«Τις "εκλογές" σε Γαλλία – Αγγλία κέρδισαν το ΝΑΤΟ, ο κοκαϊνομανής κι οι σιωναζί! Τελεία και παύλα!»

 

Νίκος Κλειτσίκας



Νίκη της δημοκρατίας, νικήθηκε ο φασισμός,
ιστορικές αλλαγές, προκλήσεις...
& ελληνικές αναγωγές,
"αναλυτών", πολιτικών υπαλλήλων, κομμάτων κι άλλα φαιδρά...








Ο "νεοεκλεγμένος" βρετανός πρωθυπουργός, ο σιωνιστής & σοσιαλιστής Κιρ Στάρμερ, εξουσιοδοτεί την Ουκρανία να χρησιμοποιήσει βρετανικούς πυραύλους Storm Shadow για να χτυπήσει στρατιωτικούς στόχους στο έδαφος της Ρωσίας.



Σε συνέντευξή του στο "Bloomberg", ο Στάρμερ δήλωσε ότι η Ουκρανία πρέπει να αποφασίσει μόνη της πώς θα χρησιμοποιήσει τους παρεχόμενους βρετανικούς πυραύλους Storm Shadow...
➦ 6 Ιούλη 2024: Κιρ Στάρμερ: «Υποστηρίζω τον Σιωνισμό χωρίς επιφύλαξη»!


Αν δούμε τα εκλογικά αποτελέσματα στην Αγγλία (όπου ισχύει ένα μονοεδρικό βουλευτικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα), βλέπουμε πώς το αριστερό Εργατικό Κόμμα, ο "ξεκάθαρος μεγάλος νικητής που έκανε την ανατροπή κι εκτόπισε τη δεξιά" σύμφωνα με τα ΜΜΕ Παραπληροφόρησης, ψηφίστηκε από περίπου το ένα τρίτο των ψηφοφόρων (κι, αν θέλαμε πραγματικά να είμαστε επακριβείς το ένα πέμπτο του εκλογικού σώματος, δεδομένου ότι το 60% των εχόντων δικαίωμα ψήφου πήγε να ψηφίσει). Με αυτό το εκλογικό ποσοστό, οι Εργατικοί λαμβάνουν 407 έδρες, δηλαδή σχεδόν τα 2/3 των εδρών στη Βουλή.
Αναλυτικά:
Εργατικό Κόμμα (αριστερά) 34,2% των ψήφων --> 407 έδρες
Τόρις (δεξιά) 23,6% των ψήφων --> 115 έδρες
Reform UK (του "ακροδεξιού" Νάιτζελ Φάρατζ, σύμφωνα με τη "δημοσιογραφία") 14,3% των ψήφων --> 4 έδρες (δηλαδή με το 1/7 των ψηφοφόρων παίρνει το 1/150 των εδρών).
Εθνικό Κόμμα Σκωτίας 2,4% --> 8 έδρες
LibDem (φιλελεύθεροι δημοκράτες - δεξιά) 12% --> 68 έδρες
Πράσινοι 6,8% --> 4 έδρες
Η πολιτική της "νέας" αριστερής κυβέρνησης, δεν αλλάζει στο παραμικρό με αυτή της δεξιάς κυβέρνησης. Τουναντίον λαμβάνει πιο σκληρά χαρακτηριστικά στη στήριξη του κοκαϊνομανή μικρού φύρερ των ουκροναζί, του καθεστώτος των βρεφοκτόνων σιωναζί με τη Γενοκτονία στην κατεχόμενη Παλαιστίνη κι υπέρ ενός Νατοϊκού πολέμου εναντίον του Ρωσικού ιμπεριαλισμού.

Ας δούμε τώρα τα αποτελέσματα στη Γαλλία, όπου ισχύει ένα πλειοψηφικό σύστημα διπλού γύρου μονοεδρικής βουλευτικής έδρας. Εδώ "σάρωσε" στην κυριολεξία η "Εθνική Συσπείρωση" (της Μαρίν Λε Πεν): 37,1% (10,1 εκατομμύρια ψήφοι), ακολουθούμενη από "Νέο Λαϊκό Μέτωπο" (του Μελανσόν): 25,8% (6,9 εκατομμύρια ψήφοι) και στην θέση το κόμμα του Μακρόν, Προεδρικός συνασπισμός του Μακρόν: 24,5% (6,5 εκατομμύρια ψήφοι).
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η Μαρίν Λε Πεν υπερίσχυσε 12% από το δεύτερο κόμμα, έλαβε μόνο 143 έδρες, 39 έδρες λιγότερες από το δεύτερο κόμμα και 25 έδρες λιγότερες από το τρίτο κόμμα.
Ουσιαστικά, παρά τα διαφορετικά χαρακτηριστικά του γαλλικού εκλογικού συστήματος μ' εκείνο της Αγγλίας (πλειοψηφικό σύστημα διπλού γύρου μονοεδρικής βουλευτικής έδρας - μονοεδρικό βουλευτικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα), έχουμε σαφή αντίληψη με απλή γνώση ανάγνωσης, πως πρόκειται για εκλογικά αποτελέσματα κατανομής της εξουσίας:
"Νέο Λαϊκό Μέτωπο" (του Μελανσόν) 25,95% --> 182 έδρες
Προεδρικός συνασπισμός του Μακρόν 24,54% ---> 168 έδρες
"Εθνική Συσπείρωση" (της Μαρίν Λε Πεν) 37,05% --> 143 έδρες
➦ 8 Ιούλη 2024: Πολλές, πολλές, πολλές και καλύτερες ευχές στους Γάλλους...


Το πενάκι του Mario Importa, τα λέει όλα: "Αριστερά-Δεξιά". Στην "Ευρωπαϊκή Ένωση" το πολιτικό σύστημα είναι Νατοϊκό: Νατοϊκή αριστερά και Νατοϊκή δεξιά!




Στην πραγματικότητα, στην αποικία των ΗΠΑ με την ψευδεπίγραφη επωνυμία "ευρωπαϊκή ένωση", τουλάχιστον τα τελευταία πενήντα χρόνια οι οικονομικές ολιγαρχίες ενωμένες κυρίως στον στόχο της οικονομικής εξουσίας, έχουν δαπανήσει τις δυνάμεις τους για την κατάρριψη της δημοκρατικής εκπροσώπησης, μια κατεδάφιση που έχει φτάσει πλέον σε καταληκτικά επίπεδα και θα ολοκληρωθεί με τον σχηματισμό των δύο πόλων-μετώπων (κεντροαριστεράς-κεντροδεξιάς) με επακριβώς την ίδια πολιτική, όπως στο αμερικανικό μοντέλο (δημοκρατικοί - ρεπουμπλικανοί).
Η μέθοδος πειθούς των πολιτών η μάχη διεξήχθη πρώτα και κύρια σε πολιτιστικό επίπεδο, εξηγώντας βήμα προς βήμα, εκατοστό προς εκατοστό, χιλιοστό προς χιλιοστό πώς έπρεπε να εξαλειφθεί ό,τι έστω και από μακριά είχε την οσμή μιας πραγματικής αντιπροσωπευτικής αστικής δημοκρατίας, πάντα για το καλό των πολιτών.
Το κύριο εργαλείο της οικονομικής εξουσίας, πάντα με περιτύλιγμα έναν καλό λόγο, έναν πολύ καλό και αξεπέραστο πειστικό λόγο, είναι η αργυρώνητη δημοσιογραφική πορνεία, οι "διανοούμενοι" και οι "πανεπιστημιακοί" που σιτίζονται στα κρατικά κονδύλια της ολιγαρχίας.
Τα επιχειρήματα, που η Νατοϊκή αριστερά και δεξιά χρησιμοποιούν στον δήθεν "πολιτικό λόγο" τους, είναι:
* Το αναλογικό δημοκρατικό εκλογικό σύστημα προκαλεί ακυβερνησία κι αστάθεια.
* Η δημόσια κρατική χρηματοδότηση του πολιτικού συστήματος -δηλαδή πληρώνει ο λαός τους πολιτικούς υπαλλήλους της ολιγαρχίας-, αποτελεί λαϊκό προνόμιο, δημοκρατική ασπίδα εναντίον του μαύρου πολιτικού χρήματος της πολιτικής κάστας.
* Η προστασία των λαϊκών αναγκών των πολιτών, η δημόσια Υγεία, Παιδεία, κοινωφελείς υπηρεσίες (ηλεκτρισμός, ύδρευση, τηλεφωνία, μέσα μαζικής μεταφοράς, αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηρόδρομοι), είναι βάρος για το δημόσιο και είναι λαϊκισμός η επίκληση των παραπάνω, που ήταν πραγματικότητα στην αστική δημοκρατία.
* Οι εκλογικές διαδικασίες με δημοκρατική αντιπροσωπευτικότητα, χωρίς πριμ στα κόμματα του κατεστημένου, με αποκλεισμούς από τα ΜΜΕ νέων πολιτικών σχηματισμών-ιδεών, είναι διαφθορά.
* Η κυβερνήσεις με τεχνοκράτες είναι η αυθεντική έκφραση της δημοκρατίας κι εγγύηση για τους πολίτες.
* Η Ευρωπαϊκή Ένωση της "μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας" το επιθυμεί και το θέλει.
* Το ΝΑΤΟ, αυτή η "ιερή αμυντική συμμαχία" το επιθυμεί και το θέλει.
* Η ελεύθερες αγορές το επιθυμούν και το θέλουν.
Έτσι, σιγά σιγά κατάφεραν να πείσουν τους πάντες ότι οι αδιαφανείς και ανεξιχνίαστες οικονομικές ολιγαρχίες είναι η μόνη αυθεντική δημοκρατία!

Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, δουλικό κι υπάκουο στις παραπάνω επιλογές, κατόρθωσε να επιβάλει ακόμη και τις επιλογές αρχηγών κομμάτων από το λαό κι όχι από τα κόμματα.
Κι αυτό το βάπτισαν "δημοκρατική κατάκτηση"!


«Οι ελίτ εφεύραν την λεγόμενη “άμεση εκλογή από το λαό” αρχηγών πολιτικών κομμάτων
και μάλιστα με προοδευτικό, αριστερό παρελθόν και πορεία.
Έχουμε το παράδοξο της “άμεσης εκλογής ηγέτη” ενός πολιτικού κόμματος με δική του ιδεολογία κι οργανωτική δομή
από το φάσμα ψηφοφόρων όλων των κομμάτων, αριστερών και δεξιών
κι όχι από την οργάνωση του κόμματος, τα μέλη και τα στελέχη που έχουν στρατευτεί ιδεολογικά σ' αυτό το κόμμα...»
Θυμίζουμε