Ο Ακραίος Βορράς ή Άπω Βορράς, όπως αποκαλείται, είναι ένα μεγάλο μέρος της Ρωσίας που βρίσκεται κυρίως βόρεια του Αρκτικού Κύκλου. Η συνολική της έκταση είναι περίπου 5.500.000 τ.χλμ, και περιλαμβάνει περίπου το 1/3 της συνολικής έκτασης της Ρωσίας. Σε αυτή την τεράστια έκταση λοιπόν, οι πολικοί χειμώνες είναι μεγάλοι, χωρίς καθόλου φως της ημέρας. Η κάθε μέρα εναλλάσσεται την άλλη, χωρίς ούτε ένα σημάδι του Ήλιου να φαίνεται στον ορίζοντα. Για 100 ημέρες το χρόνο υπάρχει μόνο πολική νύχτα.
Όμως, όλη αυτή την ακτογραμμή ήταν πάντα ένας σύντομος δρόμος ώστε τα φορτηγά πλοία να ταξιδεύουν από το ανατολικό τμήμα της Ρωσίας στο Δυτικό. Σήμερα, αυτό το ταξίδι μπορεί να γίνει εύκολα με συστήματα πλοήγησης όπως το GPS, αλλά την εποχή της ΕΣΣΔ δεν υπήρχαν.
Έτσι, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης αποφάσισε να χτίσει μια σειρά φάρων ώστε να καθοδηγεί τα πλοία να βρουν το δρόμο τους στη σκοτεινή πολική νύχτα στις ακατοίκητες ακτές. Έτσι, δημιουργηθεί μια σειρά από μερικούς φάρους. Οι φάροι έπρεπε να είναι πλήρως αυτόνομοι, μιας και βρίσκονταν χιλιάδες μίλια μακριά από κατοικημένες περιοχές. Αφού εξέτασαν διάφορες ιδέες για το πώς να δουλεύουν για χρόνια, χωρίς κάποια συντήρηση και εξωτερικό τροφοδοτικό, οι μηχανικοί αποφάσισαν να εφαρμόσουν την ατομική ενέργεια για να τους τροφοδοτούν με ενέργεια. Έτσι, κατασκευάστηκαν μικροί και ελαφρείς ατομικοί αντιδραστήρες ώστε να μεταφερθούν στον Πολικό Κύκλο και να εγκατασταθούν στους φάρους. Αυτοί οι μικροί αντιδραστήρες μπορούσαν να λειτουργούν αυτόνομα για χρόνια και δεν απαιτούσαν καμία ανθρώπινη παρέμβαση, οπότε ήταν πολύ βολικοί για την προκειμένη κατάσταση. Ήταν κάτι σαν φάρος-ρομπότ που μπορούσε να υπολογίζει την εποχή του χρόνου και το πόσο διαρκούσε το φως της ημέρας, ενεργοποιούσε τα φώτα του όταν χρειαζόταν και έστελνε ραδιοσήματα σε παραπλέοντα πλοία για να τα προειδοποιήσει.
"Ραδιενέργεια"
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αυτοί οι αυτόνομοι φάροι δούλεψαν για αρκετό καιρό ακόμα, αλλά μετά από λίγο κατέρρευσαν. Κυρίως λόγω των πλιατσικολόγων που έψαχναν για μέταλλα, όπως ο χαλκός, και άλλα αντικείμενα. Δεν τους ένοιαζε καν οι προειδοποιητικές πινακίδες "Ραδιενεργός Κίνδυνος" -ή ίσως δεν γνώριζαν το νόημα και το αγνοούσαν- και καταέστρεφαν τον εξοπλισμό. Ακούγεται ανατριχιαστικό, αλλά έμπαιναν στους αντιδραστήρες προκαλώντας τη μόλυνση και των υπολοίπων κατασκευών.
Οι φωτογραφίες είναι από το ταξίδι σε έναν από αυτούς τους φάρους, τον πιο κοντινό σε κατοικημένη περιοχή του Ακραίου Βορρά. Υπάρχουν πινακίδες που προειδοποιούν για την ραδιενέργεια που μπορεί να έχει μολύνει την περιοχή, αλλά ούτε αυτές σταματούν τους εραστές του εγκαταλελειμμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου