Πανω στις Περουβιανες Ανδεις, πολυ πανω απο την κορυφογραμμη των δεντρων, βρισκεται ενα παλιο ορυχειο εξορυξης χρυσου, το οποιο με τα χρονια εγινε ολοκληρη πολη. Πανω απο 30.000 ανθρωποι ζουν εδω, 5.100 μετρα πανω απο την επιφανεια της θαλασσας, στον ψηλοτερο ανθρωπινο οικισμο στον κοσμο.
Η La Rinconada ειναι τοσο ψηλα που ο καιρος μοιαζει με αυτον της δυτικης ακτης της Γροιλανδιας, παρα το γεγονος οτι βρισκεται μονο 14 μοιρες απο τον Ισημερινο. Τα καλοκαιρια ειναι υγρα και οι χειμωνες ξηροι. Οι μερες ειναι κρυες και οι νυχτες ακομα περισσοτερο. Η μεση ετησια θερμοκρασια στη La Rinconada ειναι μολις 1,2 ° C.
Στην πραγματικοτητα, η La Rinconada ειναι περισσοτερο οικισμος παρα πολη. Δεν υπαρχουν δρομοι, ουτε υδραυλικες εγκαταστασεις και κανενα αποχετευτικο συστημα. Τα σπιτια ειναι κατασκευασμενα απο φυλλα αλουμινιου χωρις μονωση.
Ολοι οι αντρες εργαζονται στα ορυχεια, ενω οι γυναικες πωλουν αγαθα, ψαχνουν για χρυσο στα βραχια η κερδιζουν χρηματα απο την πορνεια. Το εδαφος, ο αερας, το νερο, ολα εδω ειναι μολυσμενα, με αποτελεσμα να μιλαμε για την πιο φτωχη και θλιβερη πολη στον κοσμο.
Ολα σχεδον τα ορυχεια που λειτουργουν εδω ειναι παρανομα. Δεν υπαρχει διοικηση και κανενας νομος. Η οικονομια δεν ρυθμιζεται και για αναπτυξη ουτε λογος. Το μεγαλυτερο μερος του χρυσου που βγαινει απο το βουνο πηγαινει κατευθειαν στη μαυρη αγορα.
Οσο για το συστημα εργασιας, ακολουθειται ενα παλιο συστημα που ονομαζεται cachorreo. Κατω απο αυτο, οι εργαζομενοι δουλευουν για τριαντα ημερες χωρις αμοιβη και στους τριαντα πρωτους επιτρεπεται να παρουν οσο απο το μεταλλευμα μπορουν να μεταφερουν στους κουρασμενους ωμους τους. Παρα τις αθλιες συνθηκες, ομως, πολλοι συνεχιζουν να συρρεουν στην περιοχη, αφου μεταξυ 2001 και 2009 ο πληθυσμος της La Rinconada υπερδιπλασιαστηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου