Όταν ο κόσμος κατέβαζε παιχνίδια για ηλεκτρονικούς υπολογιστές από το... ραδιόφωνο

 

 

Το 1977 ήταν μια σημαντική χρονιά στην ιστορία των οικιακών υπολογιστών καθώς κυκλοφόρησε ο πρώτος στον κόσμο ηλεκτρονικός υπολογιστής με μικροεπεξεργαστή και μάλιστα, όχι ένα, ούτε δύο, αλλά τρία διαφορετικά μοντέλα από τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές, το εξαιρετικά επιτυχημένο Apple II, το Commodore PET και το TRS-80, το οποίο, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, ξεπέρασε κατά πέντε φορές τις πωλήσεις του Apple II. Όλα αυτά τα μηχανήματα, αλλά και αυτά που ακολούθησαν, είχαν κασέτες για αποθήκευση, επειδή οι σκληροί δίσκοι ήταν ακόμα πολύ ακριβοί. Μόνο κατά τη δεκαετία του 1980 οι υπολογιστές άρχισαν να προσφέρουν αποθηκευτικούς χώρους σκληρού δίσκου, πρώτα ως περιφερειακά και αργότερα ως εσωτερικές μονάδες δίσκου.



Οι κασέτες που χρησιμοποιούσαν αυτοί οι πρώτοι υπολογιστές για την αποθήκευση προγραμμάτων και δεδομένων ήταν οι ίδιες κασέτες ήχου που χρησιμοποιούσε ο κόσμος για να ακούσει μουσική πριν γίνουν δημοφιλείς οι ψηφιακές συσκευές αναπαραγωγής. Η χρήση κασετών ως μέσα αποθήκευσης ήταν ένας από τους παράγοντες που βοήθησαν στην αρχική υιοθέτηση και ανάπτυξη των υπολογιστών, επειδή μείωσε το συνολικό κόστος τους. Σύντομα, τα παιδιά άλλαζαν προγράμματα και παιχνίδια με τις κασέτες ήχου με τον ίδιο τρόπο που άλλαζαν μουσική.



Αυθεντικό λογισμικό που συνόδευε τον υπολογιστή Apple II σε δύο κασέτες

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μηχανικοί στον ολλανδικό ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό Nederlandse Omroep Stichting (NOS) είχαν αυτή την -φανταστική- ιδέα να διανέμουν προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών μέσω του ραδιοφώνου. Επειδή τα προγράμματα και τα δεδομένα ήταν αποθηκευμένα σε κασέτες ήχου, ήταν δυνατό αυτές οι κασέτες να αναπαραχθούν σε ένα κασετόφωνο και ο ήχος που προέκυψε -μοιάζει πολύ όπως ένα μόντεμ μέσω τηλεφώνου- μεταδόθηκε μέσω των ραδιοκυμάτων. Οι ακροατές ηχογραφούσαν τον ήχο σε κασέτες και φόρτωναν τα προγράμματα στους υπολογιστές τους. Το ραδιοφωνικό πρόγραμμα "Hobbyscoop" έγινε εξαιρετικά δημοφιλές. Για να εξασφαλίσουν δε τη μέγιστη συμβατότητα μεταξύ διαφορετικών υπολογιστών που ήταν διαθέσιμοι εκείνη την εποχή, ανέπτυξαν ακόμη και μια νέα μορφή που ονόμασαν BASICODE.

Η μετάδοση προγραμμάτων υπολογιστή μέσω ραδιοφώνου έγινε μια τρέλα και άρχισαν να το κάνουν αρκετοί ραδιοφωνικοί σταθμοί σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Στη Φινλανδία, μια παρόμοια εκπομπή βγήκε στον αέρα στον δημόσιο ραδιοφωνικό σταθμό YLE. Το 1985, μεταδόθηκε ένα πιλοτικό πρόγραμμα και κατέβηκε με επιτυχία 600 χιλιόμετρα μακριά από τον σταθμό. Στη Γιουγκοσλαβία, η εκπομπή "Ventilator 202" στο Ραδιόφωνο Βελιγραδίου έγινε πολύ δημοφιλής στους φανατικούς των υπολογιστών, μεταδίδοντας περίπου 150 προγράμματα -για μαθηματικούς υπολογισμούς, σύντομα εκπαιδευτικά προγράμματα, μίνι εγκυκλοπαίδειες, απλά παιχνίδια, ακόμη και προσομοιωτή πτήσης- μεταξύ 1983 και 1986.



Συλλογή παιχνιδιών για Commodore VIC-20 σε κασέτες

Την πρώτη φορά που στάλθηκε ένα πρόγραμμα, ο ραδιοφωνικός παρουσιαστής Zoran Modli έπρεπε να ενημερώσει τους τεχνικούς του Ραδιοφώνου Βελιγραδίου που βρίσκονταν σε υπηρεσία "ότι για τα επόμενα λεπτά θα ακούγονταν μόνο σφυρίγματα και γρυλίσματα".

"Οι απλοί άνθρωποι μπερδεύτηκαν και αναρωτήθηκαν, 'Τι κάνει αυτός ο τρελός;'. Αλλά όσοι άκουσαν και κατάλαβαν, επικοινώνησαν μαζί μας για να πουν ότι είχαν φορτώσει επιτυχώς το πρόγραμμα στους υπολογιστές τους!", θυμάται ο Modli.




Στο Ηνωμένο Βασίλειο, σχεδόν την ίδια εποχή, την ίδια ιδέα είχε και ο Joe Tozer του Radio West. Το πρώτο πρόγραμμα που μετέδωσε ήταν μια ασπρόμαυρη εικόνα τύπου Teletext (40x80 pixel) της σταρ της σειράς Άγγελοι του Τσάρλι, Τσέριλ Λαντ (εικόνα πάνω). Αργότερα, η εκπομπή "Datarama" άρχισε να μεταδίδει όλα τα είδη προγραμμάτων που γράφτηκαν ειδικά για την εκπομπή, συμπεριλαμβανομένων minigame και μιας εφαρμογής που μετέφραζε δεδομένα που εισάγονταν από ένα πληκτρολόγιο σε κώδικα Μορς.


Η διανομή προγραμμάτων μέσω του ραδιοφώνου σταμάτησε από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν οι 8-bit υπολογιστές έδωσαν τη θέση τους σε εκείνος των 16-bit. Οι νέοι επεξεργαστές ήταν ταχύτεροι, αλλά ήταν επίσης "πεινασμένοι" για δεδομένα, καταναλώνοντας πάνω από 250 φορές δεδομένα από έναν υπολογιστή 8-bit. Όπως είναι φυσικό, μια απλή κασέτα ήχου δεν μπορούσε να χωρέσει τόσα δεδομένα. Κατά συνέπεια, οι κασέτες έγιναν παρελθόν και οι δισκέτες και οι μονάδες σκληρού δίσκου έγιναν οι προτιμώμενες συσκευές μαζικής αποθήκευσης. Η ασύρματη λήψη προγραμμάτων έγινε ξανά δυνατή στις αρχές του 21ου αιώνα, μέσω του γνωστού μας Wi-Fi.