Eν Αθήναις...η μάντρα

Εκείνα τα χρόνια μετά τον εμφύλιο έβλεπες μάντρες στα σπίτιαμε σπασμένα γυαλιά να εξέχουν.
Μέτρα ασφαλείας της εποχής για να μην τις καβαλάνε ....
Σε μια από τις γειτονιές είχαμε ένα περίεργο ή καλύτερα μοναχικό γείτονα
με ένα μικρό σπίτι σε μεγάλο οικόπεδο δίπλα στο ρέμα γεμάτο με οπωροφόρα
δέντρα.
Αδερφός ενός σημαντικού ανθρώπου της τέχνης....
Έπαιζε βιολί τα απογεύματα στο μπαλκόνι του....δεν τον έβλεπες από τα πολλά
δέντρα.....
Η μάντρα του με γυαλιά και η αυλόπορτα με αλυσίδα από μέσα.
Έβγαινε για λίγο τα πρωϊνά και τότε η συμμορία πήγαινε σε ένα σημείο
της μάντρας όπου είχε σπάσει τα γυαλιά με πέτρα.
Ο αρχηγός πήδαγε μέσα ....άλλος κρατούσε τσίλιες
και άλλος μάζευε τα κορόμηλα που πέταγε από μέσα ο αρχηγός.
Τα άγουρα έμπαιναν στις τσέπες για την σφεντόνα.
Όπου υπήρχε μάντρα με σπασμένα γυαλιά προκαλούσε το ενδιαφέρον....
Άκουγες διάφορες ιστορίες για το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτές.
Μια από τις ιστορίες....
Ζούσε με τον άντρα της σε μονοκατοικία με μεγάλη ψηλή μάντρα
με σπασμένα γυαλιά.
Ήταν μαυραγορίτης στην Κατοχή αυτός και κανένας δεν τους μιλούσε.
Όταν έφυγαν από την ζωή μπήκαν οι συγγενείς και πήγαν κατευθείαν
στο υπόγειο όπου βρήκαν ένα μπαούλο γεμάτο από....δισεκατομμύρια
Κατοχικά όμως.


Πίσω στα παλιά