Ο Ιωάννης Α’ Κουρκουάς (Τσιμισκής) ήταν βασιλιάς -αυτοκράτορας επί επτά χρόνια. Κατέλαβε τον θρόνο μετά την άδικη-απάνθρωπη δολοφονία του Νικηφόρου Φωκά στις 11 Δεκεμβρίου 969Ο Ιωάννης Τσιμισκής ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αυτοκράτορες και στρατηγούς της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Ήταν ικανότατος ηγέτης με πολύπλευρες δυνατότητες φιλόπτωχος, ευγενής, δίκαιος, γενναίος και έλαβε φιλολαϊκά μέτρα.
Ενδεικτικό εiναι ότι όταν δεν πολεμούσε, έκανε παρέα και περιπάτους με τους λεπρούς της Βασιλεύουσας-
Κωνσταντινούπολης. Είχε μικρό ανάστημα αλλά οι ικανότητές του ήταν μεγάλες. Έβαζε τέσσερα άλογα στην σειρά, το ένα πίσω από το άλλο και με ένα άλμα βρισκόταν από το τελευταίο, έφτανε να ιππεύσει το πρώτο.
Επίσης στην τοξοβολία εθεωρείτο ασυναγώνιστος, διότι μπορούσε να περάσει το βέλος του μέσα από δαχτυλίδια.
Ο Αυτοκρατορικός στρατός λάτρευε τον Ιωάννη, διότι πολεμούσε γενναία στην πρώτη γραμμή της κάθε μάχης-πολέμου. Η ταχύτητα του στην ιππασία και στο σπαθί ήταν παροιμιώδης. Κανένας δεν ήταν σε θέση να τον ανταγωνιστεί. Παντρεύτηκε μία από τις αδελφές του Ρωμανού Β’, την Θεοδώρα, μια γυναίκα θεοσεβή και ήπια το 971.
Επίσης πάντρεψε την πριγκiπισσα Θεοφανώ με τον γερμανό διάδοχο του θρονου τον Όθωνα Γ’, για διπλωματικούς λόγους. Όπως έχω επισημάνει σε παλιότερες ιστορικές μου εργασίες είναι γεγονός ότι υπήρξε πολύ καλύτερος διπλωμάτης από τον θείο του και αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, καθώς διέγνωσε άμεσα τον γερμανικό κίνδυνο. Για αυτό και συμφώνησε στο αίτημα, να παντρευτεί μια Ελληνίδα πριγκίπισσα, ο διάδοχος του γερμανικού θρόνου ο Όθων.
ΟΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ.
Διεξήγαγε σημαντικές μάχες στην Βουλγαρία αλλά και στην Συρία, κατακτώντας αχανείς εκτάσεις σε Βορρά και Ανατολή για λογαριασμό της Αυτοκρατορίας, σε αμυντικούς πολέμους. Η πρώτη και κατεπείγουσα εκστρατεία του Τσιμισκή ήταν στην χερσόνησο του Αίμου κατά των Ρώσων, στην περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας.
Τους Ρώσους είχε καλέσει σε βοήθεια ο προηγούμενος αυτοκράτορας, καθώς δεν μπορούσε να διεξάγει πολέμους, σε δύο μεγάλα μέτωπα. Εντούτοις οι Ρώσοι αθέτησαν την συμφωνία με τον Νικηφόρο Φωκά και έγιναν κατακτητές της Βουλγαρίας. Αρχικά ο Ιωάννης αντιμετώπισε με επιτυχία μια επίθεση των Ρώσων.
Ο Ιωάννης έστειλε τον Ελληνοαρμένιο Αρχιστράτηγο (Δομέστικο των σχολών), Βάρδα Σκληρό, ο οποίος σταμάτησε μια επίθεση των Ρώσων κοντά στην Αδριανούπολη. Ο Βάρδας Σκληρός εφάρμοσε την τακτική της ψεύτικης υποχωρήσεως, μια μέθοδο που ανακάλυψαν οι πρόγονοι μας, εξαιτίας της πολιτιστικής μας ανωτερότητας και του αριθμητικού μειονεκτήματος, το οποίο είχαν τις περισσότερες, φορές τα στρατεύματα μας.
Την τακτική της εικονικής υποχωρήσεως, δεν την ανακάλυψαν και δεν την εφάρμοσαν για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία οι Μογγόλοι και ο Τιμούρ, όπως διαδίδουν σε διάφορες εκπομπές οι νεοταξίτες. Με τον τρόπο που επέλεξε ο στρατηγός Σκληρός, αν και ο Ελληνικός-Ρωμαικός στρατός ήταν πολύ λίγος, εντούτοις επέτυχε ώστε οι ρώσοι, να πέσουν στην ενέδρα με αποτέλεσμα να τους νικήσουν οι λίγοι Έλληνες.
Ακόμη με την πολύ μεγάλη διπλωματική ικανότητα του, ο Βάρδας Σκληρός κατόρθωσε να σταματήσει την επανάσταση του Βάρδα Φωκά.
Μετά από την νίκη του Βάρδα Σκληρού, είχε έρθει πλέον η ώρα να αντιμετωπίσει ο Ιωάννης Α, τους ρώσους οι οποίοι είχα καταλάβει την Βουλγαρία, εξατίας του λάθους που έκανε ο Νικηφόρου Β Φωκάς. Ο Άγιος Νικηφόρος διότι ήταν απασχολημένος στο Ανατολικό μέτωπο, με τους Σαρακηνούς, δεν είχε το περιθώριο να διεξάγει δύο πολέμους ταυτόχρονα.
Για αυτό έσπευσε να ζητήσει την βοήθεια των ρώσων, σχετικά με την αντιμετώπιση των Βουλγάρων. Όμως οι Ρώσοι που είχαν καταλάβει την Βουγλαρία, όχι μόνον δεν δεχόταν να αποσυρθούν από τα εδάφη, που κατέκτησαν, αλλά απάντησαν στον Ελληνοαρμένιο Ιωάννη τον α, ότι θέλουν και όλα τα Ευρωπαικά εδάφη της Ελληνικής-Ρωμαικής αυτοκρατορίας !
Εάν δεν δεχόταν ο Βασιλιάς θα γινόταν πόλεμος. Όπως ήταν επόμενο Ιωάννης διότι ήταν πραγματικός ηγέτης και όχι σαν τους σημερινούς προδότες, ξεκίνησε αμέσως τον πόλεμο ενάντια στους προκλητικούς Ρώσους, οι οποίοι έφτασαν να ζητούν μέχρι και υπέρογκα ποσά, για να παραδώσουν την Βουλγαρία στους Έλληνες.
Στις 23 Απριλίου του 971 μ.Χ., την ημέρα του Αγίου Γεωργίου, έγινε μια φοβερή μάχη μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων, η οποία κράτησε όλη την διάρκεια της ημέρας, ενώ η νίκη άλλαζε χέρια συνέχεια. Τελικά οι Ρώσοι υποχώρησαν και βγήκαμε νικητές. Οι Έλληνες είχαν κατακτήσει την Βουλγαρική πρωτεύουσα την Πρεσθλάβα. Εκεί ο πολύ ικανός διπλωμάτης ο Ελληνοαρμένιος Ιωάννης Α, είπε στον αιχμάλωτο τσάρο Βόρις ότι τον "αναγνωρίζει" ως ηγεμόνα της Βουλγαρίας, και ότι έρχεται με σκοπό να ελευθερώσει την Βουλγαρία από τους Ρώσους και όχι να την κατακτήσει για λογαριασμό των Ελλήνων. Η ενέργεια του αυτή, σε συνδυασμό, με την γενναιότητα του Ελληνικού-Ρωμαικού στρατού, έκανε τους Βούγλαρους στρατιώτες να εγκατελείψουν μαζικά τον Ρωσικό στρατό, στον οποίο είχαν υποχρεωθεί να υπηρετούν. Κατά την καθοριστική μάχη που έγινε στο Δορύστολο στις 21 Ιουλίου του 971 μ.Χ., οι Έλληνες στρατηγοί, αξιωματικοί, στρατιώτες, μαζί με τον αυτοκράτορα, πολέμησαν πολύ γενναία, για πολλοστή φορά.
Ταυτόχρονα σε αυτήν την παραδουνάβια πόλη, εμφανίστηκε ο Ελληνικός-Ρωμαικός στόλος, με το ακατανίκητο υγρό πύρ. Οι Ρώσοι βρέθηκαν κυκλομένοι, από στεριά και θάλασσα, εντούτοις η μάχη ήταν πολύ σκληρή, κόντευε πλέον να τελειώσει η ημέρα, χωρίς να υπάρχει νικητής. Τίποτε δεν είχε κριθεί υπέρ της Ελληνικής πλευράς.
Τότε στο τέλος της ημέρας ξεσπά μια καταιγίδα, και μέσα από τα σύννεφα της σκόνης που δημιουργήθηκαν, οι Έλληνες στρατιώτες, είδαν να ηγείται του Ελληνικού- Ρωμαικού στρατού, ένας άγνωστος ιππέας, ο οποίος σκορπούσε τον όλεθρο στους Ρώσους. Στην αρχή οι Έλληνες στρατιώτες της εμπροσθοφυλακής έμειναν άφωνοι και απορημένοι, καθώς διαπίστωσαν ότι αυτός ο φοβερός ιππέας, δεν ανήκει στις τάξεις τους Ελληνικού στρατού, αλλά ούτε πολεμούσε προηγούμενος μαζί τους, κατά την διάρκεια της μάχης.
Λίγα λεπτά αργότερα, και μόλις ξεπέρασαν την αρχική έκπληξη, συνηδειτοποίησαν ότι ο ιππέας αυτός, ο φοβερός πολεμιστής, που βοήθησε τους Έλληνες να νικήσουν, δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη. (2)
Όπως είδατε, διαχρονικά ο θεός βοηθά μόνον όσους αγωνίζονται, μόνον όσους πολεμούν, μόνον όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. (1)
Σε πολλές ιστορικές μου εργασίες, έχω αναφερθεί στην επί αιώνων διαμάχη μεταξύ της Ελληνικής στρατιωτικής αριστοκρατίας από την Μ. Ασία, και των αλλοδαπών, πολιτικών αξιωματούχων της Κωνταντινουπόλεως.
Οι ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας, μαζί με τους εξωτερικούς, εχθρούς, όλους εκείνους τους αιώνες αντιμετώπιζαν και τους εσωτερικούς εχθρούς.
Αυτοί ήταν οι Αλλοδαποί αξιωματούχοι, της πολιτικής "αριστοκρατίας" της Κωνσταντινουπόλεως. Εκείνοι χωρίς να πολεμούν, ήθελαν να ασκούν την ανωτάτη εξουσία, για να διαλύσουν την Ελληνική-Ρωμαική αυτοκρατορία. Ήθελαν οι αλλοδαποί πολιτικοί ευνούχοι, να δίνουν διαταγές από τα παλάτια, την ώρα που οι Έλληνες στρατιωτικοί. μάτωναν, έχαναν της ζωές τους, έμεναν ανάπηροι και έπεφταν αιχμάλωτοι, στα πεδία των μαχών για την Ελλάδα. Οι Ήρωες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας σε καμία περίπτωση δεν δεχόταν να θυσιάζονται, επί τόσους αιώνες για την Ελλάδα και να τους κυβερνούν ανθέλληνες αλλοδαποί θηλυπρεπείς προδότες.
O παρακοιμώμενος αλλοδαπός ευνούχος, ο Ιωσήφ Βρίγγας, ήταν εκείνος ο οποίος κίνησε γη και ουρανό, ώστε να εμποδίσει τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά από την άνοδο του στον θρόνο. Αρχικά έγραψε επιστολή στον ανηψιό του Αγίου, τον Ελληνοαρμένιο Ιωάννη Τσιμισκή, με την οποία ζητούσε είτε να σκοτώσει τον θείο του, είτε να τον συλλάβει, να τον τυφλώσει και να τον κλείσει σε μοναστήρι. Όταν ο Ιωάννης αρνήθηκε, έκανε τα πάντα ο Ιωσήφ Βρίγγας, για να σταματήσει τον Νικηφόρο, από την άνοδο του στον θρόνο, μέχρι ένοπλη αντίσταση προέβαλλε.
Όμως δεν επέτυχε τίποτα, ο Αγιος Νικηφόρος έγινε αυτοκράτορας, και ο αλλοδαπός Βρίγγας έχασε όλα του τα αξιώματα. Λίγο πριν πεθάνει αυτή η θλιβερή μορφή ζωής, για να εκδικηθεί τον Ιωάννη, έστειλε κάποιους, οι οποίοι εξαπάτησαν τον Νικηφόρο, καθώς τον έπεισαν ότι ο Ιωάννης ετοιμάζει "πραξικόπημα". Αυτό το έκανε ο Βρίγγας, διότι ο Ιωάννης δεν υπάκουσε στις εντολές του, να συλλάβει, είτε να σκοτώσει του θείο του.
Ο δόλιος Βρίγγας είχε κάνει μια ακόμη πλεκτάνη, είπε ένα ακόμη ψέμα. Ο Ιωάννης μεγάλωσε από μικρό παιδί με μοναδικό πρότυπο τον Θείο του Νικηφόρο, ο οποίος ήταν ο πιο γενναίος πολεμιστής, εκείνης της εποχής στα πεδία των μαχών. Ο Ιωάννης ήθελε να γίνει όμοιος με τον θείο του, τον θαύμαζε πάρα πολύ, όπως και όλοι από την γενιά του. Όταν μεγάλωσε έγινε στρατιωτικός, και πολεμούσε πολύ γενναία δίπλα στον θείο του Νικηφόρο β, στην πρώτη γραμμή της κάθε μάχης. Ένα όνειρο ζωής, είχε γίνει πραγματικότητα για τον Ιωάννη.
Το ίδιο όνειρο είχαν όλοι οι Έλληνες εκείνους τους αιώνες, να πολεμήσουν , να υπερασπιστούν την Ελληνική-Ρωμαική αυτοκρατορία. Το όνειρο του Ιωάννη Τσιμισκή-Κουρκουά, είχε γίνει πλέον πραγματικότητα, καθώς πολεμούσε δίπλα στον κορυφαίο πολεμιστή του κόσμου εκείνης της εποχής, τον αυτοκράτορα και θείο του, τον Άγιο Νικηφόρο. Ο Ιωάννης αισθανόταν ότι είναι ο πιο τυχερός Έλληνας στην οικουμένη. Ενδεικτικό ήταν ότι έδειξε το ήθος του, όταν δεν σκότωσε τον θείο του, και αποκάλυψε την συνωμοσία. Δυστυχώς όμως ο Νικηφόρος ο Β Φωκάς εξαπατήθηκε, από τον πανούργο Ιωσήφ Βρίγγα.
Οι συνέπειες της νέας πλεκτάνης του Βρίγγα, ήταν να αφαιρέσει ο βασιλεύς Νικηφόρος όλα τα στρατιωτικά αξιώματα από τον Ιωάννη.
Εν συνεχεία τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό, η Έλλάδα έχασε για εκείνο το διάστημα, τον δεύτερο γενναιότερο κατά σειρά πολεμιστή, και στρατηγό.
Όμως η συνέχεια ήταν ακόμη πιο τραγική. Κατά την δεύτερη συνωμοσία εναντίον της ζωής του Νικηφόρου, ο Ιωάννης πλέον πληγωμένος από την αδικία που του έκανε ο θείος του, για αυτό δεν θα κάνει απολύτως τίποτα, για να σταματήσει τους συνωμότες. Το τραγικό δεν ήταν αυτό, αλλά ότι ήταν σύμφωνος, να δολοφονηθεί ο θείος του. Ο κόσμος του Ιωάννη είχε καταρρεύσει, το ίνδαλμα του, ο θείος του, που τόσο πολύ θαύμαζε, τον είχε πληγώσει ανεπανόρθωτα. Δεν μπόρεσε ο Ιωάννης ο Κουρκουάς να βρεί την δύναμη να συγχωρήσει τον θείο του έπειτα από μια τόση μεγάλη αδικία.
Λέγεται ότι λίγο πριν να ξεψυχήσει ο Άγιος πήγε στο δωμάτιο του και τον έβριζε πολύ άσχημα.
Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών στην ιστορία του πλανήτη, οι ήρωες Έλληνες της Ρωμαικής αυτοκρατορίας υπολόγιζαν ως άνδρες και Έλληνες μόνον όσους πολεμούσαν. Όλους τους άνανδρους (θηλυπρεπείς) οι οποίοι δέν πολεμούσαν για την Ελλάδα τους σιχαινόταν και τους περιφρονούσαν.
Aνάμεσα στα εκατομμύρια των αξιωματικών του μεσαίωνα είναι και ο στρατηγός-αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ Διογένης, οποίος περιφρονούσε τους δειλούς που περίμεναν βοήθεια από τον Χριστό και δεν πολεμούσαν.
Όποιος δεν πολεμούσε εκείνους τους αιώνες με το σπαθί στο χέρι δεν τον θεωρούσαν Έλληνα και άνδρα αλλά γυναίκα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ατίμωση και προσβολή για έναν γνήσιο Έλληνα άνδρα από το να τον διώξουν από τον Ελληνικό-Ρωμαικό στρατό για οποιαδήποτε αιτία. Αμέσως έχανε την κοινωνική του θέση και υπόσταση. Ο Ιωάννης Κουρκουάς-Τζιμισκής συναίνεσε στην δολοφονία του Αγίου Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος ήταν και θείος του διότι όχι μόνον του αφαίρεσε όλα τα στρατιωτικά του αξιώματα, αλλά τον έκανε απλό πολίτη και τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό.
Δεν του επέτρεψε ο Άγιος Νικηφόρος να πολεμά ούτε ως απλός στρατιώτης. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή από το να μήν πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαική αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό καθώς και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.
Αυτά ήταν τα ηθικά, εθνικά και κοινωνικά αξιώματα, των Ελλήνων του μεσαίωνα, της Ελληνικής-Ρωμαικής αυτοκρατορίας.
Οι Αρμένιοι και οι Ελληνοαρμένιοι, δεν θα τολμούσαν ποτέ να κινηθούν ενάντια στους Έλληνες, πόσο μαλλον ενάντια στην ισχυρότερη οικογένεια της αυτοκρατορίας τους Φωκάδες.
Οι Aρμένιοι στρατιωτικοί προστάτευαν ως κόρη οφθαλμού, το δικαίωμα τους να κάνουν γάμους με τους Έλληνες στρατηγούς-στρατιωτικούς και να παίρνουν υψηλά αξιώματα στον Ελληνικό-Ρωμαικό στρατό. Ήταν μακράν ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής για το Αρμενικό έθνος σε όλη του την ιστορία μέχρι και σήμερα.
Δεν είχαν λοιπόν καμία πρόθεση να καταστρέψουν τα πάντα με την δολοφονία του Αγίου Νικηφόρου και οποιουδήποτε άλλου σημαντικού-επιφανή Έλληνα της αυτοκρατορίας.
Το δικαίωμα αυτό να έχουν συγγένεια με τους Έλληνες στρατιωτικούς το κέρδισαν μέσα από πολύ αίμα και πολλές θυσίες στα πεδία των μαχών πολεμώντας δίπλα στους Έλληνες στρατιωτικούς.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι-
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος
(1) ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορδοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου : " Κρείττων γάρ επαινετός πόλεμος, ειρήνης χωριζούσης θεού. Για αυτό πολέμησαν ανά τους αιώνες, εκατομμύρια Έλληνες ήρωες. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.
Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. Ο Κύριος έλεγε: "Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού". Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν λοιπόν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη. Βέβαια όλοι οι χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.
Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : "Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς, και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο".
Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγός I. Μακρυγιάννης Είναι γεγονός αποδεκτό από όλους ότι η Ορθοδοξία βρίσκεται υπό διωγμών, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα. Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, το πιο τίμιο, και το πιο ιερό, είναι η Ελλάδα. Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς).
Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της "πότισαν" με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία. Στα θαύματα χρωστάει ή Ελλάδα την ζωή της. Πατρίδα ήσουν άτυχη, από ανθρώπους να σε κυβερνούν, μόνο ο Θεός σε κυβερνάει και σε διατηρεί ακόμη, αναφέρει ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Ένα από αυτά τα οποία μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας, είναι ότι η μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο είναι να κρατά την ψυχή στο στόμα, να πολεμά, να επιμένει για το αδύνατο, το ακατόρθωτο.
Από την στιγμή που δεν θα λυγίσει, αλλά θα παραμείνει ανυποχώρητος, τότε γίνεται το θαύμα που ποτέ ένας δειλός δεν μπορεί να πιστέψει, καθώς το αδύνατο, το ακατόρθωτο έχει γίνει πλέον δυνατό κερδίζοντας την ζωή και την ελευθερία. Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά των αρχαίων προγόνων μας, των ΙΕΡΩΝ Ελλήνων, από τους σημερινούς ραγιάδες-προδότες. Πάντοτε οι αρχαίοι πρόγονοι μας, όταν όλα έδειχναν τελειωμένα, εκεί που φαινόταν να μην υπάρχει καμία ελπίδα, οι πραγματικοί Έλληνες αγωνιζόταν, ενάντια σε κάθε λογική. Το αποτέλεσμα σε κάθε εποχή ήταν να πετυχαίνουν το ακατόρθωτο.
Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου. Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαικής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα.
Η προσμονή "θεόσταλτων σωτήρων" από τον θεο είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό.Σκεφτείτε τί θα γινόταν εάν οι προγονοί μας οι άγιοι Έλληνες της Ρωμαικής αυτοκρατορίας σε κάθε εισβολή των αμέτρητων εχθρών μας αντι να πολεμούν να έκαναν
μόνον συλλαλητήρια ; Θα είχε αφανιστεί η Ελλάδα πολλούς αιώνες πρίν. Φανταστείτε την ώρα που εισέβαλαν οι Πέρσες, οι Αγαρηνοί, οι Γότθοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι, οι Άβαροι κλπ, να έπαιρναν οι άγιοι πρόγονοι μας σημαίες και πανό να έκαναν συλλαλητήρια και να έλεγαν δεν πολεμάμε.
Σε κάθε πρόταση παραδόσεως απο τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Γνώριζαν τον διαχρονικό και ιερό τρόπο εθνικής επιβίωσης και ότι περίπτωση που θα τολμούσαν να γίνουν προδότες θα "έσπαγε" η ιερή ιστορική συνέχεια, η οποία κρατούσε το έθνος ζωντανό στο πέρασμα πολλών αιώνων. Ήξεραν πολύ καλά οι Έλληνες του μεσαίωνα ότι αν γινόταν προδότες τότε θα κατέστρεφαν δια παντός τον Ελληνισμό. Αυτό διότι ανά πάσα στιγμή οι επόμενες γενιές Ελλήνων θα τους είχαν ως παράδειγμα με συνέπειες τραγικές καθώς θα ακολουθούσαν και άλλοι οι οποίοι θα γίνονταν προδότες.
Από την στιγμή που θα καταστραφεί η ιερή ιστορική συνέχεια των ηθικών και των γενναίων Ελλήνων θα ακολουθούσαν γενεές προδοτών και δειλών. Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά.
Επίσης ο Θεός δεν βοηθά ποτέ όσους είναι καθήμενοι σε έναν καναπέ, και περιμένουν την ελευθερία, να τους δωθεί ως "δώρο", χωρίς να βοηθούν τον συνάνθρωπο, χωρίς να ζούνε ηθικά. Το πιό κλασικό παράδειγμα οι Εβραίοι οι οποίοι έκαναν σεξουαλικές ανωμαλίες, ενώ ταυτόχρονα λάτρεψαν δαίμονες. Τότε ο Θεός περίμενε να πεθάνει μέχρι και ο τελευταίος Εβραίος που είχε αμαρτήσει ενώπιον του. Μόνον τότε πήγε τους υπόλοιπους που δεν είχαν αμαρτήσει στην γή της επαγγελίας.
Ο αληθινός θεός-Δημιουργός είναι ο θεός του καλού, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της τάξης, της ηθικής, για αυτό δεν βοήθησε ποτέ ανά τους αιώνες, τους σάπιους που ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά, την αδικία, την ανομία, την αταξία κλπ.
(2) Το θαύμα του Αγίου Θεοδώρου αναφέρεται από το Πανεπιστήμιο του Καίμπρτζ (Η ιστορία της "Βυζαντινής" αυτοκρατορίας, εκδόσεις Μελισσα).
Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. Ο Κύριος έλεγε: "Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού". Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν λοιπόν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη. Βέβαια όλοι οι χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.
Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : "Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς, και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο".
Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγός I. Μακρυγιάννης Είναι γεγονός αποδεκτό από όλους ότι η Ορθοδοξία βρίσκεται υπό διωγμών, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα. Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, το πιο τίμιο, και το πιο ιερό, είναι η Ελλάδα. Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς).
Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της "πότισαν" με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία. Στα θαύματα χρωστάει ή Ελλάδα την ζωή της. Πατρίδα ήσουν άτυχη, από ανθρώπους να σε κυβερνούν, μόνο ο Θεός σε κυβερνάει και σε διατηρεί ακόμη, αναφέρει ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Ένα από αυτά τα οποία μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας, είναι ότι η μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο είναι να κρατά την ψυχή στο στόμα, να πολεμά, να επιμένει για το αδύνατο, το ακατόρθωτο.
Από την στιγμή που δεν θα λυγίσει, αλλά θα παραμείνει ανυποχώρητος, τότε γίνεται το θαύμα που ποτέ ένας δειλός δεν μπορεί να πιστέψει, καθώς το αδύνατο, το ακατόρθωτο έχει γίνει πλέον δυνατό κερδίζοντας την ζωή και την ελευθερία. Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά των αρχαίων προγόνων μας, των ΙΕΡΩΝ Ελλήνων, από τους σημερινούς ραγιάδες-προδότες. Πάντοτε οι αρχαίοι πρόγονοι μας, όταν όλα έδειχναν τελειωμένα, εκεί που φαινόταν να μην υπάρχει καμία ελπίδα, οι πραγματικοί Έλληνες αγωνιζόταν, ενάντια σε κάθε λογική. Το αποτέλεσμα σε κάθε εποχή ήταν να πετυχαίνουν το ακατόρθωτο.
Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου. Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαικής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα.
Η προσμονή "θεόσταλτων σωτήρων" από τον θεο είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό.Σκεφτείτε τί θα γινόταν εάν οι προγονοί μας οι άγιοι Έλληνες της Ρωμαικής αυτοκρατορίας σε κάθε εισβολή των αμέτρητων εχθρών μας αντι να πολεμούν να έκαναν
μόνον συλλαλητήρια ; Θα είχε αφανιστεί η Ελλάδα πολλούς αιώνες πρίν. Φανταστείτε την ώρα που εισέβαλαν οι Πέρσες, οι Αγαρηνοί, οι Γότθοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι, οι Άβαροι κλπ, να έπαιρναν οι άγιοι πρόγονοι μας σημαίες και πανό να έκαναν συλλαλητήρια και να έλεγαν δεν πολεμάμε.
Σε κάθε πρόταση παραδόσεως απο τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Γνώριζαν τον διαχρονικό και ιερό τρόπο εθνικής επιβίωσης και ότι περίπτωση που θα τολμούσαν να γίνουν προδότες θα "έσπαγε" η ιερή ιστορική συνέχεια, η οποία κρατούσε το έθνος ζωντανό στο πέρασμα πολλών αιώνων. Ήξεραν πολύ καλά οι Έλληνες του μεσαίωνα ότι αν γινόταν προδότες τότε θα κατέστρεφαν δια παντός τον Ελληνισμό. Αυτό διότι ανά πάσα στιγμή οι επόμενες γενιές Ελλήνων θα τους είχαν ως παράδειγμα με συνέπειες τραγικές καθώς θα ακολουθούσαν και άλλοι οι οποίοι θα γίνονταν προδότες.
Από την στιγμή που θα καταστραφεί η ιερή ιστορική συνέχεια των ηθικών και των γενναίων Ελλήνων θα ακολουθούσαν γενεές προδοτών και δειλών. Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά.
Επίσης ο Θεός δεν βοηθά ποτέ όσους είναι καθήμενοι σε έναν καναπέ, και περιμένουν την ελευθερία, να τους δωθεί ως "δώρο", χωρίς να βοηθούν τον συνάνθρωπο, χωρίς να ζούνε ηθικά. Το πιό κλασικό παράδειγμα οι Εβραίοι οι οποίοι έκαναν σεξουαλικές ανωμαλίες, ενώ ταυτόχρονα λάτρεψαν δαίμονες. Τότε ο Θεός περίμενε να πεθάνει μέχρι και ο τελευταίος Εβραίος που είχε αμαρτήσει ενώπιον του. Μόνον τότε πήγε τους υπόλοιπους που δεν είχαν αμαρτήσει στην γή της επαγγελίας.
Ο αληθινός θεός-Δημιουργός είναι ο θεός του καλού, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της τάξης, της ηθικής, για αυτό δεν βοήθησε ποτέ ανά τους αιώνες, τους σάπιους που ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά, την αδικία, την ανομία, την αταξία κλπ.
(2) Το θαύμα του Αγίου Θεοδώρου αναφέρεται από το Πανεπιστήμιο του Καίμπρτζ (Η ιστορία της "Βυζαντινής" αυτοκρατορίας, εκδόσεις Μελισσα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου