιατρεύει τον πόνο και τα δάκρυα τα αστείρευτα.
Το 980, στον μοναχό που έψαλε μπροστά στην εικόνα, εμφανίστηκε ξαφνικά ένας μυστηριώδης ξένος κι άρχισε να ψάλλει το «Άξιον Εστίν ως αληθως».
Χάραξε τα λόγια με το δάχτυλο του σε μια πέτρα και δίδαξε τον εμβρόντητο μοναχό, πώς να ψάλλεται ο ύμνος κι ύστερα χάθηκε το ίδιο ξαφνικά.
Ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.
Υπεραγία Θεοτόκε! Την επικαλούνται οι πιστοί σε κάθε στεναγμό της ψυχής και την υμνούν χωρίς εκείνη να προστάζει.
Εκεί που η ταπείνωση γίνεται συνήθεια και η λύτρωση ανάγκη, κλίνουν το γόνυ αποζητώντας τη σωτηρία και μένουν σιωπηλοί, μπροστά στο μεγαλείο της.
Ο ναός γιορτάζει τη Δευτέρα του Πάσχα, όπου γίνεται λιτανεία και περιφορά της εικόνας και στα γύρω απο τις Καρυές μοναστήρια και προσκυνήματα.
Απέναντι από τον ναό, βρίσκεται το κτήριο της Ιεράς Κοινότητας, όπου συνεδριάζουν οι αντιπρόσωποι των 20 Μονών.
Εκεί βρίσκεται και το κτίριο της Διοίκησης του Αγίου Όρους, όπως και άλλες υπηρεσίες, εργαστήρια και καταστήματα.
Κατηφορίζοντας για τη Μονή Κουτλουμουσίου, συναντάμε μοναχούς, που μάχονται καθημερινά για τις κοινοβιακές ανάγκες.
Σε μια καταπράσινη περιοχή, που περιβάλλεται από δάσος, κήπους και αμπελώνες, ξεπροβάλλει το Μοναστήρι, που η ιστορία του αρχίζει τον 10ο αιώνα.
Ο Όσιος Κάλλιστος, με την ισχυρή συνδρομή του βυζαντινού αυτοκράτορα, Αλέξιου Α' Κομνηνού, το 1080, έβαλε τις βάσεις για το ιστορικό μοναστήρι.
Η Φοβερά Προστασία, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, είναι το στήριγμα του, η προστάτιδα του, από τον 13ο αιώνα.
Ήταν τότε που έσωσε το Μοναστήρι απο τους πειρατές, που, αν και έξω από τα τείχη, δεν μπορούσαν να το δουν και να το λεηλατήσουν.
Μεγάλη ακμή έζησε τον 13ο και 14ο αιώνα, με τη στήριξη πολλών ηγετών της Μολδοβλαχίας, ενώ για πάνω από 500 χρόνια, οι μοναχοί ήταν, κυρίως, Μολδαβοί.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι τα μέσα του 20ου, γνώρισε μια μεγάλη περίοδο παρακμής κι ερήμωσης.
Στη δεκαετία του 1980, με την προσέλευση της νέας αδελφότητας Ελλήνων μοναχών, υπό τον ηγούμενο Χριστόδουλο, άρχισε η νέα εποχή άνθισης της Μονής.
Ισχυρός υποστηρικτής των νέων μοναχών ήταν ο Άγιος Παΐσιος, που για 15 χρόνια ασκήτεψε στην απέριττη και λιτή καλυβα του, λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά απο το Κουτλουμούσι.
Τα μονοπάτια εύκολα και κατηφορικά για το επόμενο μας προσκύνημα.
Σε κάθε γωνιά συναντάμε απομεινάρια της μακραίωνας ιστορίας του Όρους κι ο νεφοσκεπής Άθωνας, άγρυπνος φύλακας μας.
Φτάνουμε για μια σύντομη επίσκεψη στο μοναδικό κάστρο της Μονής Σταυρονικήτα, που για αιώνες στέκεται αγέρωχο πάνω από τη θάλασσα, σ' ένα βράχο πενήντα μέτρων.
Αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο είναι η μικρότερη Μονή του Αγίου Όρους.
Όσες φορές και να βρεθείς εκεί, υποκλίνεσαι στην υπέροχη αρχιτεκτονική του συγκροτήματος, στη μαγεία των πέτρινων κατασκευών και τις λατρευτικές γωνιές του.
Εκτενέστερη αναφορά στη Μονή Σταυρονικήτα, μπορείτε να δείτε στο πρώτο μας οδοιπορικό.
Επόμενος προορισμός μας η Μονή Παντοκράτορος.
Πέρνουμε το μονοπάτι δίπλα στη θάλασσα, απολαμβάνοντας την αύρα του πελάγους.
Σ' έναν βραχώδη γκρεμό, με τον Πύργο και τα τείχη να κρέμονται πάνω από τη θάλασσα, αντικρίζουμε τον Παντοκράτορα.
Την τοποθεσία της Μονής, αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, επέλεξε η ίδια η Θεοτόκος, αναφέρουν οι ιδρυτές και κτήτορες του Μοναστηριού.
Τον 14ο αιώνα, οι αξιωματικοί του Βυζαντίου Αλέξιος ο Στρατοπεδάρχης και ο αδελφός του Ιωάννης, κάθε φορά που την μετεφεραν στο μέρος, που είχαν επιλέξει, αρχικά, για να χτίσουν τη Μονή, η εικόνα επέστρεφε μόνη της πάνω στον βράχο…
Το τελετουργικό κι εκεί σε καθηλώνει. Ο ήχος απο το τάλαντο σε προϊδεάζει για τη μυσταγωγία που ακολουθεί.
Το καθολικό της Μονής κτίστηκε το 1363, το σημερινό τέμπλο τοποθετήθηκε τον 17ο αιώνα και η διακόσμηση παραμένει αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων.
Η Παναγία η Γερόντισσα, η μοναδική ολόσωμη εικόνα της Παναγίας σε στάση δέησης χωρίς τον Χριστό, δώρο του αυτοκράτορα Αλέξιου του Κομνηνού και προστάτιδα της Μονής, βρίσκεται εκεί.
Η παράδοση αναφέρει ότι πρόσταξε τον ιερέα να τελειώσει τη λειτουργία για να προλάβει ένας ασθενής Γέροντας την θεία κοινωνία, προτού φτερουγίσει η ψυχή του. Έτσι πήρε και το όνομα της, για τη φροντίδα της προς τον Γέροντα.
Μετά απο δύσκολες περιόδους, η Μονή άρχισε να ανακάμπτει από το 1970 και μετά.
‘Εγινε κοινοβιακή και πάλι, με την έλευση της αδελφότητας από τη Μονή Ξενοφωντος το 1992, υπό τον ηγούμενο Βησσαρίωνα.
Η Γερόντισσα δεν άφησε ποτέ το Μοναστήρι στην τύχη του λένε οι πατέρες.
Σήμερα αριθμεί περί τους 25 μοναχούς.
Νέα μέρα ξημέρωσε κι εμείς ξεκινήσαμε για καινούργια μονοπάτια.
Ψηλά σε αμφιθεατρική θέση, με θέα στον Παντοκράτορα και το Βόρειο Αιγαίο, βρίσκεται η Σκήτη του Προφήτη Ηλία.
Ακολουθούμε τον χωματόδρομο, περνάμε τον ελαιώνα και σε λίγα λεπτά ανηφορίζουμε στο πετρωτο καλντερίμι.
Ο επισκέπτης γοητεύεται από το υπέροχο κτίσμα σε ορθογώνιο σχήμα, με τους επτά τρούλους, σε νεο-βυζαντινό ρυθμό, με έντονες τις ρωσικές επιρροές.
Στα 1746 ο, γεννημένος στην Ουκρανία, Ρώσος γέροντας, Παΐσιος Βελιτσκόφσκι, που θεωρείται ο αναζωογονητής του μοναχισμού στη Ρωσία και τη Ρουμανία, έθεσε εκεί, τα πρώτα θεμέλια του νέου κοινοβίου.
Ο Βελιτσκόφσκι μετέφρασε τους Αγίους Πατέρες στα σλαβικά κι οργάνωσε τις πρώτες ακολουθίες στη σλαβική γλώσσα.
Με την επανάσταση του 1821, οι μοναχοί διώχτηκαν απο τους Οθωμανούς κι επανήλθαν μετά την νίκη των Ρώσων το 1828, όπου βρήκαν μια λεηλατημένη Σκήτη.
Με χρήματα από τους Ρώσους αυτοκράτορες, η Σκήτη του Προφήτη Ηλία, πήρε τη σημερινή της μορφή μετά το 1899 και τα εγκαίνια έγιναν το 1914.
Το υπέροχο τέμπλο από χρυσό κατασκευάστηκε στο Κίεβο και μεταφέρθηκε σε κομμάτια με καράβι εκεί, στο μπαλκόνι του Αιγαίου.
Συμβολίζει τη χαρά του Παραδείσου, μας λένε οι πατέρες.
Εκεί βρίσκονται και οι θαυματουργές εικόνες, η Παναγία Γαλακτοτροφούσα και η Δακρυροούσα.
Ο επιβλητικός ναός, που χτίστηκε με Αγιορειτική πέτρα και γκρίζο μάρμαρο, γνώρισε την παρακμή και την εγκατάλειψη, μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία, το 1917.
Οι εθνικές και οι διεθνείς διχόνοιες και οι δυσκολίες πρέπει να μας διδάσκουν, διαμηνύουν οι Γέροντες.
Το 1992, η αδελφότητα Ελλήνων μοναχών απο τη Μονή Ξενοφώντος, υπό τον Γέροντα Ιωακείμ, έδωσαν νέα ζωή στη Σκήτη.
Προστάτης των παραδόσεων και ψυχή της σημερινής κοινότητας των 11 μοναχών, είναι ο Πατέρας Φιλήμων, ο ανοιχτόκαρδος και φιλόξενος ηγούμενος που βρίσκει εκεί τις απαντήσεις, από εκείνες τις αναζητήσεις για το νόημα της ζωής και τους προβληματισμούς των φοιτητικών του χρόνων στη Νομικη Σχολή.
Ακολουθώντας ένα όμορφο αλλά, σε αρκετά σημεία, δύσκολο μονοπάτι, ανεβαίνουμε για τον επόμενο προορισμό μας, τη Σκήτη του Ξυλουργού, τη Βογορόδιτσα.
Στις ανηφοριές τα πόδια αρνούνται να υποκύψουν στην κούραση, σε μονοπάτια,που νοιώθεις ότι ο αγέρας είναι γεμάτος απο προσευχές.
Δεν φοβάσαι, δεν πλήττεις και πάντα σε περιμένουν κρυμμένες ομορφιές… στιγμές ανάσας και τα μούρα εποχής, που άφθονα βρίσκονται στο διάβα μας.
Μέσα στο πυκνό δάσος, η θέα της Βογορόδιτσας σε αποζημιώνει.
Με ίχνη απο τον 10ο αιώνα, θεωρείται το αρχαιότερο ορθόδοξο μοναστήρι του ρωσικού μοναχισμού στον κόσμο.
Οι πρώτοι μοναχοί ήταν γνωστοί για τα υπέροχα ξύλο-τεχνουργήματα, γι' αυτό και η ονομασία, Σκήτη του Ξυλουργού.
Για αιώνες η Σκήτη είχε περάσει στην επιρροή Βουλγάρων μοναχών, αλλά σήμερα αποτελεί εξάρτημα της Ρωσικής Μονής Παντελεήμονος.
Ανακαινίστηκε πρόσφατα ,γιορτάζοντας τα 1.000 χρόνια της Ρωσικής παρουσίας στο Άγιο Όρος.
Το επόμενο προσκύνημα είναι, στο γνώριμο από το πρώτο μας εκτενές οδοιπορικό, επιβλητικό μοναστικό συγκρότημα της Μονής Βατοπεδίου.
Φτάσαμε την ώρα του εντυπωσιακού τελετουργικού λίγο πριν τον Εσπερινό.
Παραμονή των Εισοδίων της Θεοτόκου, με το αγιορείτικο χρονολόγιο.
Δεκάδες πιστοί προσέρχονται ευλαβικά …και οι εικόνες είναι υποβλητικές.
Αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου η Μονή, δέχεται καθημερινά εκατοντάδες επισκέπτες απο τα πέρατα του κόσμου.
Εικόνες της Παναγίας θαυματουργές με διάφορες ονομασίες και αντικείμενα λατρείας καθηλώνουν τους πιστούς.
Η Παναγία Παντάνασσα, η Βηματάρισσα, η Εσφαγμένη, η Αντιφωνήτρια, η Ελαιοβρύτισσα, βρίσκονται εκεί και μαζί με την Τίμια Ζώνη, αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες το χρόνο.
Με δυναμική ηγεσία και σύγχρονη στρατηγική, η Μονή Βατοπεδιου διαδραματιζει κυρίαρχο ρόλο στα τεκταινόμενα της Αθωνικής Πολιτείας.
Η μέρα τελειώνει μ' ένα ακόμα εντυπωσιακό τελετουργικό, μετά το δείπνο…ή μετά την Τράπεζα, κατά το αγιορείτικο λεξιλόγιο.
Είμαστε μάρτυρες στο βυζαντινό τυπικό, τις τελετουργίες και τους βυζαντινούς ύμνους ,που στην πορεία των αιώνων διατρανώνουν την Ορθοδοξία στις άκρες της Οικουμένης.
Άλλη μια μέρα ξεκινά. Συνεχίζουμε προς τα βόρεια της χερσονήσου,για τον επόμενο προορισμό μας.
Είναι η μέρα που στο Άγιο Όρος γιορτάζονται τα Εισόδια της Θεοτόκου, ή, όπως οι Πατέρες την ονομάζουν, η Καλογερική της Παναγίας.
Επίκεντρο της θεομητορικής γιορτής είναι η Μονή Χιλανδαρίου, το σερβικό Μοναστήρι.
Στην πορεία μας περνάμε ανοιχτά απο την πολύπαθη Μονή Εσφιγμένου. Οι σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και άλλες Μονές του Όρους έχουν διαρραγεί, ενώ παλαιοί και νέοι μοναχοί ήρθαν σε οξύτατη αντιπαράθεση το 2013.
Φτάνουμε στον Αρσανά Χιλανδαρίου.
Μαζί μας κι αρκετοί μοναχοί από άλλα μοναστήρια του Αγίου Όρους, που πάνε για να συνδράμουν στην Ολονυχτία και το Πανηγύρι της Μονής Χιλανδαρίου.
Στα δεξιά του Αρσανά, πάνω στην παραλία με τα υψωμένα τείχη, βρίσκεται το Ιερό Κάθισμα του Αγίου Βασιλείου.
Κτίσμα του 13ου αιώνα, με έντονο οχυρωματικό χαρακτήρα, αποτελούσε για αιώνες, ένα απο τα σπουδαιότερα σημεία ελλιμενισμού στο Άγιο Όρος.
Το οχυρό όπως και ο εντυπωσιακός πύργος 45 μέτρων, που συναντάμε στους αμπελώνες του Χιλανδαρίου, κατασκευάστηκαν απο τον βασιλιά της Σερβίας Μιλούτιν, τον 13ο προς 14ο αιώνα.
Επί των ημερών του η Σερβία αναδείχτηκε σε ηγεμονική δύναμη των Βαλκανίων.
Δείγμα της ύστερης βυζαντινής περιόδου, ο πύργος Μιλούτιν, λειτούργησε ως κτίσμα φρουράς και περιπόλων, για τους στρατιώτες που προστάτευαν τη Μονή Χιλανδαρίου και τα εξαρτήματα της.
Μέσα απο αμπελώνες και ελαιώνες, απολαμβάνοντας την πλούσια βλάστηση, τα υπεραιωνόβια δέντρα και την χειμωνιάτικη φύση, ανηφορίζουμε για το Μοναστήρι.
Στο διάβα μας τα πέτρινα πηγάδια μιας άλλης εποχής.
Τόπος πανέμορφος και ιερός, κάστρο απόρθητο με πύργους και πολεμίστρες, προβάλλει το Μοναστήρι.
Φάρος μοναχισμού και πνευματικό κέντρο του σλαβικού κόσμου.
Η ιστορία της Μονής αρχίζει τον 10ο αιώνα.
Πάνω στα ερείπια αρχαιότερης μονής άρχισε η ανέγερση του νέου συγκροτήματος.
Πρώτοι κτήτορες Αι άγιοι Συμεών και Σάββας.Πατέρας και γιος, οι Σέρβοι ηγεμόνες, Στέφανο Νεμάνια κι ο γιος του Ράτσκο, άφησαν την κοσμική ζωή και έγιναν οι βασικοί θεμελιωτές του σερβικού μοναχισμού στο Άγιο Όρος.
Η Μονή γνώρισε μεγάλη άνθηση απο τον 14ο αιώνα και μετά.
Είναι μια από τις μεγαλύτερες μονές σε έκταση και περιουσία.
Με ανεκτίμητο ιστορικό πλούτο, διαθέτει από τις σημαντικότερες βιβλιοθήκες σλαβικών και ελληνικών χειρογράφων.
Το συγκρότημα επλήγη από μεγάλη πυρκαγιά το 2004, όμως, με σημαντικη ενίσχυση απο τον Σερβικό λαό και το κράτος, οι ζημιές αποκαταστάθηκαν, ενώ συνεχίζεται και η ανακαίνιση.
Αφιερωμένη στην Παναγία, που τιμάται στη μνήμη των Εισοδίων της Θεοτόκου, κατέχει πλήθος εικόνων με σημαντικότερη,την Παναγία Τριχερούσα.
Την εικόνα μετέφερε στη Μονή από την Παλαιστίνη ο πρώτος κτήτορας της, Άγιος Σάββας.
Το καθολικό της Μονής, είναι απο τα μεγαλύτερα στο Όρος και το τέμπλο τοποθετήθηκε το 1774.
Οι προετοιμασίες για τη μεγάλη γιορτή και την Ολονυχτία προς τιμή της Θεομήτορος ιδιαίτερα έντονες και για ένα ακομα λόγο: Το Μοναστήρι επρόκειτο να υποδεχθεί για πρώτη φορά ως Επίσκοπο, έναν δικό του άνθρωπο, πρώην επιφανή μοναχό, που για χρόνια ήταν μέλος της Χιλανδαρινής κοινότητας.
Ο επίσκοπος Λίπλιανης της Σερβίας Δοσίθεος, είναι ο μεγάλος προσκεκλημένος, στον ίδιο χώρο, όπου για πολλά χρόνια υπηρετούσε ως μοναχός.
Όλα ήταν έτοιμα για τη μεγάλη στιγμή, υπό την φροντίδα του ηγουμένου της Μονής Γέροντα Μεθόδιου, που τον υποδέχθηκε.
Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και το τελετουργικό υποδοχής ακολουθήθηκε κατά γράμμα.
Εκατοντάδες ήταν οι Σέρβοι προσκυνητές που ήρθαν για τη μεγάλη γιορτή.
Μετά τον εσπερινό ακολούθησε η Τράπεζα, με εξαιρετικά γευστικά εδέσματα.
Στις 7 το απόγευμα-με την κοσμική ώρα-άρχισε στο καθολικο της Μονής, η Ολονυχτία…
Η βυζαντινή μυσταγωγία είναι συγκλονιστική. Σείεται ο ναός και τα τείχη του μοναστηριού απο τις ανεπανάληπτες μελωδίες των δυο χορών, με περισσότερους από 30 ψαλμωδούς.
Βίωμα μοναδικό για τους εκατοντάδες πιστούς, που παρέμειναν προσηλωμένοι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Δύσκολα θες να φύγεις την άλλη μέρα ύστερα απο μια τέτοια εμπειρία, οταν αναζητείς την εσωτερική αυτογνωσία και το ιδεώδες της λατρευτικής πίστης.
Λένε ότι τα κοράκια είναι πανέξυπνα κι αγαπησιάρικα πουλιά. Το ζήσαμε στον αποχαιρετισμό, όταν μας ξεπροβόδισε ο νέος μας φίλος παρέα με τον ανοιχτόκαρδο και φιλόξενο μέντορα του, Πατέρα Νικολάε.
Φεύγουμε για τη Γιοβάνιτσα, τον δυτικό αρσανά του Χιλανδαριου, απ' όπου με πλοίο, θα μεταβούμε στο τελευταίο μας προσκύνημα.
Μαζί μας μερικοί απο τους υπέροχους ψάλτες της Ολονυχτίας, μοναχοί, εκπρόσωποι της Νέας Σκήτης, που έχει εξαιρετική ιστορία στην ψαλτική.
Περνάμε και πάλι από τη Δάφνη. Προσκυνητές, χορτάτοι από τα μοναδικά βιώματα που έζησαν αναχωρούν. Κι άλλοι, διψασμένοι για την εμπειρία του ανερμήνευτου, καταφθάνουν.
Κι εμείς για ένα ακόμα προσκύνημα στο ιερό και γρανιτένιο βράχο, της ΙΜ Σίμωνος Πέτρας, που δεν μπορείς να αρνηθείς το κάλεσμα του, όσες φορές κι αν έχεις πάει.
Οι εμπειρίες απο το Άγιο Όρος σε σημαδεύουν, αν θέλεις βέβαια να προσπαθήσεις να μπεις στην ασκητικη σκέψη και την καθημερινότητα των μοναχών.
Το μοναστικό ιδεώδες δεν είναι για όλους και η μοναχική άσκηση συχνά ξεπερνά τα όρια της αντοχής.
Ανεβαίνουμε ξανά την ανηφόρα και η σιγουριά της λατρευτικής πρόκλησης μας συνεπαίρνει κάθε φορά, που ατενίζουμε το μοναδικό αρχιτεκτόνημα του Αθωνα.
Το πνεύμα και η αύρα της Σιμωνόπετρας είναι από τα βιώματα, που μπορεί να σε καθορίσουν.
Συναντάμε κι άλλους προσκυνητές, μια ομάδα Σέρβων μοναχών και πολιτών ανεβαίνουν τα πέτρινα σκαλοπάτια για το μοναδικό μπαλκόνι, αξεπέραστης θέας και ομορφιάς του απέραντου γαλάζιου.
Εκτενή αναφορά στη Σιμωνόπετρα, μπορείτε να δείτε στο πρώτο μας οδοιπορικό.
Στη μαγεία της αγιορείτικης λατρείας υποκλιθήκαμε πολλές φορές.
Κι εκεί, από τα σπλάχνα του γρανιτένιου βράχου κάθε δέηση σου φέρνει μια ανάταση ψυχής που ανεξήγητα, δεν θες να ερμηνεύσεις.
Στις σαγηνευτικές σειρήνες του αποχαιρετισμού του ηλίου αφήνεσαι, ξεφεύγεις, αναπολείς, ονειρεύεσαι κι αναζητείς συνέχεια απαντήσεις.
Και πώς μπορείς να αρνηθείς το κάλεσμα για την επόμενη φορά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου