Η απίστευτη ιστορία του καλύτερου ίσως πράκτορα που στρατολόγησε η τότε ΚΥΠ, ο οποίος πλήρωσε πολύ
«Οι πούσ…ες οι Αμερικάνοι, πιάσανε τον Λάλα» μονολογούσε το πρωί της 29ης Απριλίου του 1993 ο ταξίαρχος Αναξαγόρας Σπιτάς καθοδόν για το περίφημο κτήριο της οδού Κατεχάκη, όπου στεγαζόταν η τότε ΚΥΠ.
Ο Σπιτάς, αρχηγός στον ευαίσθητο Α΄ κλάδο της υπηρεσίας χειριζόταν όλα τα θέματα κατασκοπίας και συλλογής πληροφοριών και ήταν ο προσωπικός «χειριστής» του ανθρώπου που μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν γνωστός με το κωδικό όνομα «Σταύρος».
Στο μυαλό του από εκείνη την ημέρα μέχρι την στιγμή που απεβίωσε το 2003, χτυπημένος από την επάρατη νόσο εξακολουθούσε να τριγυρνάει το μοιραίο ερώτημα «Ποιος έδωσε τελικά τον Λάλα στους Αμερικανούς»;
Μετά από είκοσι οχτώ χρόνια το παζλ του μυστηρίου γύρω από τα πρόσωπα που «έστειλαν» τον καλύτερο πράκτορα που είχε η χώρα μας, πακέτο στους Αμερικανούς έχει εν πολλοίς λυθεί.
Περιλαμβάνει την αείμνηστη πρώην υφυπουργό Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, τον μακαρίτη Σπιτά και δύο τουλάχιστον στελέχη της Υπηρεσίας-κύκλοι της οποίας από εκείνη την εποχή κάνουν λόγο για περισσότερους-οι οποίοι ήταν στρατιωτικοί.
Ο ένας μάλιστα υπηρετούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια στην ΕΥΠ σε πολύ καλή θέση, εξαργυρώνοντας λένε κάποιοι, τα όσα έπραξε τον Απρίλιο του ’93, τότε που η Υπηρεσία βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα μετά από την σύλληψη του Στιβ Λάλα.
Η στρατολόγηση στην Σμύρνη
Ο Έλληνας πράκτορας της ΚΥΠ που πλησίασε τον Στιβ Λάλα εκείνο το βράδυ του 1977, δεν το έκανε απλά για να γνωριστεί με τον Ελληνοαμερικανό αξιωματούχο του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ο στόχος του ήταν να στρατολογήσει τον πρώην στρατιωτικό που εργαζόταν στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη και χειριζόταν εκεί πολλές σημαντικές πληροφορίες για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία, αρκετές εκ των οποίων σχετίζονταν με την Τουρκία.
Ο Έλληνας κατάσκοπος με την διπλωματική κάλυψη που ήταν αποσπασμένος στο προξενείο της Σμύρνης έχτισε μια καλή σχέση πριν από την στιγμή που έθεσε στον Λάλα το συγκεκριμένο ερώτημα. «Αγαπάς την πατρίδα Σταύρο; Χρειάζεται την βοήθειά σου, είδες τι έγινε με την Κύπρο», ήταν τα λόγια του.
Ο Λάλας δεν το σκέφτηκε ούτε στιγμή, λέγοντας ότι θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για την Ελλάδα και αρχίζει την κατασκοπευτική του δράση.
Κατά τη θητεία του στη Σμύρνη, οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν ανά πάσα στιγμή τις θέσεις και τη διάταξη των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, τις κινήσεις και τα αποβατικά τους σχέδια.
Τα απόρρητα έγγραφα που παρέδιδε ο Λάλας ήταν μεγάλης αξίας κι έτσι όταν το 1984 μετατέθηκε στο Βελιγράδι η ροή σταμάτησε εν μια νυκτί.
Άρχισε πάλι το 1985 όταν ο Ελληνοαμερικανός μετατέθηκε στην Κωνσταντινούπολη και έπιασε ξανά δουλειά, ρισκάροντας τα πάντα χωρίς να το σκέφτεται.
Πολλές φορές απλώς περνούσε τα σύνορα του Έβρου και παρέδιδε πληροφορίες, ενώ τότε ξεκίνησε να επισκέπτεται συχνά και τη Χρυσούπολη Καβάλας για να δει την οικογένειά του.
Το 1989 μετατίθεται στην Ταϊβάν, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στην τότε ΚΥΠ η οποία έχασε την πιο πολύτιμη πηγή της και γι’ αυτό η υπηρεσία του ζητούσε φορτικά να μετατεθεί σε πόστο κρίσιμο για την ίδια.
Το Δεκέμβριο του 1990, ο Στιβ Λάλας τοποθετήθηκε στην Α πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και η θέση του ήταν στη μονάδα επικοινωνίας προγραμμάτων.
Ήταν υπεύθυνος για τη διαβίβαση κάθε απορρήτου και ειδικά διαβαθμισμένου σήματος που κατέφτανε είτε από τη CIA, είτε από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Το «πάρτι» άρχισε ξανά αλλά δεν έμελλε να κρατήσει πολύ…
Ο «χειριστής» σφίγγα
Όσοι γνώρισαν τον Αναξαγόρα Σπιτά κάνουν λόγο για έναν αξιωματικό πληροφοριών ιδιαίτερα έξυπνο που χειρίστηκε ιδανικά μέχρι ενός σημείου τον Σταύρο Λάλα.
Από την στιγμή που αποσπάστηκε στην ΚΥΠ με τον βαθμό του ταγματάρχη στον Α’ κλάδο έγινε «σφίγγα» σε ότι αφορούσε την δουλειά του όπως θυμούνται συνάδελφοί του.
Κάποιοι «φίλοι» του πάντως φρόντισαν γρήγορα να μαθευτεί στο κτήριο της Κατεχάκη ότι ο Σπιτάς ήταν τελευταίος στην τάξη του στην Σχολή Ευελπίδων, δείγμα κι’ αυτό του τι παιζόταν μέσα στις διάφορες φατρίες της ΚΥΠ.
Όταν το 1990 επί κυβέρνησης Μητσοτάκη-όπως μάλιστα λένε κάποιοι είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια του επίτιμου-έγινε προϊστάμενος του Α΄ Κλάδου έμελλε να είναι και ο τελευταίος «χειριστής» του Λάλα.
Τον συναντούσε πολύ συχνά στο διαμέρισμα-«γραμματοκιβώτιο» που είχε νοικιάσει η υπηρεσία στου Ζωγράφου, παίρνοντας πάντα όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις.
Εκεί πήγαινε ο έλληνας πράκτορας τα σχισμένα έγγραφα που έκλεβε από το κτίριο της Αμερικανικής πρεσβείας στην Βασιλίσσης Σοφίας, τον τελευταίο σταθμό της κατασκοπευτικής του δράσης.
Μιας δράσης η οποία χάρισε στην Ελλάδα ιδιαίτερα «ευαίσθητα» έγγραφα σε ότι έχει να κάνει με την εξωτερική πολιτική της χώρας, τα οποία πάντως κάποιοι χρησιμοποίησαν για δικούς τους προσωπικούς σκοπούς και οφέλη.
Σιωπή μέχρι το τέλος
Τότε, στις αρχές του 1992, άρχισε να «στραβώνει» η υπόθεση, ειδικά από την στιγμή που εκτός από τον Σπιτά, άρχισαν να χειρίζονται τον Λάλα, άλλοι δύο στρατιωτικοί, αποσπασμένοι στην ΚΥΠ.
Από το1977 που ξεκίνησε την δράση του μέχρι και το 1992, οι πληροφορίες του Λάλα που έφθαναν ακατέργαστες στην Κατεχάκη, κατέληγαν συγκεκαλυμμένες στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών.
Ο Σπιτάς, όπως και οι προκάτοχοί του είχε φροντίσει να παραμείνει μυστική η ταυτότητα του ελληνοαμερικανού πράκτορα, κάποιες φορές ακόμα και από τους εκάστοτε πρωθυπουργούς.
Μετά την σύλληψή του «χτύπησε σίγουρα το κεφάλι του στον τοίχο» έλεγε πριν από χρόνια επιχειρησιακό στέλεχος της τότε ΚΥΠ σε μια κατ’ ιδίαν συζήτηση από αυτές που δεν δημοσιοποιούνται ποτέ, ειδικά όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι από δικό του λάθος χειρισμό αποκαλύφθηκε ο Λάλας, κάτι που αρνούνται κατηγορηματικά παλιά στελέχη της Υπηρεσίας.
Οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ κλυδωνίστηκαν για τα καλά, αφού οι «φίλοι» μας απείλησαν ακόμα και με απελάσεις στελεχών της ΚΥΠ στην Αμερική.
Ο Σπιτάς την πλήρωσε με την αποκαθήλωσή του από τον Α’ κλάδο και μια δυσμενή μετάθεση σε μεραρχία της Καβάλας, κάνοντας περιπολίες στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Παρόλο που στα χρόνια που ακολούθησαν κάποιοι προσέγγισαν τον Σπιτά προκειμένου να δώσει την δική του εκδοχή, ο ίδιος επέλεξε να κρατήσει το στόμα του κλειστό μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Κάτι που δεν έκαναν κάποιοι άλλοι….
Τα «παπαγαλάκια» και οι προσφερόμενες υπηρεσίες
Δεν είναι τυχαίο λένε κάποιοι ότι ο ένας από τους άλλους δύο αξιωματικούς που χειριζόταν τον Λάλα μεγαλούργησε στην ΚΥΠ, με διαδοχικές προαγωγές στα χρόνια που ακολούθησαν την σύλληψη και καταδίκη του Ελληνοαμερικανού.
Σύμφωνα με τα όσα ακούστηκαν στους διαδρόμους του «αμαρτωλού» κτηρίου της Κατεχάκη ο συγκεκριμένος αξιωματικός επωφελήθηκε από τον χειρισμό του Λάλα για να μοιράζει τις πολύτιμες πληροφορίες του δεξιά και αριστερά, λίγους μήνες πριν την τραγική κατάληξη της υπόθεσης.
lalas3_2
Οι πολύ καλές σχέσεις του με Αμερικανούς πράκτορες της CIA στην Αθήνα, έγιναν ακόμα καλύτερες μετά την σύλληψη Λάλα, σε σημείο μάλιστα που κάποιοι να αρχίσουν να μιλάνε για ξεπούλημα του συγκεκριμένου αξιωματικού.
«Διαβαθμισμένα έγγραφα τα οποία έβλεπαν δύο το πολύ τρεις άνθρωποι άρχισαν να κυκλοφορούν σαν διαφημιστικά φυλλάδια σε γραφεία βουλευτών και υπουργών» θα πει υψηλόβαθμος επιτελικός της ΚΥΠ που γνωρίζει πάρα πολλά για την υπόθεση.
«Αργά η γρήγορα θα γινόταν το κακό» είχε πει σε συνάδελφό του, προσθέτοντας ότι η μετάλλαξη της ΚΥΠ μέσα σε μια δεκαπενταετία έφερε στην υπηρεσία ανθρώπους που ήταν ακατάλληλοι για επικίνδυνες αποστολές.
Τοποθετημένοι στην πλειοψηφία τους με κομματικά κριτήρια, φρόντισαν πρωτίστως να εξυπηρετούν όλους τους άλλους, αγνοώντας το γεγονός ότι σε μια τέτοια υπηρεσία τα στεγανά πρέπει πάντοτε να μένουν ερμητικά κλειστά.
Στην περίπτωση Λάλα, ο δεύτερος αξιωματικός που τον χειριζόταν, έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιήσει το διαμέρισμα του Ζωγράφου σαν ερωτική φωλιά, την ίδια στιγμή που ο Ελληνοαμερικανός όποτε πήγαινε για να παραδώσει τα έγγραφα άλλαζε συνέχεια διαδρομή.
Εν αντιθέσει με τον Σπιτά, οι δύο συνάδελφοί του των οποίων οι επιχειρησιακές ικανότητες ήταν αμφίβολες, χειρίστηκαν τόσο άτσαλα τον Λάλα που ήταν θέμα χρόνου να αποκαλυφθεί η ταυτότητά του.
Η άγνοια της κ. Τσουδερού
Μια διαφορετική εκδοχή του παζλ των προσώπων που «έδωσαν» ηθελημένα η άθελα τον Στιβ Λάλα ενέπλεξε και την αείμνηστη πλέον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών κ. Βιργινία Τσουδερού στην υπόθεση Λάλα.
Με το θέμα των Σκοπίων να «καίει» τότε την Αθήνα, η πίεση στον Λάλα γίνεται αφόρητη και αυτός κουβαλάει σχεδόν κάθε βράδυ σχισμένα έγγραφα από την πρεσβεία των ΗΠΑ στο διαμέρισμα του Ζωγράφου.
Ένα από αυτά είναι και η περίφημη επιστολή του τότε Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα κ. Μάικλ Σωτήρχου για την θέση της χώρας του στο Σκοπιανό, η οποία φτάνει στα χέρια του κ. Μητσοτάκη και της κ. Βιργινίας Τσουδερού.
Η μια εκδοχή λέει ότι η υφυπουργός ενημέρωσε στις; 26 Φεβρουαρίου του 1993 τον τότε πρεσβευτή μας στις ΗΠΑ κ. Χρήστο Ζαχαράκη για μια άγνωστη πτυχή του θέματος, την οποία κανονικά γνώριζαν μόνο οι Αμερικανοί και του ζήτησε να κάνει διάβημα στο State Department.
Οι «φίλοι» μας και σύμμαχοι εκπλήσσονται από τις λεπτομέρειες του διαβήματος, αφού βασιζόταν εξ’ ολοκλήρου σε μια πληροφορία που δεν έπρεπε να γνωρίζει η Αθήνα.
Η άλλη εκδοχή επιμένει ότι η κ. Τσουδερού «έδωσε» κατά λάθος τον Στιβ Λάλα σε μια συνομιλία της με τον κ. Σωτήρχο, νομίζοντας ότι η άλλη πλευρά ήταν γνώστης της δράσης του ελληνοαμερικανού.
Ότι και αν συνέβη, οι Αμερικανοί ανέλαβαν δράση. Κάτω από απόλυτη μυστικότητα ένα κλιμάκιο του FBI με επικεφαλής τον John Quatroqui φτάνει στις 23 Μαρτίου στην Αθήνα για να ερευνήσει την υπόθεση.
Οι έρευνες επικεντρώνονται πολύ γρήγορα στους επτά υπαλλήλους που είχαν πρόσβαση στην Μονάδα Επικοινωνίας Προγραμμάτων της Αμερικάνικης πρεσβείας και στα απόρρητα έγγραφα.
Στον χώρο τοποθετούνται κάμερες οι οποίες καταγράφουν τον Λάλα να παίρνει διάφορα έγγραφα, τα οποία θα έπρεπε κανονικά να καταστρέφει, ενώ η παρακολούθηση συνεχίζεται και εκτός πρεσβείας.
Ο πιο πολύτιμος πράκτορας της Ελλάδας, φωτογραφίζεται από το κλιμάκιο του FBI να μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα του Ζωγράφου ενώ από τους φακούς των Αμερικανών δεν «γλιτώνουν» και έλληνες πράκτορες της ΚΥΠ.
Λίγες μέρες αργότερα όταν τον συλλαμβάνουν με το που πατάει το πόδι του στην Ουάσιγκτον και αρχίζει ο εφιάλτης της δίκης και της καταδίκης του σε 14 χρόνια φυλάκιση, που τέλειωσε με την επιστροφή του στην Ελλάδα στις 25 Νοεμβρίου του 2007.
Το πόσο τον στήριξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις φάνηκε από την φράση που είχε πει στα πρώτα χρόνια της φυλάκισής του για όλους αυτούς που του γύρισαν την πλάτη μόλις τον έπιασαν.
«Αυτό που με στεναχώρησε περισσότερο απ’ όλα ήταν ότι έκαναν πως δεν με ήξεραν…».
Διονύσης Θανάσουλας
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου