Οι ηθικές-μονογαμικές Χριστιανές Ελληνίδες, ήταν διαχρονικά ευλογία για την πατρίδα, την κοινωνία και την οικογένεια.
Το να έχεις μια ωραία και ηθική αδελφή, κατά τις εποχές της μεγάλης ακμή της Ελληνικής-Ρωμαικής αυτοκρατορίας, ήταν ένα πολύ μεγάλο πλεονέτημα.
Η Αγία-Αυγούστα Θεοδώρα, παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, και απέκτησαν αρκετά παιδιά, μεταξύ αυτών, και τον μετέπειτα αυτοκράτορα, τον Μιχάηλ τον Γ.
Οταν εγινε αυτοκράτειρα, διόρισε τα αδέλφια της, στις πιο σημαντικές θέσεις, του Ελληνικού κράτους.
Ο Αδελφός της, ο Βάρδας έγινε Καίσαρας, ενώ ο Πετρωνάς, πήρε την θέση του δομέστικου των σχολών.
Εντούτοις ο Πετρωνάς αποδείχτηκε ικανός στρατηγός, και προστάτεψε την Ελληνική-Ρωμαική αυτοκρατορία.
Ο Πετρωνάς συνδύασε τρία πράγματα, πίστη, ηθική, και ικανότητες.
Επί Μιχαήλ του Γ, το καλοκαίρι του 863 μ.Χ., οι Σαρακηνοί θα επιτεθούν, για πολλοστή φορά στην αυτοκρατορία.
Για μια ακόμη χρονιά, διέσχισαν ένα μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας και έφτασαν, μεχρι τον Εύξεινο Πόντο.
Στο πέρασμα τους έκαναν εκ νέου, τρομερές σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς και όπως πάντα σκλάβωμα Ελληνίδων γυναικών, για να τελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, τελώντας πάσης φύσεως σεξουαλική ανωμαλία.
Όταν έμαθε τα γεγονότα ο Μιχαήλ ο Γ, αμέσως έδωσε διαταγή, στον θείο του και δομέστικο των σχολών, τον αρχιστράτηγο Πετρωνά,να επιτεθεί εναντίον των Ισμαηλιτών.
Ο Πετρωνάς αρχικά δίσταζε να επιτεθεί, διότι οι Άραβες είχαν για μια ακόμη φορά έναν τεράστιο στράτευμα, ενώ οι Έλληνες ήταν όπως πάντοτε λίγοι.
Αυτό είχε ως συνέπεια αρκετές φορές, να υποστούν τα Ελληνικά-Ρωμαικά στρατεύματα, συντριπτικές απώλειες. Εκείνο το διάστημα ο στρατηγός Πετρωνάς, βρισκόταν στην Έφεσο της Μικράς Ασίας.
Τότε επάνω στην απογνωση του, θα ανέβει στο όρος Λατρος, και θα πάει να συναντήσει τον μοναχό-ασκητή Ιωάννη, για να ζητήσει την συμβουλή του.
Ο Ιωάννης διαβεβαίωσε τον Πετρωνά, ώστε να μην έχει κανέναν απολύτως δισταγμό, καθώς ο σωτήρας Χριστός και η Παναγία,θα ήταν δίπλα στους Έλληνες.
Ο μοναχός Ιωάννης μεταξύ άλλων, τόνισε στον Πετρωνά, ότι πρέπει να έχει πίστη στον Χριστό και τότε όλα θα πάνε κατ ευχήν.
Ο αρχιστράτηγος Πετρωνάς έφυγε από το όρος γεμάτος πίστη και σιγουριά, για να ετοιμάσει τον στρατό, ώστε να πολεμήσει ενάντια στους Αγαρηνούς, καθώς γνώριζε ότι θα έχει την βοήθεια του Θεανθρώπου.
Η μάχη δόθηκε κοντά στον ποταμό Λαλακαοντα.
Το στρατηγικό σχέδιο του Πετρωνά, ήταν να κυκλώσουν από όλες τις πλευρές τους Ισμαηλίτες.
Στην Βόρεια πλευρά ήταν οι στρατηγοί των Θεμάτων των Αρμενιακών, των Βουκελλαρίων, της Κολωνείας, και της Παφλαγονίας
Στην Νότια πλευρά, ήταν οι στρατηγοί των Θεμάτων των Ανατολικών, του Οψικίου, της Καππαδοκίας, του Χαρσιανού και της Σελεύκειας.
Στα δυτικά ήταν οι στρατηγοί των θεμάτων της Μακεδονίας και της Θράκης μαζι με τα Ελληνικά-αυτοκρατορικά τάγματα, υπό την διοόκηση του ίδιου του αρχιστράτηγου Πετρωνά.
Στην Ανατολική πλευρά ο δομέστικος Πετρωνάς διέταξε, να καταλάβουν οι Έλληνες στρατιώτες ένα ύψωμα, το οποίο, ήταν η μοναδική διέξοδος των Σαρακηνών.
Κατά την διάρκεια της νύχτας, οι Ισμαηλίτες προσπάθησαν ανεπιτυχώς να καταλάουν το ύψωμα, για να αποφύγουν τον εγκλωβισμό.
Με την αύριο στις 3 Σεπτεμβρίου του 863 μ.Χ. οι Έλληνες-Ρωμαίοι, επιτέθηκαν από όλες τις πλευρές ενάντια στους Σαρακηνούς.
Όταν διαπίστωσε το πόσο πολύ άσχημη, ήταν η κατάσταση, ο Ομάρ από την Μελιτηνή, αμέσως συγκέντρωσε τους Άραβες, με στρατηγικό σχέδιο, να επιτεθούν όλοι μαζί από την Δυτική πλευρά, των Ελληνικών στρατευμάτων.
Κατά την απόπειρα τους, οι Ισμαηλίτες να διασπάσουν, την Δυτική πλευρά και να ξεφύγουν, εξοντώθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά.
Το άνθος της Αγαρηνής δυνάμεως είχε αφανιστεί, σε αυτήν την ιστορική μάχη.
Ο Στρατός του Χριστού, είχε κερδίσει για μια ακόμη φορά τον στρατό του Εωσφόρου. (1)
Ένας μεγάλος Έλληνας ιστορικός αναφέρει, ότι οι Σαρακηνοί ήταν 40000 σε εκείνη την μάχη.
Όπως είδατε ο Χριστιανισμός και η πίστη στον Χριστό, είχαν κυρίαρχο ρόλο, σε όλες τις εκφάνσεις ζωής, της Ελληνικής-Ρωμαικής αυτοκρατορίας.
Η ανάσταση του Ελληνικού έθνους, έγινε
με τον ερχομό του Χριστού, και τις διδασκαλίες των Aποστόλων.
Οι Έλληνες θα ασπαστούν τον Χριστιανισμό και θα αναστηθούν ηθικά, πνευματικά και στην συνέχεια πολιτικά, στρατιωτικά, και κοινωνικά.
Από την εποχή του Κωνστάντιου εώς την εποχή του
αυτοκράτορα Θεοδόσιου του Β, έζησαν οι πέντε
μεγαλύτεροι Έλληνες νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι του μεσαίωνα. Αυτοί ήταν ο Μέγας Βασίλειος, οι Άγιοι Ιωάννης (Χρυσόστομος), Γρηγόριος ο Θεολόγος η Ναζιανζηνός, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και η φιλοχριστιανή Υπατία.
Την εποχή εκείνη και οι πέντε νεοπλατωνικοί διδάσκουν τον Αριστοκλή, έχοντας πάντοτε την αμέριστη υποστήριξη των αυτοκρατόρων. Οι αυτοκράτορες γνωρίζουν προσωπικά τους μεγάλους φιλοσόφους - ρήτορες, τους Αγίους Ιεράρχες και τους στηρίζουν στο επιστημονικό τους έργο. Αυτό ήταν η ενσωμάτωση της Πλατωνικής διδασκαλίας στον Χριστιανισμό. Με την ολοκλήρωση αυτού του μοναδικού στο είδος του φιλοσοφικού-πνευματικού έργου οι Ιεράρχες, μετέτρεψαν τον Ιουδαικό Χριστιανισμό σε καθαρά Ελληνικό, και τότε αμέσως ο Μέγας Θεοδόσιος τον Μαιο του 381 μ.χ. θα ανακηρύξει τον Χριστιανισμό σε επίσημη θρησκεία της Ρωμαικής αυτοκρατορίας. Εάν οι αυτοκράτορες ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, δεν θα επέτρεπαν πότε την ενσωμάτωση αυτούσιας της διδασκαλίας του Αριστοκλή-Πλάτωνα, στην Χριστιανική θρησκεία. Ακόμη άμεσα οι αυτοκράτορες θα τιμωρούσαν τους Αγίους Ιεράρχες και θα τους αφαιρούσαν όλα τα εκκλησιαστικά τους αξιώματα. Επίσης θα απαγόρευαν την διδασκαλία του Πλάτωνα στους Ιεράρχες, στην Υπατία καθώς και σε όλους τους υπόλοιπους φιλοσόφους.
Μεταξύ άλλων οι αυτοκράτορες θα έκλειναν και όλες τις φιλοσοφικές σχολές, με αποτέλεσμα να μην ήταν σε θέση να σπουδάσουν, οι Άγιοι, η Υπατία, και όλοι οι υπόλοιποι σοφοί της εποχής εκείνης. Αυτό όμως ήταν κάτι το οποίο δεν το έκανε ποτέ κανένας αυτοκράτορας, διότι όλοι οι φιλόσοφοι δίδασκαν ελεύθερα τον τον ύπατο των φιλοσόφων και όσοι το επιθυμούσαν, σπούδαζαν την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν, ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει.
Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή και του Αριστοτέλη, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαικής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαικής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθειστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο. Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους.
Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας.
Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραικό στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της αυτοκρατορίας. Ο Χριστιανισμός μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαική αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς.
Ενδεικτικό περί αυτού ήταν, ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό
ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή.
Οι πατέρες της Εκκλησίας διότι σπούδασαν στην αρχαία Αθήνα, καθώς και σε άλλα μέρη, ενώ υπήρξαν για λίγο διάστημα πρωτού να γίνουν ιερείς, επαγγελματίες ρήτορες-σοφιστές, αντιλήφθηκαν αμέσως την αξία του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος. Χρησιμοποίησαν τις αξίες και τα ιδανικά των φιλοσόφων και ειδικά του Αριστοκλή για να δημιουργήσουν την παγκόσμια, Χριστιανική, Ελληνορωμαική αυτοκρατορία.
Aξιοποίησαν στο έπακρο την Ελληνική γλώσσα για να γράψουν όλα τα υψηλού επιστημονικού, φιλοσοφικού και πνευματικού επιπέδου έργα τους. Μέσα από την δυναμική και την πνευματικότητα της αρχαιοελληνικής αγωγής, δίδαξαν στους Έλληνες την ελευθερία, την αγάπη, την ηθική ,την δικαιοσύνη, την γενναιότητα, την ομορφιά, και την πίστη στον Ιησού Χριστό.
Ο βασικός σκοπός του Ρωμαϊκού κράτους είναι η ενοποίηση του πληθυσμού της αυτοκρατορίας αλλά και των υπολοίπων λαών, μέσω της χριστιανικής πίστης. Η Ορθοδοξία ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής, για να αντιμετωπισθεί ο μόνιμος κίνδυνος, διασπάσεως, λόγω της πολιτιστικής και θρησκευτικής διαφορετικότητας των λαών, στο εσωτερικό τους κράτους, και οι εξωτερικοί εχθροί.
Η πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας θεμελιώθηκε επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων. Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η αιώνια και παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε ο Χριστός. Οι Έλληνες ήταν οι κληρονόμοι και οι συνεχιστές στην διοίκηση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ,από σεβασμό στον κληροδότη και εθνικό ευεργέτη, τον Άγιο Κωνσταντίνο, όφειλαν να χαράξουν την ίδια πολιτική πορεία πάντα με βάση την ίδια αρχή. Το Ρωμαϊκό δίκαιο, η Ρωμαϊκή κρατική διοίκηση -οργάνωση, η χριστιανική ηθική-πίστη μαζί με την πνευματική παράδοση του Ελληνισμού, ήταν πλέον οι βάσεις του Ρωμαϊκού κράτους.Η Ελληνική αυτοκρατορία συνέχισε τον Ελληνικό πολιτισμό σε παιδεία, γλώσσα, ήθη, έθιμα μέσα σε ένα κράτος με τα πολιτικά αξιώματα των αρχαίων αλλοδαπών Ρωμαίων της Ιταλίας.
Ο Άγιος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος έδωσε 880 χρόνια παράταση ζωής στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με μια απίστευτη πολιτική ενέργεια. Εξαιτίας της αποφάσεως του Αγίου συνέβη ένα απίστευτο γεγονός ,στα παγκόσμια χρονικά. Οι Έλληνες του μεσαίωνα από σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, έγιναν διοικητές του, χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν έστω ένα δευτερόλεπτο. Όλα αυτά γιατί είχαν θρησκεία την Ορθοδοξία, πολιτισμό τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ρήτορες, σοφιστές,
πανεπιστήμονες. Ο συνδυασμός αυτών των δύο έφερε τα χρηστά ήθη ζωής, χωρίς καθόλου σεξουαλική διαφθορά.
Τα χρηστά ήθη της ζωής των Έλλήνων, είναι το πανάρχαιο διαχρονικό μυστικό, για την επιβίωση του έθνους στο πέρασμα των αιώνων. Ταυτόχρονα όμως είναι το κλειδί όλων των μεγάλων Ελληνικών στρατιωτικών, πολιτικών, κοινωνικών επιστημονικών επιτυχιών από καταβολής του Ελληνικού έθνους. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτισμικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους.
Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι Έλληνες ότι εξαιτίας του Χριστού, του Πλάτωνα και των χρηστών ηθών απελευθερώθηκαν χωρίς να πολεμήσουν. Δεν έφτανε όμως αυτό, αλλά έγιναν διοικητές στο κράτος που προηγουμένως ήταν σκλάβοι. Τώρα πλέον οι Έλληνες είναι Ρωμαίοι αυτοκράτορες υπήκοοι, διοικούν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι τίτλοι Ρωμαίος αυτοκράτορας, στρατηγός, αξιωματούχος, ήταν αρχικά διοικητικοί τίτλοι για τους Έλληνες του μεσαίωνα.
H παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν ήταν Ελληνικό δημιούργημα, αλλά των Ρωμαίων μέχρι που Άγιος Κωνσταντίνος, από αυτούς μας παρέδωσε την διοίκησή της. Σε περίπτωση που οι ιεροί και άγιοι προγονοί μας άλλαζαν την ονομασία από Ρωμαϊκή σε Ελληνική αυτοκρατορία αμέσως θα χάναμε την εξουσία στα περισσότερα εδάφη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι τίτλοι αυτοί ήτανε πολιτικοί, στρατιωτικοί για να ασκούν οι Έλληνες την εξουσία στην παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Παράλληλα ήταν οι ανώτατοι τίτλοι τιμής -πολιτιστικής ανωτερότητας για το έθνος μας.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι-
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος
Ο Στρατηγός Πετρωνάς ήταν από τους Έλληνες, οι οποίοι είχαν πολλά θετικά καθώς και πολλά αρνητικά στον χαρακτήρα τους.
Αυτό γινόταν από τα αρχαία χρόνια και με άλλους μεγάλους
Έλληνες ηγέτες, όπως ο Θεμιστοκλής, ο Θεοδόσιος ο Α, ο Κωνσταντίνος ο Ε, ο Βασίλειος ο Α και πολλοί άλλοι.
Ο Στρατηγός Πετρωνάς ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος έκανε αδικίες και καταχρήσεις.
Όμως ο ίδιος άνθρωπος, πολεμούσε στα πεδία των μαχών για να προστατεύσει την Ελλάδα από τους Ισμαηλίτες και όλους τους υπολοίπους εχθρούς.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ;
Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμποδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών- μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου