Μια κινηματογραφική ληστεία και μια υπόθεση που δεν εξιχνιάστηκε η οποία πρόσφατα μάλιστα ήρθε ξανά στην επικαιρότητα, αφού ήταν υπεύθυνη για την καθίζηση του οδοστρώματος, 32 ολόκληρα χρόνια μετά.
Στις 21 Δεκεμβρίου του 1992, οι υπάλληλοι του κεντρικού καταστήματος της Τράπεζας Εργασίας βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα τεράστιο σοκ.
Απίστευτο, κι όμως είχε συμβεί - το θωρακισμένο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας είχε παραβιαστεί, και 301 από τις 1.151 θυρίδες είχαν ανοιχτεί, με το πολύτιμο περιεχόμενό τους να έχει κάνει φτερά. Μιλάμε για αξία κλοπιμαίων πάνω από 5 δισεκατομμύρια δραχμές!
Η έκπληξη των αστυνομικών που έσπευσαν στο σημείο ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν ανακάλυψαν πώς οι δράστες είχαν καταφέρει να εισέλθουν στην τράπεζα. Οι ληστές είχαν ανοίξει ένα τούνελ που ξεκινούσε από την κοίτη του ποταμού Ιλισσού, ο οποίος περνά κάτω από την οδό Καλλιρρόης. Πρέπει να έσκαβαν πάρα πολλές μέρες για να σκάψουν το λαγούμι τους και αργότερα θα γινόταν αναφορές για περίεργους ήχους που άκουγαν οι κάτοικοι της περιοχής.
Όμως επειδή ηταν ντυμένοι σαν υπάλληλοι της ΕΥΔΑΠ, που ήταν για μέρες στο απέναντι παρκάκι πάνω από μία αποχέτευση, η παρουσία τους θα λέγαμε πως πέρασε αδιάφορη. Μέχρι που μάθανε ότι αυτή η αποχέτευση ήταν και η είσοδος του τούνελ και όλη η ιστορία πήρε αλλη τροπή.
Όταν έφτασαν στην τράπεζα, βρέθηκαν μπροστά σε έναν τοίχο από ατσάλι και με ένα επαγγελματικό σετ οξυγονοκόλλησης, άνοιξαν την τρύπα και μπήκαν στο υπόγειο. Όσο για τον συναγερμό που χτύπησε, δεν τους ανησύχησε καθόλου. Ο διευθυντής της τράπεζας και ο υπεύθυνος ασφαλείας θεώρησαν ότι είχε πάθει κάποια βλάβη, γιατί εξωτερικά, δεν φαινόταν κάποια παραβίαση των εισόδων.
Αυτή η ευφυέστατη και σχολαστικά σχεδιασμένη κίνηση τους επέτρεψε να εισέλθουν αθόρυβα και να παραβιάσουν το θησαυροφυλάκιο χωρίς να προκαλέσουν υποψίες. Η αστυνομία ξεκίνησε αμέσως ενδελεχή έρευνα για τον εντοπισμό των δραστών, αλλά παρά τις προσπάθειες, το μυστηριώδες ριφιφί παρέμεινε άλυτο για αρκετά χρόνια.
Η ληστεία αυτή, γνωστή πλέον ως "το ριφιφί του αιώνα", αποτελεί μέχρι σήμερα μία από τις πιο θρυλικές και αινιγματικές υποθέσεις εγκληματικότητας στην ιστορία της Ελλάδας. Οι δράστες παρέμειναν άγνωστοι και η ταυτότητά τους ένα μεγάλο μυστήριο. Για την ακρίβεια, τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάνοιξη του διαβόητου τούνελ – μεταξύ των άλλων και ένα βαγονέτο – βρέθηκαν, μα οι ίδιοι οι δράστες όχι.
Και ποιος μπορεί να κρυβόταν πίσω από αυτή την κινηματογραφική ληστεία; Kάποιοι μίλησαν για μέλη της ιταλικής μαφίας, που χρησιμοποιώντας κάποιον Έλληνα ως σύνδεσμο βρήκαν τις άκρες τους, άλλοι για συνεργούς υπαλλήλων της τράπεζας, αλλά όλα ήταν μόνο λόγια και εικασίες.
Ένας κρατούμενος στον Κορυδαλλό,ονόματι Τζουμάχ Χαλίντ, κατονόμασε τους ληστές,υποστηρίζοντας πως ο ίδιος είχε σχεδιάσει τα υποστυλώματα των λαγουμιών για 30.000.000 δραχμές, από τις οποίες μόνο τρία εκατομμύρια του δόθηκαν. Σύντομα όμως ανακάλεσε και η αστυνομία ξαναβρέθηκε στο μηδέν.
Η περίπτωση αυτή ανέδειξε τις αδυναμίες των τραπεζικών συστημάτων ασφαλείας της εποχής και αποτέλεσε ένα σημαντικό μάθημα για την ανάγκη βελτίωσης των μέτρων προστασίας των τραπεζών.
Το ριφιφί του 1992 έμεινε στην ιστορία ως μια από τις πιο τολμηρές και έξυπνα οργανωμένες ληστείες, και μέχρι σήμερα προκαλεί θαυμασμό και δέος για τον τρόπο που εκτελέστηκε.
Σύμφωνα με τις αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας, επί τόσα χρόνια δεν είχε πραγματοποιηθεί καμία απολύτως παρέμβαση για την ενίσχυση του οδοστρώματος και για αυτό και πριν μερικούς μήνες προκλήθηκε και η καθίζηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου